3de kindje deel 4

He Suus
Dat zal wel een griepje zijn denk ik want dat heerst heel erg. Je bent toch gewoon helemaal in de gloria als je eens van die misselijkheid af bent. Vannacht was ik zelf weer ziek, gisteren weer overgeven maar dat is echt van de hoge ligging van mijn maag ik hou het er niet meer in. Maar ja nog 4 en een halve week en dan is het voorbij en weet ik natuurlijk ook wel dat dit echt de laatste is voor ons.
Raar idee hierna echt nooit meer zwanger en aan de andere kant gewoon een opluchting!

Succes allemaal
Lies
 
hoi suus,

ik zie in het lijstje dat jouw dochter ook 5 jaar is en zoontje van 3 jaar.
wanneer heb jij het verteld aan je kids.
vorige week heerste er idd bij ons overgeven en diarree.waren veel ziek bij me dochter op school en op het werk bij me man.
gr marjan
 
Estelle,
Wat had jij ook al weer met je hart?
Vervelend dat het slechter gaat.
Wordt je nu extra in de gaten gehouden?
Janien
 
Och Lies, ik heb wel met je te doen, hoor, zo'n pittige zwangerschap. Maar het einde nadert. Hele geruststelling zeker dat je in ieder geval neit tot 42 weken doorhoeft.

Voor ons is dit ook de laatste en ik moet bij dat idee ook wel eens slikken, hoor. Maar ja, je moet ergens stoppen, haha.

Gister weer naar de VK geweest. Alles prima, behalve mijn Hb: 6.1. Terwijl ik tot anderhalve week geleden nog staalpillen had. Dus nu maar bruistabletten die hopelijk beter aanslaan. En inderdaad; ik ben wel wat moe ja.

Groetjes
Swiepie
 
Hallo allemaal!

Gisteren bij de gyn. geweest. Alles was goed met ons mupke!
Ze lag met haar voetjes beneden en haar hoofdje boven. Zo een vermoeden had ik zelf ook al. Maar ze heeft nog alle tijd om te draaien. Dat zal ze ook wel nog vaak doen. Het is een lekker druktemakertje! Ze schopte iedere keer de doptone weg (of hoe heet dat ding?)

Wat mijn hart betreft.....ik heb een hartklep die niet helemaal open gaat. Hierdoor is er een vernauwing. Deze vernauwing zal altijd erger worden en daarvoor ben ik dus onder controle. Als de vernauwing te groot is, krijg ik een nieuwe klep.
Op dit moment was de vernauwing flink toegenomen. Volgens de arts hoefde ik me geen zorgen te maken. Dit is normaal tijdens een zwangerschap. Bij 32 weken krijg ik weer een hartecho en hij gaat ervan uit dat de vernauwing dan weer wat is toegenomen. Zolang ik verder geen klachten heb (buiten kortademigheid) is er niks aan de hand. Na de bevalling zou de opening wel weer wat groter moeten zijn.
Dus bij ons zal dit ook wel de laatste zijn. Een heel raar idee inderdaad. Nooit meer zwanger.
Ik merk wel dat ik (onbewust?) heel anders met deze zwangerschap omga. Alsof ik nu bewust wil genieten en afscheid wil nemen van deze bijzondere tijd. Ik geniet ook veel meer van alle aandacht!

Zo, morgen hebben we bruiloft. Een goede vriendin van me gaat trouwen. Mijn kleintjes mogen morgen bruidskindjes zijn en de ringen geven......
Ben benieuwd! Hoop maar dat mijn zoon er niet met de ringen vandoor gaat!hahaha Bij hem weet je het maar nooit!

Trouwens, heel goed idee om een deel 4 te maken!

Doei

Estelle
 
Estelle, fijn dat je je geen zorgen hoeft te maken. Lijkt me inderdaad een raar idee ( voor meerdere hier natuurlijk) dat dit je laatste zwangerschap is. Nooit meer zwanger zijn, moet hier nog even aan wennen. Tis voor mij ook zeker de laatste ( mocht het ooit nog eens lukken) maar het is inderdaad vreemd.
Leuk dat je kindertjes bruidskindjes mogen zijn. Ben benieuwd hoe het is geweest.

Lies: fijn dat de kleine met 39 weken al wordt gehaald. Zal wel een geruststelling voor je zijn.


Greet: balen dat je HB weer wat laag is. Hopelijk werken die bruistabletten beter.

Hier nog steeds pijn in mijn rug en raar gevoel in mijn buik. Ook lig ik elke middag te slapen, lijk wel zo'n oud mens. Voor de rest geen nieuws.

Gr. Debby
 
Hoi Lies,

Ja, ik was zo blij even van die misselijkheid af te zijn. Maar helaas. Woensdag dus de buikgriep gekregen en is nu nog niet helemaal over. Vooral de misselijkheid niet. Als ik iets eet of drink, slaat het in alle hevigheid toe. Kan het tot nu toe net binnen houden, maar eet en drink wel eigenlijk veel te weinig. Maar ben bang als ik meer eet en drink ik het dus niet meer binnen kan houden (kost erg veel moeite nu al). Dus dan maar een beetje, is beter dan niks uiteindelijk.
Hopelijk knap ik nu snel op en kan ik nog een paar weekjes van niet misselijk zijn genieten.
Want net als jij, zodra het kindje hoger komt te zitten en mijn bloeddruk weer gaat opspelen, wordt ik weer misselijk (al 2x gebeurd, dus ga er van uit dat dat nu ook zo zal zijn).
Maar aan de andere kant, om er een beetje positieve draai aan te maken, ben ik wel in totaal 7 kilo afgevallen. En dat is met mijn overgewicht alleen maar fijn...

Ik denk er precies hetzelfde over als jij.
Raar idee dat dit de laatste keer is, maar ben er ook wel erg blij mee. Vind het door die misselijkheid en bekkenklachten echt geen pretje. Het enige wat het leuk en mooi maakt is het voelen bewegen van de kleine en straks natuurlijk het eindresultaat. Want daar gaat het natuurlijk allemaal om! Toch;-)

Groetjes Suus
 
Hoi Marjan,

Inderdaad ook een dochter van 5 en zoontje van 3 jaar. Toevallig he!
Mijn kids wisten het al met 7 (of eigenlijk 8) weken. Dat wilde ik eigenlijk niet zo, maar het kon niet anders.
Ik heb in februari een miskraam gehad, waardoor ik deze keer met 7 weken de eerste echo kreeg.
Deze echo was alles behalve mooi, want de echoscopiste zag een leeg en te klein vruchtzakje voor de termijn. Ik kwam dus erg verdrietig thuis, mijn dochter heeft mij hartverscheurend zien huilen. Tja, wat vertel je dan he? Ik heb toen dus verteld aan mijn dochter dat mama dacht dat ze een baby in haar buik had, maar dat dat toch niet zo was. En dat ik daar erg verdrietig om was.
Een week later had ik een afspraak bij de gyn, omdat het vruchtzakje niet vanzelf loskwam.
Na mijn verhaal aangehoord te hebben, wilde de gyn zelf nog even kijken. En tot mijn verbazing zei zij al heel snel, dat zij wel een levend vruchtje zag!
Je kan je voorstellen hoe ondersteboven we hiervan waren. Daarna meteen een echo bij de echoscopiste van het ziekenhuis (de andere was bij een verloskundige praktijk) en zij bepaalde de termijn op gewoon 8 weken, zoals het moest zijn.
Vervolgens komen we natuurlijk helemaal happy thuis. Toen dus ook maar meteen verteld aan dochterlief waarom mama zo happy was natuurlijk.

Anders hadden we gewacht tot de termijn echo, dat was de afspraak tussen mij en mijn man. Maar goed.
(sorry, heel verhaal geworden zo)

Groetjes Suus
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan