quote: mamafenna reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('20-03-2005 12:06:21&apos
);
quote: Bianca01 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('19-03-2005 21:24:01&apos
);
Hoi snelle Fen,
Ja ik snap het hoor.
Thijs was direct al ziek of niet?
Ik
denk trouwens dat Mijn man ook zo gereageert zou hebben. Misschien ook
om zichzelf in te dekken dat hij niet teveel om het kereltje zou gaan
geven.
moesten jullie de keuze maken om hem te laten gaan of is hij uit zichzelf gestorven?
Dit lijkt mij veel moeilijker hoor, je hebt al zo'n lief contact met hem gahad.
Ik denk dat je gelijk heb wat betreft het contact met de baby van mijn man.
Hij is trouwens 32 en ik 31.
2 Oktober zijn we getrouwd omdat ik zwanger was en 17 oktober is Jos* geboren.
Wij zijn in het klein getrouwd dit hebben we altijd gezegt. Zo gauw er kinderen zouden komen zouden we trouwen.
Liefs Bianca
Hoi hoi,
Thijs
was kwam niet lekker op gang en daardoor zijn de alarmbellen bij de
verpleging gaan rinkelen maar een dag later kregen we precies te horen
wat er was.
Thijs i sniet uit zich zelf gestorven. Uiteindelijk zou
dat wel gebeurd zijn en wrs ook met pijn en ademproblemen en dat wilden
we hem natuurlijk besparen. Wij hebben toen gezegd dat we alles wilden
stoppen. Ook de artsen hadden dat aangegeven dat ze niks meer voor hem
konden doen, maar de uiteindelijke beslissing nemen wij. Wij
hadden ook kunnen zeggen we laten het aan hem over wanneer hij gaat.
Maar
makkelijk is het niet......het gaat je door merg en been. Het doet zo'n
pijn en dan moet je ook nog eens de tijd zeggen waarop je ' wilt' dat
het gebeurd.
Maar de verpleging en artsen waren echt heel lief en
we konden gewoon zeggen hoe we het wilden. Ik wilde dat thijs is een
groot bed gelegd zou worden zodat ik er naast kon kruipen en mijn
vriend zodat we hem lekker tegen ons aan konden pakken.
Maar mijn vriend wilde alleen ernaast zitten en thijs* zo
vastpakken. Hij kon het niet. En zo is het ook gebeurd, hij is met
handmatige beademing naar een andere kamer gereden en daar is hij
overleden. Heel snel al...in 2 minuten tijd. Ik had mijn hand op zijn
hoofdje gelegd en daar voelde ik zijn laatste hartslag.
Maar
wat ik nooit zal vergeten is het volgende.....Op de ic waar thijs lag,
lagen zowel volwassenen als baby's/kinderen. En tegenover thijs was die
avond ervoor een jonge vrouw opgenomen geworden. En die vrouw
wilde niet meer leven en dat riep ze ook de hele tijd. En ze was gewoon
helder en niet onder de medicijnen. Ze kon eigenlijk naar medium care
gaan. En een uur voordat thijs zou overlijden riep ze de hele
tijd....ik wil dood geef me een spuitje. En haar vriend moest weg, ze
wilde gewoon dood.
En om dan je mond te houden.....ik kon haar wel
wat. Ik moest mijn zoon afgeven en zij wilde dood. Maar ja zo is het
leven, maar op dat moment....grrrrrr
Mijn vriend is trouwens
31 word in juli 32 en ik ben ook 31. We zijn niet getrouwd. Mijn vriend
wilde me ten huwelijk vragen op het moment dat thijs geboren werd. Dat
had hij dus willen doen maar helaas.........het liep allemaal anders.
Groetjes
Fen,
Wat een pakkend verhaal zeg. Jullie hebben het wel heel mooi gedaan.
Wat een inpact heeft dat op je leven zeg. Om zo'n beslissing te nemen
is echt moed voor nodig hoor. Ik kan mij inderdaad goed voorstellen dat
je die vrouw wel kon slaan op dat moment. Trouwens raar dat ze geen
andere kamer kreeg. Wat grappig trouwens dat we even oud zijn. Waar
komen jullie vandaan dan, of wil je dat niet zeggen. Ik ben zelf ook
altijd huiverig om dat soort dingen door te geven op internet. Maar
volgens mij leest er hier verder niemand.
Vind je het fijn om er nu over te praten of wordt het je af en toe teveel?
Iedereen neemt ook afscheid op een heel eigen manier. Mijn man Zoe
exact het zelfde doen denk ik. Hij heeft Jos* ook niet vastgehouden.
Hij vond het wel goed zo.
Ik vind jullie echt heel erg moedig.
