Zwanger worden na doodgeboorte

Hallo allemaal, 
Helaas zijn wij ook ons kindje verloren met 20 weken zwangerschap is haar hartje gestopt met kloppen en heb ik dinsdag moeten bevallen van haar. Nu wil ik natuurlijk zo snel mogelijk weer zwanger worden maar mijn lichaam wel de rust geven om te herstellen. Hoe snel raakten jullie weer zwanger na zoiets? En hoe zit het precies met de angst dat het bijvoorbeeld weer mis gaat.. krijg je extra controles bij de gynaecoloog? 


Ik heb zoveel vragen maar ben natuurlijk ook nog zo verdrietig. Maar de hoop dat er weer een klein wondertje komt is nog zo groot! 
 
Hi ladies,
Helaas ben ik mijn dochtertje verloren..
Dit kwam super onverwachts nadat er op 30-12-2020 bij een groei-echo geen hartje meer te zien was. Alles was positief bij elke test, geen afwijkingen te zien.. Ik was 27 weken en 3 dagen en mijn eerste zwangerschap. 
Dezelfde avond zijn we direct naar het ziekenhuis geweest om alles te bespreken. Ik had ervoor gekozen om op 2 januari 2021 ingeleid te worden. Op 3 januari 2021 om 08:21 ben ik bevallen van mijn kleine Imane. Precies op 28 weken zwangerschap. 
Op 5 januari 2021 hebben we haar begraven. 
We hebben alles laten controleren en ze vonden in mijn placenta een infectie, het cmv-virus (cytomegalovirus). Bij 1% van de vrouwen die het voor de eerste keer krijgen tijdens de zwangerschap, leidt het tot een miskraam. Dit voelt super zuur, omdat het gewoon echt pech is. 
Wij willen ook heel graag snel weer een kindje, maar we zien het wel gebeuren als het lukt. Er zit geen druk achter. 
 
 
 
Mag ik jou vragen wat de reden was dat hij overleed? Of hebben ze dat niet gecheck?

Wens jullie super veel sterkte deze tijd???
 
Op zondag 14 febr kregen wij helaas het bericht dat hartje niet meer klopte van onze dochter.
De woensdag ervoor al wat last van harde buiken en geen leven meer voelen. Ik werkte fulltime en er was veel stress op werk dus ik koppelde het daaraan. Eerder naar huis gegaan en avondje rustig op de bank.
Donderdagochtend bij mij op het werk (ik werk in het ziekenhuis) langs gynaecoloog geweest even echo laten maken en er was nog een hartslag aanwezig, ze lag wel stil maar kon zijn dat net in slaap was gevallen. Hartslag gehoord ik was tevreden.... Zondagochtend 14febr nogsteeds wat last van mijn buik en nogsteeds geen leven. Spoedlijn maar gebeld en konden direct langs komen. De verloskundige die bevestigde dat er geen hartslag meer te zien was. Direct alles in gang gezet en op 18febr geboren van dochtertje Luna. 27week,31cm en 830gram. 22febr uitvaart gehad nadat ze nog een paar dagen thuis is geweest en we op onze manier afscheid van haar hebben kunnen nemen...
Nu na een maand toch aan het nadenken of we weer een nieuwe poging gaan wagen. Toch een lichte angst of we niet te snel gaan, hebben we het wel al verwerkt? Maar dat is een vraag die onbeantwoord blijft want wanneer ben je er weer aan toe? Verdriet is er nogsteeds maar die zal ook altijd blijven...dit was onze eerste zwangerschap en die gaan we ook nooit vergeten.
Luna heeft ons de titel papa en mama gegeven ❤️?
 
Hallo dames.
Ik ben 10 november 2020 bevallen van ons dochtertje met een zwangerschap van 19 weken.
Toen wij voor een pretecho gingen zagen we wat raars,en is toen alles uitgekomen.
Ze hield heel veel vocht bij zich, hart afwijking,plaste niet,en had weinig vruchtwater. Later kwam er uit ze down syndroom had en door alles niet levensvatbaar zou zijn.
Kwam binnen als een mokerslag.
Ik heb 2 jongens,maar wilde graag nog een derde.
Nu is het zo dat na me bevalling ik 3 keer normaal ongesteld werd en de 4 de keer helemaal niks.heb toen primolut 'n gehad. En na het stoppen met de medicijnen na 3 dagen een bloeding gekregen.nu afwachten of het nu weer goed op gang komt. Heb er iemand ervaring mee? We willen graag weer proberen zwanger te worden.maar moet nog even geduld hebben.
 
Groetjes desi 
 
Wij zijn eind vorig jaar onze dochter verloren na een zwangerschap van 30 weken. Alle controles waren tot dan toe goed geweest, tot ik geen leven meer voelde. Het hartje was gestopt met kloppen, mogelijk na verstrengeling met de navelstreng. Een andere oorzaak is niet gevonden, ons meisje leek helemaal gezond. 
Wat betreft een volgende zwangerschap, wij dachten 'het komt zoals het komt'. Het was meer dan welkom maar we wouden ons er niet te veel op focussen. Ik ben 1 keer ongesteld geweest en raakte toen al zwanger van een broertje/zusje van onze dochter!

Deze zwangerschap ben ik me veel bewuster van de onvanzelfsprekendheid van een gezond, levend kindje. We weten maar al te goed dat een positieve test en goede echo's nog geen garanties zijn voor een goede afloop. Dat brengt best veel spanning met zich mee. 
Daarnaast zijn de zwangerschapshormonen in combinatie met rouw enorm heftig. Mijn emoties komen regelmatig 3x zo hard binnen nu.
En toch heb ik dit er zo graag voor over. De zwangerschap is alles behalve een roze wolk maar het is wel de weg die we moeten afleggen voor een hopelijk gezonde, levende baby.
Wij worden heel fijn begeleid vanuit de verloskundigenpraktijk en de gynaecoloog. We mogen zo veel controles inplannen als we zelf willen. Ze doen waar wij behoefte aan hebben. Voor nu gaan we iedere 2 weken. Elke derde keer bij de gynaecoloog en de rest bij de verloskundige.
Ieder voelt zelf wanneer je weer toe bent aan een nieuwe zwangerschap, ook al denk ik zelf dat je er nooit helemaal klaar voor zal kunnen zijn na verlies. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan