Ja heel bizar eigenlijk. Want bij ronde 1 was er ook een bevruchting, maar die innesteling ging niet goed. Ronde 2 niks en nu ronde 3 een succesvolle innesteling.
Ik ben eigenlijk supermakkelijk zwanger geworden deze keer. Enkel even het zaad op de goede plek krijgen met behulp van het ziekenhuis, maar meer moeite was het niet. Mijn dochter was van poging 6 in het ziekenhuis, ook niet lang. Innestelingen gaan wel eens fout, zeker bij 35+. Dus dat ik er daarvan 3 heb, is niet gek. En dit bewijst maar weer dat mijn vruchtbaarheid wel in orde is. Het probleem ligt dus echt bij mijn man. Het heeft gewoon heel lang geduurd voordat we daar toen achter kwamen, omdat het een niet vaak voorkomend probleem is. Eenmaal op de goede plek met de juiste diagnose zijn we helemaal niet zo onvruchtbaar! Ik moet daar even aan wennnen, heb het vertrouwen gewoon niet zo. Maar supergoed!
Vrienden van mijn schoonzus hadden dat ook. Weet hun specifieke probleem niet, maar toen het eenmaal duidelijk was wat hielp, kregen ze vrij kort op elkaar 3 gezonde IVF-jongens.
Mijn man is helemaal blij, die wil heel graag een tweede. Hij is weer helemaal in zwangere vrouw modus geschoten. Doet veel lieve dingen voor me, wat meer in het huishouden enzo. Ik word weer op handen gedragen. Erg grappig en lief (en waarom alleen als ik zwanger ben he?? haha!)
Hij vind het wel lastig dat mijn gevoel bij de zwangerschap echt alle kanten op schiet, ik kan het ene moment lachend kletsen over een toekomst met deze baby erbij. En het andere moment zit ik volledig in de stress want het gaat mis. Hij weet dan niet zo goed of hij echt bank voor een miskraam moet zijn, of dat ik gewoon even aan het stressen ben. Nou ja het is gewoon nog even spannend. Maar dit had ik bij de eerste ook, dus we wisten dat het zo ging zijn.
Is jouw man ook zoveel attenter nu je zwanger bent?