Hoi mama van twee ( nou weet ik neit meer of ik het goed schrijf hahaha)
Ik zou je willen zeggen, neem je tijd ervoor. Beslkis niet voor je het allebei voor de volle 300% zeker weet. Ik zal je even kort mijn verhaal vertellen.... Ik was mijn vorige zwangerschap in blijde verwachting, bleek dat met de screeningsecho er iets niet goed was met het hartje. We kregen 3 beslissingen die we konden maken, weg laten halen, geboren laten worden, maar niets doen of geboren laten worden en 3 hele zware openhartoperaties uit laten voeren. Ik voelde me alsof ik helemaal alleen over leven en dood moest beslissen. In eerste instantie riep ik, wat heeft het voor zin om het uit te dragen, laat maar weg halen! Maar eer er een paar dagen voorbij waren, was ik er al snel niet meer zo zeker van. Ik heb toen besloten om in ieder geval de zwangerschap uit te dragen en dan wel te zien...
Wat heeft dit met jou te maken zul je misschien denkne, nou ik hoor je praten over een crackertje met leverworst dat je weg hebt gegooid.... Volgens mij ben je er dan al veel meer mee bezig om voor je kleintje in je buik te zorgen. dus misschien toch twijfel? Ik ben wel van mening dat alleen jij kan beslissen wat je moet doen en niemand anders. jij moet beslissen of je kunt leven met de beslissing die je maakt. Dus ook of je je zwangerschap doordraagt ( en als het dan later eens tegenzit dat je dan geen verwijten gaat maken, had ik het maar weggehaald...)
Wij kregen ook van iedereen "goedbedoelde" adviezen... Maar je hebt er weinig aan, want iedereen leeft verder en hoeft nergens aan te denken terwijl jij verder MOET en een beslissing MOET nemen.
Qua praktische dingen, tja hebben wij ook over nagedacht. Want als wij zouden kunnen opereren, dan zouden we een aardige kans hebben op een kind dat gehandicapt was en in rolstoel zat, sondevoeding, ziekenhuis in en uit, in en uit en nog veel meer. Wij hebben al voor onszelf besloten (voordat bekend was dat ze neit geopereerd kon worden) om dit het kind niet aan te doen en dus niet te opereren. Want kan ik mijn ene kind achterstellen omdat er zonodig een ander kind bij moet (gezond of niet)
Dit klinkt heel cru voor mensen die geen of moeilijk kinderen kunnen krijgen, maar zoals ik al zeg, niemand kan een beslissing voor je maken of je daarbij helpen, jij moet ermee leven.
En ik denk dat je het ook pas echt begrijpt en een mening ergens over kan hebben als je hetzelf of iets vergelijkbaars hebt meegemaakt.
Zo las ik ook al in een reactie.... ik was altijd tegen abortus, maar als je er eenmaal voorstaat, dan is het toch even heel wat anders.
Jij en je man moeten gewoon over je gevoelens blijven praten, ook als het zwaar wordt. Dan kom je er wel uit!!!
Veel succes en sterkte! groetjes ieniemienie
Ik zou je willen zeggen, neem je tijd ervoor. Beslkis niet voor je het allebei voor de volle 300% zeker weet. Ik zal je even kort mijn verhaal vertellen.... Ik was mijn vorige zwangerschap in blijde verwachting, bleek dat met de screeningsecho er iets niet goed was met het hartje. We kregen 3 beslissingen die we konden maken, weg laten halen, geboren laten worden, maar niets doen of geboren laten worden en 3 hele zware openhartoperaties uit laten voeren. Ik voelde me alsof ik helemaal alleen over leven en dood moest beslissen. In eerste instantie riep ik, wat heeft het voor zin om het uit te dragen, laat maar weg halen! Maar eer er een paar dagen voorbij waren, was ik er al snel niet meer zo zeker van. Ik heb toen besloten om in ieder geval de zwangerschap uit te dragen en dan wel te zien...
Wat heeft dit met jou te maken zul je misschien denkne, nou ik hoor je praten over een crackertje met leverworst dat je weg hebt gegooid.... Volgens mij ben je er dan al veel meer mee bezig om voor je kleintje in je buik te zorgen. dus misschien toch twijfel? Ik ben wel van mening dat alleen jij kan beslissen wat je moet doen en niemand anders. jij moet beslissen of je kunt leven met de beslissing die je maakt. Dus ook of je je zwangerschap doordraagt ( en als het dan later eens tegenzit dat je dan geen verwijten gaat maken, had ik het maar weggehaald...)
Wij kregen ook van iedereen "goedbedoelde" adviezen... Maar je hebt er weinig aan, want iedereen leeft verder en hoeft nergens aan te denken terwijl jij verder MOET en een beslissing MOET nemen.
Qua praktische dingen, tja hebben wij ook over nagedacht. Want als wij zouden kunnen opereren, dan zouden we een aardige kans hebben op een kind dat gehandicapt was en in rolstoel zat, sondevoeding, ziekenhuis in en uit, in en uit en nog veel meer. Wij hebben al voor onszelf besloten (voordat bekend was dat ze neit geopereerd kon worden) om dit het kind niet aan te doen en dus niet te opereren. Want kan ik mijn ene kind achterstellen omdat er zonodig een ander kind bij moet (gezond of niet)
Dit klinkt heel cru voor mensen die geen of moeilijk kinderen kunnen krijgen, maar zoals ik al zeg, niemand kan een beslissing voor je maken of je daarbij helpen, jij moet ermee leven.
En ik denk dat je het ook pas echt begrijpt en een mening ergens over kan hebben als je hetzelf of iets vergelijkbaars hebt meegemaakt.
Zo las ik ook al in een reactie.... ik was altijd tegen abortus, maar als je er eenmaal voorstaat, dan is het toch even heel wat anders.
Jij en je man moeten gewoon over je gevoelens blijven praten, ook als het zwaar wordt. Dan kom je er wel uit!!!
Veel succes en sterkte! groetjes ieniemienie