Hallo alle aanstaande blijde moeders,
ik ben ook voor het eerst nu ruim 7 weken in verwachting. 3 januari naar Verloskundige, spannend.
Ik wil graag even mijn verhaal kwijt:
Ik ga het kindje alleen opvoeden, heb besloten om het te houden ondanks dat de vader van het kindje het niet wil, omdat hij er niet aan toe is en andere toekomst plannen voor zich had qua werk en dergelijke. We zijn nu niet meer bij elkaar nu.
We zijn allebei 28 jaar. Is het dan egoistisch van mij om het dan toch te houden???
Maar je kan zo een geschenk van god toch niet zomaar weg laten halen... als je zelf zwanger bent dan kijk je er heel anders tegen aan dan als je het nog niet bent. Dan zeg je veel gemakkelijker, ohh als het niet goed uitkomt dan laat ik het wel weghalen.... maar zo makkelijk denk je er toch niet meer over als het je dan daadwerkelijk overkomt, toch??
is het dan nu egoistisch van mij dat ik hem eigenlijk met iets opzadel dat hij helemaal niet wilt...of mag ik best zo denken omdat het ook mijn kindje is??
ik krijg heel veel steun van mijn familie en vrienden en mede ook omdat zij weten dat ik een half jaar geleden onvruchtbaar ben verklaard door de arts omdat ik geen eisprong had. (dit kwam na veel onderzoeken naar voren) De arts zei dat ik wellicht 2 keer per jaar een eisprong heb terwijl dat normaal 1x per maand is dus 12 x per jaar en ik daardoor tot de categorie onvruchtbaar behoor.
Mede daarom ben ik nu zo blij met mijn zwangerschap en ben ik bang dat als ik het laat weghalen ik hier later spijt van zou krijgen omdat het dan misschien niet meer lukt...
graag zou ik jullie mening willen horen dames!!
graag jullie eerlijke reactie hierop.
groetjes Lou
