Zwanger worden na een miskraam

@ Astrid;

Jij was al jong moeder dus. Ik had ook altijd graag jong moeder geworden. Maar het duurde helaas even voor ik mijn 'ware' tegen kwam. hahaha! Geef hem nog wel eens 'de schuld, dat ik ouder was dan ik gewenst had' hahaha.
Maar goed, maakt niet uit. ben natuurlijk al heel blij dat ik in ieder geval moeder ben!
Ja moeilijk is dat he, om een bollende buik te zien, terwijl je weet dat jij er ook zo bij had kunnen lopen!
Ik hoop ook voor jou dat je in april weer zwanger bent. Dat maakt het allemaal een stuk beter te verdragen denk ik.
Ik duim voor je!

@ Edith;

Ik had natuurlijk in het derde kindje topic al op je gereageerd, maar ik wil je hier ook nog even heel veel sterkte wensen! Het is niet niks wat je zo hebt meegemaakt. Zeker die lange nasleep maakt het nog zwaarder dan het anders al was geweest. Emotioneel en lichamelijk!
Ik had het idee dat het mijn man ook allemaal veel minder deed, totdat we een keertje woorden hadden. Toen zei hij; iedereen vraagt aan jou hoe het met je is, maar niemand denkt er aan dat ik ook wel eens erg verdriet kan hebben.
Tja, mannen zijn ook niet zo open over zulke gevoelens he!
En daarnaast denk ik dat je zeker ook gelijk hebt dat het voor de mannen wel wat minder leeft. Wij 'voelen' van alles en zijn er bijna 24 uur per dag mee bezig, maar zij niet.
Ik hoop dat je, door er hier met ons over te kunnen praten, je je niet zo eenzaam en alleen hoeft te voelen in dit verdriet. Wij delen je verdriet hier.
Ook de angst voor 'een volgende keer' zit er bij mij ook wel in. Je hoopt zoiets natuurlijk nooit meer mee te maken,   helemaal onbezorgd zal een volgende keer niet meer zijn helaas.
Maar laten we goede hoop houden op een goede afloop als we weer zwanger mogen raken!

Liefs Suus
 
Hallo dames,
weer een nieuwe dag met zon, weer een nieuwe kans om positief de dag door te komen, lukt nog niet zo erg hier, en jullie?
Ik ben nu mijn pildagen aan het aftellen, ik slik tot volgende week zondag, dan heb ik er 16 op, zal voor mijn lijf toch niet uitmaken die 5 pilletjes..??? Hopelijk hoef ik daarna niet te ONTpillen :s ik heb daar gelukkig nooit last van gehad, maar ja, ik weet nu ook dat ervaringen in het verleden gen garanties geven voor de toekomst, he...
Hoe lang hebben jullie gevloeid na ml of curetage (denk wel dat daar een groot verschil in zit maar toch...) de gyn had gezegd een dag of twee drie maar de de von willebrand kon hij het niet zeggen... ben nu nòg aant vloeien, dag 7, ik ben het zat :s
@suus: puur nieuwsgierigheid hoor, maar hoe oud ben je, als je geen 'jonge moeder' ben ;) ? En de rest?
xx
 





Hihihihi! Nou ja, 'oude moeder', ben eigenlijk gemiddeld hoor, maar had het wel jonger gewild. Ik ben nu 35, kreeg de eerste op mijn 30ste (raakte zwanger op mijn 29ste en dat is dus gemiddeld)   en 2de op mijn 32ste.
Maar goed, in vergelijking met jou ben ik wel oud

