Zwaar zo'n kleintje

Hoikes
Hier een baby van 14 weken én een peuter van nu 22 maanden.
Ik had een vlotte bevalling maar dat neemt niet weg dat een baby inderdaad pittig is. Baby's zijn ook super egoïstisch hé :)...die willen steeds NU eten en Nu vastgehouden worden...hehe
Nu lach ik ermee maar de eerste weken zijn gewoon super zwaar. En zeker bij een 1ste kind. Alles is nieuw...je twijfelt...kleine weent...je bent opgejaagd...weet het nog heel goed van ons eerste. Heb dagen zitten janken voor alles en niets. Had geen tijd om naar de wc te gaan...om te eten, te douchen...pfft. 
Ik heb toen ook bv gegeven maar pas nadien kwam uit dat ze niet goed aanhapte. Dronk constant. Nooit tevreden, huilen...was ook iedere 45 min wakker. We hebben zelfs 2 maanden met onze matras op de grond in de woonkamer geslapen zodat ze bij mij kon liggen en ik wat kon slapen terwijl zij aan de borst hing. Na 10 weken ben ik gestopt met bv...Ik was op. 
Bij mijn 2de heb ik een vroedvrouw meerdere malen laten komen om mee te kijken hoe ze aanhapte. Wel een baby met veel mamahonger dus ook veel aan de borst. Maar ik heb volgehouden en geef nu nog bv. Maar binnenkort stap ik ook over want ik vond 3 maand voldoende en wou dan ook mijn lijf terug.
Ik ben ook een controlefreak en onze ouders zijn al behoorlijke senioren dus op hen konden we geen beroep doen. Mochten ze jonger zijn...dan had ik het wel gevraagd.
Probeer zaken uit handen te geven...het is inderdaad moeilijk als je graag alles zelf doet. Geef je strijk uit. Laat een poetsvrouw komen. Laat eten brengen...
Oh en denk maar niet dat ik nóg nooit geschreeuwd heb hoor dat het me te veel wordt. Of mijn deur toeslaan...Wel wel...maar probeer inderdaad om dit niet bij je kleine te doen. Ga effen uit de ruimte...en laat de kleine in het park. 
En ik begrijp dat je man wat rust wil na zijn werkdag...maar jij ook na je werkdag. Wees maar zeker dat zorgen voor kinderen werken is! Als ik nu naar mijn echte werk ga, dan ga ik rusten ;)
Bij ons eerste meisje sprongen we recht bij ieder huiltje. Nu bij ons 2de komen we al langzaam recht bij ieder huiltje...
Komt goed. En wil je huilen...doe dat dan. Ik huil nu ook nog hoor als het me te veel wordt. Lucht op...
Je doet het goed!
 
Vandaag heb ik mijn dag niet. De kleine heeft t goed gedaan vannacht. Maar ik ben gebroken. Vandaag heeft ze al veel gehuild wat mij tot wanhoop drijft.. Ik heb tegen haar geschreeuwd dat ze moest stoppen. En wat schrok ik van mezelf. Voel me een slechte moeder. 
Borstvoeding gaat niet top. Ik heb teveel melk en over volle borsten waar zij weer onrustig van wordt en ik gefrustreerd raak omdat ze niet goed aan hapt dan en dan constant komt om te eten.  Ik overweeg om te stoppen en evt. T af te kolven. Wat ik lastig vind is dat dat meer werk is. Kolven en voeden . 
Ik weet t even niet meer. Vind vreselijk dat ik zo'n rot gedachtes heb. 
 
Ik heb het idee als ik jouw berichtjes zo lees, dat het tijd wordt dat je echt even een stap terug doet. Ik begrijp dat je graag bv wilt geven, maar is het je dit echt allemaal waard? Ik heb meer het idee dat je er aan onderdoor gaat... En dat zal er niet beter op worden als je gaat kolven, want dat vraagt heel veel van je en ik denk dat jij dat niet gaat trekken. Puur gebaseerd op jouw verhalen hier.
Zoals ik al eerder heb gezegd en ook vele anderen: zoek hulp! Echt waar, hoe moelijk ook, maar het moet. Jij moet echt even bijtanken.
Voel je geen slechte moeder, want dat  ben je niet. Dit is volkomen normaal, hoe vervelemd ook. Maar jij moet echt even eruit. Even andere gedachten, andere omgeving. En.... praat erover, met ouders, schoonouders, vriendinnen, weet ik veel wie, maar praat!
Je moet nu even voor jezelf kiezen en voor jezelf zorgen. Als je niet goed voor jezelf kunt zorgen, hoe wil je dat dan doen voor je kleine?? 
Zoals meerdere al aangegeven hebben: het wordt echt wel beter, het heeft tijd nodig, maar dat maakt het voor nu niet minder zwaar!
 
