Zwanger van de 4e, wie ook

Ook al ben ik november bevallen van 'pas' de 3e herken ik veel van de verhalen en reacties.
Het was namelijk onze 3e zoon! Na de geboorte van de oudste kregen we al in de kraamweek wanneer de 2e zou komen . Eenmaal zwanger van de 2e (ze schelen 18 maand) kregen we vrij vlot opmerkingen als 'hopen dat het een meisje is' etc en toen het een jongen bleek teksten als '2 jongens is OOK leuk' nee joh is hartstikke leuk!
Daarna zwanger voor de 3e keer, is helaas mis gegaan en moest gecuritteerd worden, vroeg een verpleegkundige op de verkoever(!) of we door waren gegaan voor een meisje  (tis dat ik vast lag aan bloeddruk band ed, wat was ik boos).

Zwangerschap erna ging gelukkig wel goed en afgelopen november dus bevallen van onze 3e knul. Wat een heerlijkheid! Maar voor hij geboren werd kreeg mijn man oa te horen dat hij nu toch hopelijk wel aan mij gedacht had, want een vrouw zonder dochter is schijnbaar heel zielig!

En ook al is ons ventje pas bijna 4 maand hebben we al heeeeeeeeeeeel vaak de vraag gehad of er nu dan nog wel een 4e komt zodat er misschien toch nog een meisje bij komt!

Ach ja... mensen moeten blijkbaar iets te zeggen hebben

groetjes,
Marije, trotse mama van 3 zoons
 
@ 4kidz

Ik ben ook nog maar 27, lekker he, jong moeder zijn? Nou ja, dat is weer een hele andere discussie natuurlijk, haha..
Oh trouwens, morgen word ik 28, ha! Dat vergeet ik steeds, ben meer met mijn buik bezig!

Ik heb wel kinderen van 2 verschillende vaders. Mijn oudste is uit mijn vorige relatie, bewust "gepland" maar blijkbaar vond mijn ex toch ineens dat het teveel werk, tijd en geld kostte, een kindje. En een paar weken na de bevalling was ik een alleenstaande moeder. Niet mijn keus dus, maar je doet er niks aan...
De andere 3 zijn dus van dezelfde vader, die ook nog eens een geweldige vader is voor de oudste.

Ik hou jullie op de hoogte! Groetjes, Esmeralda
 
Oh ja, onze oudste 2 slapen samen op een kamer omdat ze dat graag willen. De jongste heeft zijn eigen kamer en nu met de 4e op komst zijn we van plan om ergens in de zomer van onze slaapkamer (formaat balzaal) 2 slaapkamers te maken. Tot die tijd wil ik de kleine toch op onze kamer hebben dus dat is geen probleem. Als de oudste 2 niet hadden gezeurd over 1 kamer (ah, mama, alsjeblieft? En mogen we dan please op een stapelbed???) dan hadden we 2 jaar geleden al verbouwd.

Overigens denk ik ook wel dat er belangrijkere dingen zijn dan "je eigen kamer hebben". Ondanks dat ze een kamer delen hebben we bijvoorbeeld wel de regel ingevoerd dat een van de 2 ook gerust even lekker alleen op de slaapkamer mag spelen als daar behoefte aan is. Of met een vriendje/vriendinnetje. De ander hoeft dan echt niet altijd mee te spelen omdat het toevallig ook zijn/haar slaapkamer is!
 
Wat herkenbaar, al die verhalen!
Leuk om te lezen!
Het valt mij op dat ik bij de derde veel meer rare opmerkingen kreeg, dan nu bij de vierde. Waarschijnlijk doordat het leeftijdsverschil nu groter is.
Nu krijg ik wel heel veel opmerkignen van: "Jullie gaan zeker net zo lang door totdat het een jongetje is he! " en: "Nu hoop je toch wel dat het een jongen is he!"   Dan antwoord ik : "Nee hoor". Dan kijken ze me toch raar! Nee, want we wilden graag nóg een KINDJE.
Mochten we nu weer een meisje krijgen (en mijn gevoel zegt van wel) dan hou ik m'n hart vast........... (Maar ik sta sterk hoor!)

Wij hebben trouwens 4 slaapkamers, en de 2 jongsten liggen nu al maanden op 1 kamer, en dat gaat prima!
We moeten nog wel een 7- persoons auto kopen, maar dat valt nog niet zo mee! Mijn man wil graag een bepaald merk, en die zijn er niet zoveel. Maar ja, we hebben nog even de tijd.
 
Hallo mama's van 3, 4 of meer kinderen,

Wat heerlijk om te lezen dat ik niet de enige ben die veel vervelende reacties krijgt om mijn inmiddels 5e zwangerschap! (officieel de 8e als je 3 miskramen meerekent).

In elk verhaal dat ik hieronder net las herken ik mezelf, helaas!

Het is idd te gek voor woorden dat we niet meer openlijk 'durven' te vertellen dat we weeeer zwanger zijn? We mogen trots en blij zijn en daar heeft niemand zich mee te bemoeien.
Wij zeggen toch ook niet tegen mensen die bewust voor geen of 1 kind(eren) kiezen dat dat niet goed is?

Ik ben nu 16 wk zwanger van ons 5e kindje. Het gaat gelukkig nu weer allemaal goed. (van week 6 tm 14 erg beroerd geweest)

Onze andere kinderen zijn nu 8 en 7 (jongens) en 4 en net 1 (meisjes).
De oudste 3 leven erg mee, geven nu al kusjes op de buik en willen een broertje. Heel eensgezind zijn ze daar over.
Tja, daar  hebben we  niets over te  zeggen, haha, even afwachten maar.

Liefs Manda, trotste mama van bijna 5!!!!!!!!!!!!!!
 
heb hier trouwens weleens gereageerd (op de vraag jullie hopen nu zeker op een meisje) dat we eigenlijk hoopten op een golden retriever, maar dat dat waarschijnlijk toch weer niet gelukt was... snapten sommigen mensen niet dat antwoord
 
hallo,

Ook wij verwachten onze 4e! Na 2 jongens ( 4 & 3 jaar) en een meisje (10 mnd) ben ik nu 20 weken zwanger. Wat het wordt willen wij niet weten, al ben ik natuurlijk wel nieuwsgierig. Voor onze dochter hoop ik op een meisje, het hebben van een zus is zo fijn weet ik uit ervaring. Voor onszelf maakt het niets uit, ik heb net zoveel plezier om die typische jongensdingen.

Wij krijgen uit onze omgeving vooral positieve reacties, wij zijn ook altijd erg open geweest over onze kinderwens en onze familie, vrienden en collega's gunnen het ons allemaal.
Deze laatste zwangerschap kwam wat vlotter dan we in ons hoofd hadden, daar krijgen we wel eens verbaasde reacties over. Maar ik weet dat iedereen het goed bedoeld.
Ook veel bewondering krijg ik, over het combineren van werk en gezin. En straks 4 kinderen onder de 5 jaar!
O, en die reactie over geloof krijg ik ook wel eens. Ik moet er altijd hartelijk om lachen, het is gewoon nieuwsgierigheid. Ik draag voor het gemak ook vaak een knot of een vlecht, dus kan ik het ze ook niet kwalijk nemen. En fijn toch, als mensen zo eerlijk en direct tegen je durven te zijn? Dat ervaar ik echt als een compliment.

Leuk dat er meer mensen zijn met 4 (of meer) kinderen.
Ik vind het ook nog niet echt een groot gezin, maar het zal wel een gezellige drukke boel worden. En veel tijd voor andere dingen hebben we nu al niet, dat zal niet veel veranderen.
Wij hebben al een 7-persoons auto en een slaapkamer zal voorlopig gedeeld moeten worden, waarschijnlijk door de 2 jongsten. Spullen hebben we inmiddels zat, er wordt hier niets meer gekocht. Alle kleuren en maten kleren hebben we in huis of bij mijn ouders liggen ( externe opslag).

Ik zie wel weer op tegen de bevalling. Bij nr 3 hoopte ik een beetje dat de 'poort' vanzelf open zou gaan, maar dat viel erg tegen. Jammer dat die ontsluitingsweeen weer zo pittig waren.
Ik heb 3 totaal verschillende bevallingen gehad, het enige dat ik weet is dat er aan die hel een einde komt en dat wanneer er dan een gezond guppie in je armen ligt het geluk weer overweldigend is.
Tja, ik zal er weer doorheen moeten, er zit niets anders op.

Groetjes van Jasmijmn
 
hallo allemaal!
Wat leuk om te lezen dat er nog meer moeders van grote gezinnen hier lezen en schrijven! Een paar van jullie was ik al tegen gekomen bij de mamclubs, maar nog niet iedereen. Ik zal me even voorstellen:
Ik ben Yvette, 33 jaar, en moeder van een zoon van bijna 6, en twee (tweeling) dochters van net 4, daarna hebben we een tijdje gewacht (lees: getwijfeld), en inmiddels ben ik ruim 28 weken zwanger van onze 4e, en deze keer is het weer een jongetje! Ik ben zo blij dat we bsloten hebben er nog een keer voor te gaan, en heb het gevoel dat ons gezin dan ook echt compleet is. Ik vind het heel leuk dat mijn andere drie kinderen inmiddels al wat groter zijn, ze maken het heel bewust mee, en vinden het prachtig! Het eerste jaar met de tweeling was heel hectisch, zij waren bewerkelijke babietjes, en mijn oudste was pas 20 maanden toen ze geboren werden. Nu heb ik er 3 op school, dus ik ben echt van plan alleen nog maar te gaan genieten van dit (waarschijnlijk laatste) wondertje!
Leuk om te lezen dat er nog meer mensen bewust kiezen voor een wat groter gezin!
groetjes, Yvette
 
Terug
Bovenaan