Hoi Evelien,
Ik herken veel van mijn dochter (nu 7 weken) in je verhaal.. Zij was per dag 16 uur wakker, aan 1 stuk door.. amper in slaap te krijgen en inderdaad..als je denkt ik ga een kop koffie maken, je gaat maar eventjes in de box..krijsen!
Na zo'n hele dag met je kind rondgelopen te hebben is er van jezelf niks meer over en ben je na verloop van tijd doodop, gefrustreerd, moedeloos en voel je jezelf dom omdat je niet weet wat je er nog aan moet doen, je hebt immers alles al geprobeerd..
Julia ging de eerste 2 weken prima, niks aan de hand maar hoe ouder ze werd, hoe meer ze begon te huilen en te spugen (echt ALLES kwam er weer uit) ik gaf gedeeltelijk BV en FV, inmiddels alleen nog FV, aangemaakt met Johannesbroodpitmeel tegen het spugen en dat helpt..alleen die over matige zuigbehoefte begreep ik niet, alleen mijn pink was goed genoeg..geen speen want mevrouw wil niet graag genept worden Na een tijdje bleef ze steeds langer wakker, leek ze zich te vervelen en wilde vooral bergen aandacht in de vorm van rondlopen, liedjes zingen enz. als ze dan in slaap was gevallen legde ik haar in bed, waarna ze natuurlijk weer wakker werd en ik zuchtend weer terug liep naar de slaapkamer na een minuut of tien..
Nu is het zo dat baby's van deze leeftijd zich niet bepaald vervelen, alle indrukken zijn nog nieuw en ze zijn eigenlijk nog nergens aan gewend, behalve aan je stem en geur dus als je ze in box legt om te spelen hebben ze voldoende "speelgoed" aan zichzelf op deze leeftijd, een mobile is dan even een uitkomst maar niet lang..aangzien de grond van het probleem niet ligt aan verveling maar vaak aan lichamelijke of geestelijke (klinkt heel zwaar maar er is even geen ander woord voor) klachten in de zin van hun belevingswereld en hoe ze die ervaringen verwerken.
Mijn oudste (nu 9) heeft van dit alles weinig last gehad, die had alleen buikkrampjes dus dit was voor mij ook nieuw, ik heb het een maand volgehouden en toen sloegen alle stoppen door..de stress die jij voelt, breng je ook over op je baby.. Als het probleem niet ligt aan de voeding, ook geen krampjes enz dan blijven er weinig andere dingen over.. een verschoven werveltje zou heel goed kunnen maar daar komen nog een flink aantal andere "symptomen" bij om de hoek kijken, die ik in jouw verhaal niet heb zien staan..
Stel jezelf de volgende vragen: valt je baby wel in slaap in je armen maar schrikt snel wakker? Als je de baby in bed legt, ook snel wakker? Maait de baby veel met de armen en kan zich niet lang concentreren (lang wil zeggen 5 minuten) op iets? Overdreven zuigbehoefte maar wel genoeg gegeten? Flessen niet helemaal meer leeg en met tussenpozen drinken tussen de hazeslaapjes door? Als dit allemaal met ja beantwoord kan worden zal hoogstwaarschijnlijk inbakeren van je kind een heleboel problemen oplossen..
Vaak ligt de oorzaak niet bij jou, of fysiek bij de baby.. ze missen het geborgen gevoel van de baarmoeder en schrikken van hun eigen bewegingen waardoor ze moeilijk in slaap komen en blijven. Door de oververmoeidheid krijgen ze een slordig eetpatroon, ze drinken ook slordig en morsen veel naarmate de vermoeidheid toeslaat en vanwege diezelfde vermoeidheid is de zuigbehoefte behoorlijk groot. Julia, viel bijv. wél in slaap in de kinderwagen, auto (lekker hobbelen) of in de armen (gevoel van veiligheid) maar zodra ze plat lag, zonder grenzen om haar heen was het hek van de dam en begon madammeke met haar armen te maaien waardoor ze wakker werd en niet meer in slaap viel..
Ik begon met inbakeren, en een vast patroon aan te houden.. 3 uur slapen (ongeveer) na wakker worden verschonen en meteen eten, na eten even knuffelen en spelen met mij en dan in de box..na een uurtje werd ze dan moe.. haalde ik de lakens, pakte haar in op de voorgeschreven manier en legde haar in bed.. na 10 minuten huilen viel ze vanzelf in slaap! En bleef ook slapen totdat ik haar wakker maakte..ik heb nu een vrolijke baby, lekker uitgerust en goed gevoed met een dagelijkse glimlach op haar gezicht. Regelmaat en begrenzing zijn voor een baby heel belangrijk en ik merkte dat de mijne daar heel veel behoefte aan had. Inbakeren was voor mij dé oplossing bij uitstek, mijn zenuwen zijn weer bijna back to normal en ik droom niet meer van bobbels achter het behang..heerlijk.
Iedere baby is natuurlijk anders maar ik hoop dat je hier iets aan hebt.. en als laatste: voel jezelf niet schuldig..jij kunt er niets aan doen, je kindje evenmin. Hoe moeilijk het ook is, probeer af en toe een rustmomentje voor jezelf in te lassen, drink een kop koffie buiten de deur of ga eventjes een stukje wandelen. Het is zonde als je op een gegeven moment over de denkbeeldige grens heen bent en je je eigen kindje niet meer lief kunt vinden ook al wil je het wel. Je kindje is waarschijnlijk net zo gefrustreerd als jij maar kan dit op geen enkele andere manier kenbaar maken dan door keihard te krijsen en helaas bestaat daar geen woordenboek voor.
Laat je niet teveel van de wijs brengen door goede raad van schoonmoeders of vriendinnen die allemaal oorzaken weten te vinden, JIJ bent degene die moeder is van dit kindje en JIJ weet het beste of er sprake is van pijn, woede of vermoeidheid. Adviezen van het CB zijn nooit weg en vaak helpen die ook maar ze zeggen ook heel vaak dat "huilen er nu eenmaal bij hoort" klopt..maar niet zo overdreven als dit..Nou..een heel verhaal, ik ben er niet bij en jij bent de moeder dus je zult zelf het beste weten wat er misschien zou kunnen werken.. ik ben heel benieuwd! Heel veel succes en hopelijk vind je snel een oplossing!
Groetjes Moniek
