zwanger worden na een doodgeboren kindje

Hallo,

@ Isabelle, ik heb altijd begrepen dat na de bevalling het zwangerschapshormoon na een paar dagen al niet meer meetbaar is, maar als ik jou begrijp is dit nog wel langer meetbaar. Dat lijkt me wel lastig zeg, dan moet je echt wachten tot je ongesteld wordt. Heb je wel een regelmatige cyclus? Want anders zit je wel lang in onzekerheid.

@ Patricia, ik heb meteen even op de vlindersite gekeken, wat een mooi klein mannetje is Bas! Het lijkt me een hele moeilijke beslissing want aan de enne kant  wil  je heel graag een kindje en dan moet je er toch  voor kiezen om de zwangerschap af te breken.  
Een hele fijne vakantie in ieder geval! Geniet er maar van.

Groetjes  Fleur  
 
Hallo Fleur,
ja, ik heb gehoord én gelezen dat zelfs tot 9 weken na de bevalling je geen zwangerschapstest kan doen zonder een valse uitslag te krijgen.... dat is lang zeg!
Wat mijn cyclus betreft... ik weet het eigenlijk niet.. ik heb echt zeker 9 jaar de pil geslikt en toen ik vorig jaar september stopte waren we in november al meteen zwanger. Ik ben dus 22 april bevallen en 29 mei werd ik voor het eerst weer ongesteld. Dat heeft echt maar 3 dagen geduurd en toen vloeide ik niet meer. dus ik weet niet of mijn cyclus regelmatig is. Dat maakt het alleen maar erger... dat wachten. ik wil het nu weten!
Maarja ik zal het toch af moeten wachten.. het is niet anders. Ik het al wel 2 zwangerschapstesten in huis. Ik heb vandaag denk al al wel 4x met dat ding in mijn handen gestaan. Maar het heeft geen zin! ik probeer maar aan andere dingen te denken. Ik heb me voorgenomen dat ik 1 juli een test ga doen... maar zelfs tot dan wachten kan ik niet! jeetje... wat een emotionele achtbaan is dit zeg.. heel vermoeiend.

Ik ga maar shoppen ofzo... dan heb ik wat afleiding.
Fijne avond nog.

Gr. Isabel
 
Hoi Fleur,

Ik ben ook wel een lotgenote denk ik. Mijn jongste zoon van 2,5 is vorig jaar februari overleden. Ook wij kennen nog steeds de dalen en ik denk ook dat je dat blijft houden. Er zullen voortdurend momenten zijn dat het je bij de strot grijpt en dat je geconfronteerd wordt met het overlijden van je kind.
We willen toch graag voor een derde gaan. We zijn sinds augustus vorig jaar bezig. In december heb ik met 12 weken een miskraam gehad. Nu hopen we toch nog wel dat het een keer gaat lukken. Volgens een medium kan het elk moment gebeuren. Nou ja, of ik het geloof of niet, het geeft je toch weer even wat moed.
Ik verwacht niet dat een volgende zwangerschap zorgeloos zal zijn, maar het zal wel hoop en weer wat geluk geven. Niet dat je nu niet momenten van geluk kunt hebben, maar weer een kindje lijkt me werkelijk super.

groetjes, keesje
 
Jeetje Keesje! Wat een nachtmerrie. Mijn dochter is nu 2 en mijn grootste angst is haar ook te verliezen. Vroeger dacht ik altijd dat overkomt alleen andere mensen maar nu onze zoon doodgeboren is besef je dat het ook jou kan overkomen. Mag ik vragen waaraan je zoontje is overleden? Ik wil je in ieder geval veel sterkte wensen en hopelijk ben je snel in verwachting!

Isabel, kom hier maar kletsen als je weer met een test in je handen staat. Want zoals je zelf al aangeeft weet je toch niet wat het betekend als de test positief is. Ik ben op 31 mei ongesteld geworden en mijn cyclus is zo'n 28 a 30 dagen dus ik kan ook op 1 juli gaan testen. Ik heb tijdens mijn vorige pogingen om zwanger te worden altijd eerder getest omdat ik te ongeduldig ben. Ik kan je zeggen dat kost een hoop geld! Dus ik heb met mezelf afgesproken er niet de hele dag mee bezig te zijn en dat ik pas test als ik 1 dag overtijd ben (mmm weet niet of dat gaat lukken!)
Een fijne dag in ieder geval en ik hoop dat we beide 1 juli een positieve test kunnen doen.

Fleur
 
Hoi Fleur,

Mijn zoontje is overleden aan kanker, hij had een zeldzame vorm van leukemiem die bij hem ook nog erg aggressief was.
Je denkt inderdaad dat dingen als dood aan je deur voorbij gaat en dat het altijd anderen overkomt, maar helaas is dat niet zo.
Ik hoop ook maar zo dat het nu eindelijk raak gaat zijn. Sinds ik op dit forum zit zijn er al zoveel zwanger geraakt. Ik ben echt heel blij voor iedereen, maar bij je zelf voel je je wel eens rot. Aan de andere kant weet je dan ook een miskraam wil niet zeggen dat je niet meer zwanger raakt. En ja, dit forum gaat toch over zwanger raken.
Spannend weer he, aftellen naar 2 juli? Ik verwacht NOD rond de 25e. Dus afwachten maar weer. Mijn maanden gaan voorbij met: wachten op mijn eisprong en dan weer wachten op NOD. Maar goed dat ik ook moet werken en een gezin heb, dan heb ik nog afleiding. Want ik baal flink van mijn eigen ongeduld, maar dat is toch een knop die je moeilijk om kunt zetten.
Bovendien weet iedereen in mijn omgeving door mijn miskraam dat we nog een kinderwens hebben, dus verwacht ook iedereen dat je binnenkort roept: we krijgen een derde.

Hoe kom jij je dagen door, kun je langzaam in je eigen tempo het leven weer oppakken of is het nog een dagelijks gevecht? Ik merk nu na een jaar dat het voor de omgeving over is. Dat het leven zich heeft hernomen en dat wij maar in dat tempo mee moeten doen. En dat is soms best lastig. Ik werk daar wel zelf aan mee, ik laat naar buiten inmiddels niet meer zien hoe het van binnen gaat. Ik lijk heel sterk, dat me zo voordoen gaat ook automatisch, dat is denk ik mijn manier van overleven. Bovendien ben ik door het overlijden van mijn zoon wel  verandert en dat is voor iedereen ook niet even makkelijk te accepteren.

@ Isabel,
Mijn man praat ook niet en dat is nog steeds soms erg lastig. Maar ik heb geleerd dat je van elkaar moet accepteren dat je je verlies anders verwerkt. En er zijn dagen dat ik me ontzettend kan iriteren aan hem, maar zo moeten er ook dagen zijn dat hij zich aan mij irriteert. Ik denk zodat je elkaar af en toe in het midden tegenkomt dat het wel gaat lukken. Ik heb via de mail contact met 2 lotgenoten moeders die ik ken vanuit het ziekenhuis en dat heeft me in het begin geestelijk gezond gehouden.
Ik heb ook heel erg de statestieken in mijn hoofd: 80% van de ouders van overleden kinderen gaat uit elkaar. En ik wil daar gewoon niet bijhoren. Wij gaat het wel redden en onze oudste zoon proberen we toch nog een fijne jeugd te geven.

Laten we maar hopen dat we snel zwanger zijn, vast een periode voor ons vol emoties en angsten, maar ook weer een periode van hoop, toekomst en geluk!

groetjes, keesje
 
Hallo

Keesje, met mij gaat het eigenlijk best goed, je merkt wel dat de omgeving snel weer verder gaat met het leven. Dat is ook wel begrijpelijk bij een ongeboren kind denk ik. Voor de ouders is de verwachting en blijdschap al begonnen bij de positieve zwangerschapstest en voor iedereen daarom heen begint het pas echt te leven als je het kindje ziet en langzaam leer kennen. Zelfs voor mij en mijn man is het anders, Ik heb onze zoon 9 maanden gedragen en gevoeld. Ik heb er ook veel voor gelaten, niet drinken, gezond eten en doordat ik veel last had aan mijn bekken heb ik het ook erg rustig aan moeten doen. Het normale leven is al weer een beetje terug, maar ik ben wel veranderd. Vroeger was ik echt een harde tante en nu huil ik om niks, Iemand die trouwt ofzo of een zielig hondje...ik kan ook tegen de buitenwereld geen toneelspelen met als gevolg dat ik regelmatig op mijn werk in tranen zit. Maar goed iedereen begrijpt het (gelukkig).
Ik schrik wel van de cijfers (80%!!!) ik hoop toch ook echt dat mijn man en ik daar niet bij zitten, maar ja dat hoopt iedereen natuurlijk. Ik heb juist het gevoel dat we er sterker uit gaan komen. Nou succes met wachten maar weer (want jouw vruchtbare periode is net achter de rug?) ik zal voor je duimen.

Fleur
 
Hallo Fleur en Keesje,

Keesje, jij helaas ook gecondoleert met het verlies van jouw kleine.
Ik heb er geen woorden voor.... Alleen de gedachte laat al weer wat tranen over mijn wangen lopen. Net als bij iedereen gaat de omgeving inderdaad gewoon verder met zijn leven. Alles loopt gewoon door terwijl ´wij ´ eigenlijk een eigen wereldje in stilte hebben.
Ik moet helaas nu ook nog eens gaan solliciteren omdat ik geen werk heb. Mijn vorige  werkgever was zo vriendelijk om mij het bedrijf uit te werken terwijl ik zwanger was. Ik was net 1 maand in dienst toen ik zwanger werd en dus volop ziek was van die eerste 3 maanden. Toen besloten ze dat ik niet presteerde en wilde ze uit elkaar gaan. Ik heb voor mijn gezondheid en mijn kindje gekozen want ik had het makkelijk kunnen winnen. Maar we zijn met een fatsoenlijk bod van hun uit uitelkaar gegaan. Maar nu moet ik ook verder. En ik kan niet tegen een nieuwe werkgever vertellen wat er is gebeurd. Wil ik niet. Dan krijg je meteen zo ´n stempel op je Maarja nu moet ik dus meteen fulltime gaan werken en doen alsof er niks aan de hand is, terwijl ik nog zeker 3x per dag zomaar in tranen kan uitbarsten. Zoals Fleur ook zegt om de meest gekste dingen.. zodra er welke emotie dan ook bij komt kijken is het raak. tranen.. heel veel tranen...

Mijn vriend en ik gaan nu wel weer iets beter met elkaar om. mede omdat ik niet meer over Ylana praat en hij vol enthousiasme aan een volgende denkt. Tja, dan maar zo. Ik heb in ieder geval een vrolijk iemand om me heen en dat kan ik wel gebruiken. Ik denk wel aan Ylana als ik alleen ben of als ik met jullie mail! Want inderdaad... ik wil absoluut niet bij die 80% horen. echt niet...

Ik denk dat we met z ´n 3-en zo rond dezelfde periode weer een spanend moment hebben... Ik ga echt 1 juli een test doen en niet eerder. Want het word inderdaad een duur iets zo.

Ik ben net wat boodschapjes gaan doen. ik moet tenslotte ook eens naar buiten...
heb een leuk fotolijstje in de stad gekocht en ga daar leuke foto ´s van mij en mijn vriend in doen en die in het huis zetten. Wat vrolijke momenten om ons heen is wel goed denk ik.

Ik ga maar eens koken...
tot mails ladies.

Liefs Isabel
 
Hoi Isabel,

Wat een gedoe he met dat werken! Dat is echt iets waar je niet op zit te wachten. Wat voor een werk zoek je? Wil je straks met een kindje ook fulltime werken? Anders is het misschien een optie om iets te zoeken voor minder uren?? Lastig hoor. Ik heb dat nu ook ik blijf lekker werken waar ik nu werk. Pas als mijn gezin compleet is ga ik op zoek naar iets anders. Ik werk daar namelijk al weer 7 jaar en ik zou graag eens een keer ergens anders werken.

Ik moet zeggen dat het mijn stemming ook ten goede komt nu we besloten hebben weer zwanger proberen te worden, en ons seksleven ook!! Normaal vrijen  we ongeveer 2x per week (meestal in  het weekend) maar nu wel 4 a 5 keer! Tja en om het dan leuk te houden moet je toch wat creatiever worden.    

Nou een fijne voetbalavond (of houden jullie niet van het EK??)

Fleur
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan