Hi allemaal!
Even een algemene reactie. Wat zijn veel situaties die jullie beschrijven herkenbaar. De eerste struggles met de juiste hoeveelheid voeding, de onrustige nachten zonder echte reden en ook de opspelende vermoeidheid en vermoeidheid.
@Jasmijn, heel herkenbaar dat je ineens beseft: hoe ga ik dit zo doen alleen met twee kindjes? Ik heb dit eergister gehad, ook nadat bekend werd dat alles weer langzaam open gaat en mijn man dus ook weer meer kan gaan werken. Superfijn voor de financiële kant, maar ik vind tijd samen ook zó veel waard. (Mijn man is zzper dus elke maand varieert, het spaarpotje moeten we nu weer wat gaan aanvullen).
Maar ik heb ook gemerkt dat je jezelf en je gedachten met slaapgebrek/hormonen niet al te serieus moet nemen. Een uur later dacht ik er weer totaal anders over, en ik weet zeker dat als het ritme er straks weer in zit het allemaal weer lekker loopt. Je moet het gewoon gaan doen denk ik en dan leer je elke dag weer wat handig is en wat niet. De leuke uitstapjes bewaar ik gewoon voor samen met mijn man die week en dan ga ik ‘kleinere’ dingen doen met de kids. Speeltuin, wandelen, naar de diertjes kijken, op bezoek bij iemand, in de tuin spelen etc.
Ik wil even zeggen dat we allemaal heel trots mogen zijn. Eerst 9 maanden lang zwanger, een bevalling achter de rug, en nu (of bijna!) mama’s van onze april baby’s. Dan begint het allemaal . Met de mooie en ook pittige uitdagingen van ouder zijn. You got this!
Even een algemene reactie. Wat zijn veel situaties die jullie beschrijven herkenbaar. De eerste struggles met de juiste hoeveelheid voeding, de onrustige nachten zonder echte reden en ook de opspelende vermoeidheid en vermoeidheid.
@Jasmijn, heel herkenbaar dat je ineens beseft: hoe ga ik dit zo doen alleen met twee kindjes? Ik heb dit eergister gehad, ook nadat bekend werd dat alles weer langzaam open gaat en mijn man dus ook weer meer kan gaan werken. Superfijn voor de financiële kant, maar ik vind tijd samen ook zó veel waard. (Mijn man is zzper dus elke maand varieert, het spaarpotje moeten we nu weer wat gaan aanvullen).
Maar ik heb ook gemerkt dat je jezelf en je gedachten met slaapgebrek/hormonen niet al te serieus moet nemen. Een uur later dacht ik er weer totaal anders over, en ik weet zeker dat als het ritme er straks weer in zit het allemaal weer lekker loopt. Je moet het gewoon gaan doen denk ik en dan leer je elke dag weer wat handig is en wat niet. De leuke uitstapjes bewaar ik gewoon voor samen met mijn man die week en dan ga ik ‘kleinere’ dingen doen met de kids. Speeltuin, wandelen, naar de diertjes kijken, op bezoek bij iemand, in de tuin spelen etc.
Ik wil even zeggen dat we allemaal heel trots mogen zijn. Eerst 9 maanden lang zwanger, een bevalling achter de rug, en nu (of bijna!) mama’s van onze april baby’s. Dan begint het allemaal . Met de mooie en ook pittige uitdagingen van ouder zijn. You got this!