35+ en zwanger worden van de 1e

Welkom Fingers Crossed!

Wat een gedoe weer om op het forum te komen. Vanmiddag 10 ,mouten tevergeefs bezig geweest en nu ging het weer moeizaam.

Vandaag een afspraak bij de gynaecoloog gehad en gelukkig was alles goed. Ze zag 1 follikel en eentje waar de eisprong is geweest. Die ene follikel komt er met mijn menstruatie weer uit. Verder gaf ze aan dat het vooral gezond eten en voldoende bewegen (oftewel gezond leven) het beste is om zwanger te raken. Zag in de wachtkamer iets van een onderzoek bij het Erasmus dat "Slimmer zwanger" heet. Dat is een anoniem onderzoek van een half jaar waar zowel de man als vrouw aan mee doet dmv vragen. Maar het fijne weet ik er niet van. Misschien ook iets voor jullie?

Voel je je ook anders Fingers Crossed? Misschien van het weekend nog een keer testen met ochtend urine. Je schrijft dat je 2 jaar met de pil gestopt bent. Heb je die tijd condooms gebruikt of andere voorbehoedmiddelen omdat je aangeeft dat dit ronde 2 is. Zou wel super zijn als je bij de 2e ronde al zwanger bent. Duim voor je!
 
Sanne fijn dat alles goed was.

Ik ken het boek niet. Maar gezond eten en bewegen doe ik, dus ik ga er maar van uit dat het toch wel een keer gaat lukken.

Enne welkom fingers crossed.
 
In die 2 jaar met condoom inderdaad. Voelde me met de pil niet prettig meer.

Nog steeds krampen nu en net een klein beetje bloed. Hij gaat nu toch doorkomen denk ik. Jammer... Maar zou ook wel snel zijn
 
Lastig hè dat afwachten? Je wil allerlei symptomen voelen om maar te denken dat je zwanger bent. Ik hoopte vanmorgen ergens ook op een verrassing, maar wist dat ik gewoon ongesteld was geweest en het geen innesteling geweest kon zijn.



Slimmer Zwanger is geen boek, maar je moet je online aanmelden. Kost € 29,95 en kan vergoed worden door de verzekering afhankelijk van je pakket. Je krijgt iedere 6 weken een mail/sms en dan moet je vragen beantwoorden en ik las iets over recepten. Maar nogmaals, ik moet me er ook nog in verdiepen.

Waarschijnlijk willen we gewoon te snel.
 
Ik laat het allemaal maar een beetje los.... Ik ben ook gestopt met de ovulatietesten. Ik hoopte het op die manier een beetje in kaart te brengen na het verwijderen van de mirena.....maar ga nu maar gewoon uit van wat ik voel.

Voorheen kon ik mijn eisprong altijd wel redelijk voelen en ik denk eigenlijk dat ik hem van de week ook gevoeld heb.

Ik wacht het maar gewoon af, de afgelopen week hebben we het erg gezellig gehad tussen de lakens en we gaan zien wanneer de tijd er rijp voor is dat er iets moois uitkomt.

Komende weken lekker druk, in de weekenden ook veel te doen, dus afleiding genoeg om er niet teveel mee bezig te zijn.
 
Jeetje, Manon, dat is ook wat! Gelukkig weet je dat je tijdens de zwangerschap nog een baan hebt en ook 2 maanden na je verlof nog. Toch fijn voor de inkomsten etc.
Ik kan me voorstellen dat het je stress geeft. Ik hoor hele wisselende verhalen van vriendinnen over hun verlof. De ene wilde na 1 maand wel weer aan het werk (minder uren, maar toch), de ander was na 4 maanden nog niet klaar ervoor. Ik kan niet in jouw situatie kijken. Zou zelf denk ik afwachten tot hoe het gaat met je bevalling, de eerste weken erna en dan nog eens kijken wat je echt zou willen qua werk. Hoeveel uur, waar, wat dan? En wie weet is de situatie bij je werkgever tegen die tijd ook veranderd, wil je juist niet blijven of komt er een kans op een andere afdeling voorbij.
Ik merk zelf dat ik het afgelopen jaar bijv. geen opleiding ben gaan volgen (langere periode), omdat ik deze dan ook af wilde maken, zonder zwangerschap die in de weg zat. Nu ben ik ruim een jaar verder, geen opleiding gedaan en ook geen kind. Je weet niet hoe het gaat lopen. Je kunt alleen nu iets doen met de kennis van nu. Ik ga dus ook gewoon me inschrijven voor een opleiding nu. Want wie weet hoe lang het wachten nog duurt?
Ik duim voor jullie allemaal dames, hopelijk snel goed nieuws! Hier nog 12 dagen wachten voor mijn volgende ongesteldheid (of niet...) het blijft spannend, elke keer weer. Hoe ik ook probeer om er niet mee bezig te zijn, het houdt me toch bezig. En ik heb besloten dat dat ook ok is. Ik probeer wel zoveel mogelijk positief te blijven denken, zo van: de kracht van je gedachten die toch ook bepalend is voor wat werkelijkheid wordt.
 
Enne, welkom, Fingerscrossed! Elk lijf is weer anders. Als het constant 23 dagen is, zou ik me niet teveel zorgen maken. Als het steeds minder wordt, zou ik langs de gynaecoloog gaan. Dat kan een vroeg teken zijn van de overgang zei de arts. Maar goed, zorgen maken is ook een kunst. Gewoon lekker proberen en wie weet? Je hebt in ieder geval vaker kans, haha!
 
Terug
Bovenaan