Fijn he dat zonnetje, doet mij altijd zo goed!
Jammer alleen dat het met jou nog niet zo lekker gaat, maar dat is eigenlijk wel begrijpelijk. Pas 7 daagjes verder.
Wel balen dat je nog vloeit. Er is mij verteld dat het erg wisselt bij iedere vrouw, maar dat gemiddeld zo'n 3 tot 10 dagen voor staat dat je kan vloeien. Als het langer duurt zou ik vragen om een echo als ik jou was. Want misschien is de mk dan nog niet helemaal volledig.
Ik was na 4-5 dagen klaar met vloeien gelukkig. Maar had dan ook (voor mijn gevoel) dezelfde dag eigenlijk alles al verloren.
Ik vloeide eerst licht, toen kreeg ik zeer pijnlijke krampen (weeen, heb er zelfs pijnstillers voor moeten nemen, zo veel pijn) en verloor toen 2 flinke stolsels. Voor mijn gevoel zat daar het vruchtje of zakje bij. Het is in de WC beland en wilde het er niet uithalen tussen al dat bloed, maar kon zien dat het redelik flinke stolsels waren, waarvan er 1tje in ieder geval een lichte plek had.
Daarna dus nog flink gemenstrueerd en na een dag of 4-5 dus niks meer.

Sterkte nog in ieder geval!

Groetjes Suus

 
Hoi!
@ suus, wist je dat wij Nederlanders de "oudste" mamas van europa zijn gemiddeld?  
Maar 30 voor de eerste is normaal toch? Eigelijk normaler dan bijna 19 ;)
Als ik jou hoor heb jij een spontane miskraam gehad? Of   misschien opgewekt met medicijnen? Iig thuis.   Hoe lang erna waren jij/ jullie er een beetje "overheen"? Ik ben nogsteeds zooo overstuur, vooral als ik aan dat shop dagje denk, dat ik de hele dag met die andere zwangere moet zijn, positiejurkje voor haar zoeken... die gedachte doet me zo pijn. Ik denk als ik er tegen die tijd nog zo tegen op zie, dat ik gewoon maar afhaak. Beter dan mezelf de hele dag kwellen toch? Dat is ook niet goed als je zwnager probeert te worden.
Ik vind jullie trouwens  allemaal erg sterk als ik jullie zolees, ik hoop dat ik over een tijdje ook iets minder labiel ben... misschien zijn het nog wel de hormonen.
Maar ja, de naam van het forum is "zwanger worden na een miskraam" en dat gaan we doen!!!  
Astrid
 
Hoi Astrid,

Maar het is bij jou ook nog zo vers. Voor mij is het natuurlijk alweer iets langer geleden. Vooral de eerste week heb ik het ook heel moeilijk gehad. De 2de week ging ietsjes beter, maar heb ik het ook nog moeilijk gehad. En pas vanaf de 3de week kon ik ook weer wat positiever zijn en weer echt helemaal er voor gaan!
Dus gun jezelf de tijd!
En bij de 1 duurt het gewoon ook langer dan bij de ander.
Nu denk ik ook wel dat de zwangerschapsduur ook wel iets in het gevoel kan schelen. Ik was natuurlijk echt ontzettend verdrietig en teleurgesteld, maar was nog wel 'maar' 6+2 zwanger toen het mis ging. Je maakt in je hoofd wel toekomstplannen, maar na de eerste 3 maanden ga je natuurlijk ook echt wat meer gericht de toekomst bekijken. Maar goed, ook dit zal voor iedereen anders zijn.
En wat je zegt! We gaan weer voor een nieuwe zwangerschap, dus wil er ook niet te veel bij stil staan (ook omdat dat juist te veel pijn doet).
Ik zou het erg goed kunnen begrijpen als je niet mee gaat shoppen dan hoor! Dat zullen zij toch ook wel begrijpen?

Sterkte nog in ieder geval!!!!

