Hoi dames,
Ik lees al een tijdje mee met jullie allemaal, maar ik heb nog nooit het lef gehad om daadwerkelijk iets te plaatsen. Hopelijk vinden jullie het goed als ik met jullie mee doe op dit forum.
Mijn vriend en ik besloten eind december 2016 dat we heel graag een kindje wilden. Al snel kwamen we er achter dat dat niet zo maar gaan lukken, omdat ik zelf geen cyclus heb... In het ziekenhuis werd al snel de diagnose PCOS gesteld. Er was nog even een vermoeden voor endometriose, maar gelukkig bleek dat na een kijkoperatie niet zo te zijn. Halverwege 2017 mocht ik starten met OI, eerst met Chlomyd (3 rondes, wat geen effect had) en uiteindelijk met Gonal-F. Ik kan me gewoon niet eens meer herinneren hoeveel rondes we gehad hebben... Voordat we door mochten na IUI moesten we in ieder geval 12 'echte' pogingen gehad hebben en dat duurde enorm lang. Mijn lichaam reageerde soms helemaal niet op de hormonen en dan weer te heftig. Pas in 2020, bij de overstap naar een nieuw ziekenhuis, ben ik gestart met IUI. Na 5 mislukte pogingen daarmee, mochten we eind januari starten met IVF. Het traject ging op zich prima, maar helaas weten we nu sinds een weekje dat de eerste poging niet geslaagd is. Gelukkig hebben we nog flink wat cryo's in de vriezer en we proberen hoop te blijven houden. Het verhaal van veel dames bij wie het wel gelukt is, helpt.
Ik vroeg me af of er bij jullie ook ervaringen zijn van dames die na een mislukte IVF/ICSI poging, zo extreem moe waren? Sinds een week kan ik mijn ogen amper open houden en voel ik me zo futloos. Tuurlijk, ik ben ook verdrietig (en soms een beetje boos), maar ik kan me niet voorstellen dat ik daardoor zo moe ben. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen (het helpt toch als je soms niet de enige bent...).