 
Hoi Noorasiem,
Wat naar dat je je dag niet hebt. Zoals hierboven ook gezegd, zorg goed voor jezelf! Ik ben destijds met de huisarts gaan praten en dat was voor mij het keerpunt. Daarna was ik gerustgesteld en had weer zelfvertrouwen gekregen dat ik het hartstikke goed deed (ondanks een onrustig ventje).

Bij mij is de overproductie weggegaan door steeds een borst per voeding aan te bieden, en dan steeds twee voedingen achter elkaar dezelfde borst. Daardoor kwam het al vrij snel tot rust. Ook kolfde ik met de hand de eerste toeschietreflex eraf, gewoon in een doek. Dan is de stroming niet meer zo sterk voor je kleintje en kan hij beter aanhappen. Ik geef nu nog steeds borstvoeding (hij is nu 14 maanden)! Het kolven heb ik niet gedaan, omdat ik niet wist wanneer je dan moet stoppen per voeding. Ik was bang dat het dan nog meer zou worden. Maar vraag vooral ook hulp van een lactatiekundige. 
En die gedachtes.. gewoon laten zijn. Dat hoort er (helaas) echt ook een beetje bij. Wees niet te streng voor jezelf! Het is zwaar, hou vol, het wordt makkelijker. De roze wolk begint misschien lichtgekleurd, maar wordt elke maand een tikkeltje rozer! En eindigt in knal-neon-roze, maar dat duurt een tijdje.
 
Kl-E ik denk dat je wel gelijk hebt.  Wat betreft meer hulp vragen. Ik laat de hulp niet echt toe rondom de kleine.  
Ik wil de bv toch echt een kans geven. Mocht t na dit weekend niet beter gaan dan moet ik een keus gaan maken. Al voelt dat ook als falen.
Stom dat je je als moeder zo onzeker voelt. Vanaf zaterdag mag ik weer auto rijden. Dus ben van plan om dan even weg te gaan. Dan kan mijn vriend even op haar passen. Ik denk ook echt dat dat een hele grote factor is t alleen maar thuis zijn. Ook al komt er bezoek. Ik vind t heerlijk om even alleen naar een winkel te gaan en te snuffelen.  
Blij als de 6 weken voor bij zijn dan mag ik haar ook tillen in de maxi cosi. En dan lekker naar t bos om te wandelen. Daar kijk ik wel heel erg naar uit.  
Wel super lief dat hier mensen zijn die t zo goed met me mee leven terwijl ze mij niet eens kennen.  Dankjulliewel 
 
Heb ik ook gehad. Mijn advies: vraag hulp. Mensen om je heen willen dat ook graag doen. 
Wellicht heb je ouders/broers/zussen of vrienden die iets kunnen. Ik vond het heel fijn dat mensen eten meenamen en even hielpen in huishouden. Mijn ouders hebben ook even bijgesprongen zodat ik wat langer kon slapen. Even afkolven en dan kun je lekker een paar uur slapen terwijl zij voor je kleintje zorgen.
In de 4e week sliep ze snachts langer.
 
En tjah je partner kan het wel niet willen, maar zodra hij thuis is is hij papa en moet dus bijspringen... 
 
Veel succes, en echt even volhouden. Het wordt beter.
 
En ik zou voor je pijn pcm slikken. Dat kan ook al hoop schelen.
 
Wat de anderen ook zeggen,  probeer hulp te vragen hoe moeilijk je het ook vind. Je moet ook echt aan jezelf blijven denken. Het wordt allemaal echt beter, ik kon dat in het begin ook niet geloven maar het is echt waar. 
Mbt je borstvoeding. Je kunt een lactatiekundige bellen voor advies en haar eventueel mee laten kijken als je gaat voeden. Misschien gaat het daarna wel beter. Is denk ik wel de moeite waard. 
 
 
@Annnee een lactatie deskundige is al geweest en heb t telefonisch consult ook al gehad. Maar helaas t idee dat t niet beter gaat. 
Ook qua kolven weet ik niet zo goed hoe en wat. Ik mag de druk eraf halen mja dan kan ik dat heel vaak doen. En heb dus t idee dat dat de productie verhoogd. Maar om constant met een gespannen pijnlijke borst te zitten. Ik vind t maar lastig.  Maar wil er nog wel even voor gaan. Ik heb ook t idee dat zij niet goed kan drinken als mijn borsten zo b gespannen zijn. 
 
Bedankt 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan