Zwanger worden na een miskraam

Hallo,
ik dnek dat het pil advies iets te maken heeft met dat de
boel rustig kan worden en misschien ook iets met je hormoonhuishouding?
Ik weet het niet. Nu ik jullie allemaal zo hoor zou ik ook eigelijk de
eerste kans niet willen overslaan maar ik slik nu al 4 dagen de pil,
kan er nu toch niet gelijk mee stoppen?
Het lijkt me inderdaad ook
"erger" om met 16 wken je kindje te verliezen,een echt mensje, en je
denkt dan al over de gevarenzone heen te zijn...
Elk moment is erg. Je toekomstdroom wordt toch in een keer weggevaagd.
@irma, en de rest: hebben jullie er lang over gedaan om zwnager te worden?
 en hebben jullie nog meer kindjes of zijn jullie bezig voor de eerste?
Ik heb er dan al twee (Jordi en Dionne: vandaar de naam JoDi ;) )
En hoe gaan jullie om met jaloezie? Geen pijn in je hart bij elke dikke buik?
Liefs Astrid

Hoi Astrid,

Ik denk dat wel je met de pil kan stoppen na een paar dagen. De eerste week doet ie volgens mij niet zoveel. Maar ik zou wel gewoon doen wat jouw gevoel je ingeeft denk ik.
Tuurlijk is het op ieder moment erg als je je kindje verliest. Je gaat toch alweer nadenken over hoe het zal zijn als dat kleintje is uitgegroeid in je buik enzo.
Voor ons wordt het ook de 3de. Gelukkig is het bij de eerste 2 meteen goed gegaan. Dit was dus mijn eerste mk.
Nu maar hopen dat de volgende keer ook weer goed gaat aflopen!

Ik heb ongeveer een week geleden mijn ei gehad als het goed is (nav temperaturen) dus wacht nog even 'geduldig' af wat er gaat gebeuren.
(nou ja, geduldig........de tijd kan mij niet snel genoeg gaan, echt erg!)

Groetjes Suus
 
Hoi Suus,Irma en de rest ;)  
mijn eerste twee zijn ook goed gegaan, in een keer en in twee keer zwnager. Heb daarvoor ook nog een abortus gehad toen ik 15 was.
Ik denk dat ik maar tot pil 17 blijf   slikken, want de dokter had na-druk-ke-lijk gezegd dat het belangrijk was, en van manlief "mag" het trouwens ook niet ;) Een ander vrouwtje die ook de pil moest slikken zei omdat het is om je cycles dan sneller in regelmaat terug te brengen, nou dat klinkt mij wel prettig in de oren dus hopelijk, als ik stop op 28 maart, dat ik ongesteld ben 1 april ofzo, hopen hopen hopen.... Ik kan ook niet wachten!!!
Ik heb wel erg veel moeite andere zwnagere nu te zien, er is er eentje in de famillie, nou zie ik haar toch bijna niet maar het doet me pijn. Ik heb nogsteeds ook niemand gezien, ik heb totaal geen zin in medelijden of iets.
Suus, hoe oud zijn je andere kindjes?
liefs astrid
(suus ik hoop met je mee... )
 
Hoi Astrid,
Misschien is het ook wel goed hoor, om die pil te blijven slikken.
De arts zal het niet voor niets zeggen denk ik.
Ook mij doet het zeer andere zwangeren te zien.
Mijn zusje is bijna uitgerekend. Zij vertelde zwanger te zijn van nr 3 toen wij al een jaar bezig waren. Zij was meteen weer zwanger in ronde 1. Heel fijn voor haar natuurlijk, maar heel pijnlijk voor mij. Niemand wist dat wij bezig waren, dus toen ik in tranen uitbarstte toen zij de mededeling deden, snapte niemand het natuurlijk. Vond het wel sneu voor mijn zusje hoor, maar toen ik verteld had waarom, begreep ze me goed.
Maar goed, met haar zwangerschap ik ik de minste moeite hoor.
Mijn schoonzusje is ook zwanger en bij haar gaat (gelukkig) alles goed. Wij scheelden maar 5 dagen in zwangerschapsduur.
Nu zie ik haar ook vaak omdat ze bij mijn schoonouders op het erf woont en mijn kinderen daar 2 dagen in de week zijn ivm oppas. Heel pijnlijk om haar groeiende buik te zien, terwijl ik er ook zo bij had kunnen lopen.
Steeds die confrontatie doet zeer.
Ik snap jou dus heel goed!
mijn eerste 2 kwamen na 6 en 4 maanden klussen. Dat is dus ook nog niet zo slecht. Mijn dochter is 4 en wordt in mei 5 en mijn zoontje wordt over 2 weekjes 3.
Hoe oud zijn jouw kindjes?
En jeetje, met 15 jaar een abortus meegemaakt. Heftig zeg!
Jij hebt jouw portie dus al wel gehad he!
Ik hoop ook met jouw mee dat je er in april weer voor kan gaan!

Groetjes Suus
 
Dank je ;)
Ja, 15, ongepland zwnager natuurlijk, met 6 weken een abortus, maar ik kreeg het allemaal niet uit mijn kopen toen ik een paar jaar later nog met de zelfde man was zijn we dus al vroeg voor kindjes gegaan, ik was bijna 19 bij de eerste, mijn zoontje word over een maand 5 jaar, en op mijn 21 kreeg ik een meisje, nu net 2 geworden. Ik ben inmiddels van die man   weg na jaren ellende met zijn drugsverslaving en ik ben nu (terug) bij mijn allereerste vakantievriendje van 10 jaar geleden,hij "vond me tweejaar geleden terug en inmiddelswonen we samen en gingen wein Januari dus voor een kindje. Zo blij dat we ik EEN keer zwnager waren geraakt, een kroon op ons "jubileum" van 10 jaar dit jaar... en dan dit :"(
Ik ben er echt kapot van,nu is het natuurlijk nog erg vers. Ik hoop alleen dat het niet een "obsessie" gaat worden om zwnager te raken. We waren zwnager wederom in de eerste ronde en als ik dan lees hoe het ook kan gaan hier op de forums... dan " mag" ik eigelijk nog helemaal niet klagen. Hopelijk doet april wat ik wil ;)
En ja, ik ben nog jong, hoor het vaak zat, maar dat maakt het er voor mij echt niet minder erg op.
Ik kan me heel goed voorstellen dat het pijnlijk moet zijn om iemand in je famillie te hebben die net zo ver is als jij was. Pijn in je hart...
Ik moet dan in april een hele dag met 6 vrouwen shoppen voor de bruiloft voor mijn schoonmoeder, nu zouden er dus TWEE bolle buikjes zijn, dus naar een winkel voor positiekleren en ik zie er nu ZOOO tegenop om de hele dag dat buikje te moeten aanschouwen en dan ook nog zo'n winkel in natuurlijk.... Het is eind april, met een beetje boel geluk ben ik wel WEER zwnager dan....
x
 
Hallo meiden,

ik sluit me bij jullie aan.
Edith, 38 jaar, 2 dochters van 3 en 5. Mijn 3e zwangerschap eindigde op 3 maart bij 6 wkn in een miskraam. Na twee weken gevloeid te hebben ben ik eergisteren gecuretteerd. De details kunnen jullie lezen op "curettage na miskraam". Sommigen van jullie kennen het verhaal al.
Vond het een traumatisch ervaring, die dag in het ziekenhuis...
Nu aan het herstellen van de narcose en emoties.
Ik sta helaas nogal alleen in mijn verdriet. Voor mijn man leefde de zwangerschap nog niet zo, ik was pas 6 weken. Hij is ook niet zo erg verdrietig over de miskraam. Sowieso is hij niet zo handig met emoties. Begrijp me niet verkeerd, hij is een schat, maar emotioneel een beetje onhandig, zullen we maar zeggen. Ik heb een paar weken met heftig lichamelijke klachten van een niet doorzettende miskraam gelopen en nu nog de curettage. Wel logisch, dat hij het niet in kan voelen, maar wel moeilijk voor mij.
Ook was het mijn 3e zwangerschap, dan sta je er anders in dan wanneer je voor het eerst zwanger wordt...
Maar ik merk nu dat ik heel bang ben om weer zwanger te worden. Ik wil het heel graag, maar nog zo'n drama...
Maar hoe langer ik wacht, hoe ouder ik ben en juist weer meer kans op een miskraam.
Lastig he?
Ik heb van de gyn geen advies gekregen over wel of niet meteen zwanger worden. Volgende week heb ik een telefonisch afspraak, want ik heb nog wel een paar vragen, merk ik en ik heb pas over 7 wkn de nacontrole.

Succes allemaal!

Edith
 
Edith,

Dit kon zo mijn zin zijn...

Maar ik merk nu dat ik heel bang ben om weer zwanger te worden. Ik wil het heel graag, maar nog zo'n drama...

Dat herken ik helemaal! De mk heeft het gevoel voor een 2de niet veranderd, maar de lading van het zwanger worden wel...

Sterkte!

Liefs Lientje

 
hoi,
ik denk dat het voor iedereen hier geldt; het bang zijn voor de volgende zwnagerschap.
Elke volgende keer zal nooit meer zo ontspannen zijn als de eerste keren (in mijn geval), maar de wens voor een kindjes is er ook groter op geworden door de miskraam, dubbel he?
 Sterkte Edith
 
Hoi nog een keer,
Edith, ik lees net je verhaal over je curetage. Hoe voel je je nu? Ik vind het wijs dat het je laatste berichtje is op dat forum, ik ben zelf ook niet alleen aan het schrijven op forums met iets over miskraam maar ook (op een belgische site dan) over zwanger proberen te worden vanaf april, want daar gaan we voor!
liefs
 
Terug
Bovenaan