Hallo lieve mensen,
Ik ben echt ten einde raad... Vanmiddag hebben we een afspraak met de dokter, maar ik weet niet wat ik ervan moet denken.
Mijn man is zo ontzettend hard, ik ken m bijna niet meer terug. Ik heb gister tegen hem gezegd dat ie er maar even met zijn moeder over moet praten (misschien dat dat mij zou helpen, snappie...). Dus hij gebeld en gezegd hoe en wat. Wat denk je??? Ze heeft precies hetzelfde meegemaakt, ook met een derde. En zij hebben het toen weg laten halen... Ze heeft het nooit iemand verteld. Ik werd hier wel zo verdrietig van. Weg is mijn zo gehoopte support. Ik heb haar zelf niet gesproken hoor, had ik geen behoefte aan gisteren.
Mijn man en ik hebben gisteren goed met elkaar gepraat, maar het is net of ik tegen een muur aan zit te praten. Hij is totaal niet toegeeflijk en ik heb echt het gevoel dat ik hier helemaal alleen in sta.
Hij wil het niet. Punt. Ik heb het gevoel dat ik moet kiezen tussen een kindje en mijn man. Hij zegt dat dat onzin is, maar zo voel ik het echt niet. Ik heb vannacht natuurlijk weer wakker gelegen en meneer heeft heerlijk geslapen. Ik ga vandaag niet naar mijn werk, helemaal geen zin in. Kan me toch niet concentreren. En in leuk doen heb ik vandaag al helemaal geen zin.
Ik heb nog niet alle reacties gelezen, ga ik nu doen.
Liefs van mij