Abortus omdat hij er nog niet klaar voor is :(?

Ik was ook al veel eerder klaar voor kinderen dan mijn man. Ook hij zei inderdaad dat de situatie niet ideaal was. Hij kwam met argumenten als: we moeten nog wat verbouwprojectjes doen. 
Toen zei ik: en als die af zijn dan is t ideaal? Ja zei hij.toen zei ik: nee hoor want dan gaat de auto waarschijnlijk stuk, en het jaar erop hebben we een nieuwe tv nodig.. Zo kun je je hele leven wel blijven uitstellen. 
Hij moest erom lachen en gaf me gelijk.. 
 
Ik snap heel goed dat als het ongepland is het even schrikken is( wij waren officieel ook nog niet eens aan t proberen toen ik al zwanger bleek) maar je geeft wel heel duidelijk aan dat het voor jou welkom is.
En om even heel kort door de bocht te zijn... Als je vriend echt absoluut geen kinderen wilde op dit moment, had hij dan niet even iets beter na moeten denken dan dat terugtrekken wel voldoende zou zijn? Dit is de consequentie, hij wist toch dat je zwanger zou kunnen raken? 
Aan jou verhaal te lezen heb je eigenlijk je je beslissing al gemaakt, ik zou met je vriend praten als ik jou was, en zeggen dat of hrt nou nu gebeurt of over 2 jaar het niet zoveel uitmaakt.. Jij bent er klaar voor en gaat waarschijnlijk enorm spijt krijgen als je een abortus pleegt, dan maar eerder dan gepland, maar je zult daardoor heus niet minder van je kindje houden
 
Fijn om jullie reacties te lezen, ondanks dat ik het er met hem over heb gehad voelt het momenteel alsof ik er wat alleen voor sta.
is het standaard dat voor een abortus er een echo wordt gemaakt?
ik maak me zorgen dat als we hiermee doorgaan hij zich niet volledig kan inzetten tijdens de zwangerschap en we beide niet kunnen genieten van z’n bijzondere tijd :( ik hoop dat als we beiden wat bedenktijd hebben gehad hij er toch voor wil gaan
 
Als je geen voorbehoedsmiddelen gebruikt en je vriend stond daar ook achter moet je ook de gevolgen ervan accepteren, de terug trek methode is geen voorbehoedsmiddel.. 
is de perfecte situatie over een jaar er wel dan? Wat hier boven al gezegd is er is altijd wel een reden om het NIET te doen. Maar als je allebei graag kinderen wilt of het nou nu is of over een jaar dat maakt in mij ogen geen fuck uit, ik denk dat je vriend gewoon erg geschrokken is dat het nu al gebeurd is maar je hebt nog 9 maanden de tijd voor een ander huis en er is altijd overal een oplossing voor. Mijn vriend schrok ook toen het in 1 x raak was dat hadden we echt niet verwacht maar na een paar weken was hij aan het idee gewend.. 
ik zou echt geen abortus plegen maar goed praten met hem. 
 
Dat is ook inderdaad wat ik hoop! Dat hij na een paar week er toch voor wil gaan. Maar als hij er zich dan toch nog steeds niet anders over voelt wordt een abortus natuurlijk steeds lastiger... kon ik maar in de toekomst kijken
 
Sorry, maar ik word hier altijd zo triest van. Hallo?! Je bent zwanger! Jij en jouw vriend verwachten een kindje! Er groeit iets in jouw buik waarvan het hartje over een paar weekjes al gaat kloppen! Hoe prachtig is dat?! 
Wanneer jij en jouw vriend het kindje over 8 maanden in de armen houd, zul je er waarschijnlijk niet meer aan willen denken dat je dat kindje had willen weghalen.
Zelf ben ik om verschillende redenen tegen abortus. Ook al is het kindje nu nog niet levensvatbaar, dat gaat het wel worden! Het is jullie kindje, van jullie vlees en bloed. 
Ik wil je absoluut niet aanvallen, zo is mijn bericht helemaal niet bedoelt maar misschien dat het zo overkomt, maar ik hoop van harte dat jij en je vriend mogen beseffen wat een voorrecht het is dat jullie een kindje is geschonken. Zoals ik al zei; nog niet levensvatbaar, maar het groeit al met de dag! 
Daarnaast ken ik vriendinnen die wèl een abortus hebben laten doen, en zij hebben beide ernstige psychische problemen gekregen hierna. 
Ik hoop dat jij en jouw vriend hier uit komen. Zegt hij er nog niet klaar voor te zijn, dan geloof ik dat je hier ook wel naartoe gaat groeien. 
 
Laat hem rustig wennen aan het idee. Je zegt dat hij niet wil, dus een shock is het voor hem zeker. Maar dat wil niet zeggen dat hij die shock niet te boven kan komen. 
Toen ik vertelde dat hij papa werd, kreeg ik ‘o’ te horen en ging hij weer verder met koken. Na de eerste echo begon het bij hem ook door te dringen en kon hij niet wachten iedereen te vertellen dat hij papa werd. Hoewel hij eerst echt moest wennen aan het idee, zegt hij nu regelmatig dat hij zo blij is dat hij papa is. Het beste wat ons beide is overkomen! 
 
Ik schrik hier eerlijk gezegd nogal van. Uiteraard is de keuze aan jou, maar als jij heel graag een kindje wilt en denkt dat je er hoe dan ook voor kunt zorgen, zou ik er voor gaan. Ik zou het persoonlijk niet weg laten halen omdat hij er niet aan toe is, dat had hij zich moeten bedenken voordat hij voor de meest onveilige anticonceptie koos. En inderdaad: een situatie is nooit ideaal.
 
Ik ben helemaal niet tegen abortus, maar als je geen voorbehoedsmiddel gebruikt kun je verwachten dat je zwanger wordt. Sorry dat ik het zeg, maar jullie zijn allebei onverantwoord bezig geweest. 
De enige tip die ik voor je heb is praat met elkaar. Desnoods met iemand erbij. Maar praat erover, zonder te oordelen of te pushen. Wees eerlijk tegenover elkaar en tegenover jezelf. En praat ook met elkaar over anticonceptie, dat hadden jullie sowieso al veel eerder moeten doen.
Sterkte!
 
Terug
Bovenaan