Groetjes Suus
 
Zie ik dat ik op nog wat vragen was vergeten te reageren.
Nee, ben dus geen echte 'oude' mama. Alleen had het van mij dus eerder gemogen.
En de mk was spontaan ja. Kreeg woensdags al buikpijn en rugpijn en wat bruinverlies. Dit zakte wel weer af, maar vanaf toen 'wist' ik gewoon dat het mis was. Heb daarom de volgende ochtend heel erg getwijfeld of ik wel zou gaan werken. Maar ja geen kramp en bloedverlies meer gehad, dus toch maar gegaan. In de ochtend begonnen het weer wat te vervelen in mijn buik, maar ik wilde het niet weten. Om 10 uur dacht ik iets te voelen lopen, dus ik naar de WC (had zelfs al een maandverband ingedaan, zo zeker wist ik het van te voren) en ja hoor, liepen zo straaltjes bloed uit. En hoe zeker ik het ook wist, toch was ik overstuur toen het dus ook echt zo ver was.
Mijn collega schrok heel erg van me. Tja, die wist nog niet eens dat ik zwanger was toen ik huilend vertelde dat ik naar huis ging omdat ik een miskraam had gekregen.
Toen ik eenmaal thuis was werden de krampen steeds erger. Ook in mijn rug. Toen dus uiteindelijk pijnstillers ingenomen en toen ineens voelde ik weer wat. Dus weer naar de WC en toen verloor ik die stolsels.
Was wel heel 'blij' dat het allemaal natuurlijk is verlopen en niet ook nog eens gecureteerd hoefde te worden.

Toch weer een heel verhaal geworden zo he. Nu ik het zo opschrijf (is eigenlijk de eerste keer dat ik het zo uitgebreid opschrijf) komt dat gevoel ook wel weer even boven. Maar goed, daarnaast voel ik me momenteel erg zwanger, dus wie weet is het me weer heel snel gegund. Volgens mijn eigen temp lijst denk ik 24ste mijn NOD te hebben, dus ik ga het snel weten.
En dan maar heeeeeeel hard hopen dat het deze keer wel goed gaat!

Groetjes Suus
 
 hoi hoi, bedankt voor je lange   :p reactie!
Ten eerste wee ik echt niet of ze het kunnen begrijpen. Het gaat om shoppen voor de trouwkleding van mijn schoonmoeder, zij dus en wij, de vier bruidsmeisjes... Ik moet blij zijn voor haar, maar dat kan ik nu gewoon niet, sorry. Ik zie er vreselijk tegenop.Maar ze kunnen me niet dwingen,ik zie het wel.
Jou miskraam was dan al met 6wk en 2 dagen, rot dat je mk doorzette op je werk... Kan me voorstellen dat je collega schrok, hoe lang geleden? heb je ook nog een soort controle gehad erna bij een huisarts of gyn? Sorry voor de vragen  hoor ;)
Mijn miskraam was ook  vrij vroeg hoor, wij hoorde het na 8,5 wk en iedereen al verteld natuurlijk.   We kwamen thuis na de echo, mijn schoonmoeder paste opde kids, ze zat me hoopvol aan te kijken en het enige wat ik uit kon brengen was "weg baby!" en ben toen in tranen uitgebarsten.
Ik ben trouwens nogsteeds aant vloeien... dag 8, het begint nu wel af en toe (???)bruin te worden, als het maandag   nog zois ga ik toch ff bellen voor de zekerheid.   Ik ben het zoo zat.
Ik hoop voor je dat je alweer zwnager bent!!!   Zeker omdat de eerste keer jullie anderhalf jaar nam! Dat geeft ons allemaal toch misschien goede hoop dat het toch (weer) snel  kan...  Nog 8 pildagen en dan gaan we er  weer met  goede moed  tegenaan :))) Hadden we er maar wat meer grip op he... zucht...

Ik heb iig vandaag een keer een LEUKE dag gehad, lekker naar de speeltuin in Brussel geweest met de kindjes en mijn lieve vriend. Het doet me deugd te zien dat ze zo goed overweg kunnen met elkaar ondanks dat hij de vader niet is. Mijn schoonvader kwam nog om een ijsje te  trakteren, ik  ben dus ook famillie onder ogen gekomen, maar god zij dank is hij er niet over begonnen.    
Hopelijk morgen weer een goede dag ;)
Jullie ook nog van de zon genoten???

Astrid
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan