Hoi Dais!
Voor mij ook een fijn momentje om alles even op een rijtje te zetten, als ik alles zo van me afschrijf...
Ik voel me nu prima nu ik zwanger ben, pijnlijke borsten en af en toe misselijk, maar vooral erg moeHeb over 1 week (ben dan 9 weken) een echo..Mensen om me heen vragen of het nu niet extra vermoeiend is, omdat er al 3 rondlopen...maar de oudste 2 zitten tot 15:15 uur op school, breng ze om en om met mijn man naar school, dus minstens 2 keer per week kan ik zelfs blijven liggen 's morgens, komt hij alleen met een fles voor Lenthe (a.s dinsdag 1 jaar!!) nog naar boven en slapen zij en ik daarna nog zo een paar uur door!Beetje verwend, maar mijn man staat helemaal achter het feit dat we SAMEN kindjes hebben en omdat het ook makkelijk gaat met zijn werk brengt hij ze dus ook 2 keer per week naar school...
Daar ik niet werk heb ik niet andere verantwoordelijkheden en kan ik mijn eigen tijd indelen, dus 's middags een uurtje op de bank gaat prima, als de jongste weer moet slapen.
Je schrijft, dat je wel bang bent je eigen leventje kwijt te raken als je een kindje hebt gekregen...Was ik totaal niet, weet je, je moet maar denken, klinkt raar, maar je krijgt (als het goed is) maar 1 kindje tegelijk, en als jullie het echt samen willen doen kunnen jullie afspraken maken over 's nachts eruit, en dingen als uitgaan in het weekend, en bijv. 1 keer in de zoveel tijd bewust met z'n tweetjes samen uitgaan, restaurantje pikken etc...Is ook heel belangrijk als je ouders bent geworden!
Moet zeggen, wij zijn echt zulke mazzelaars...alle 3 onze kindjes slapen vanaf de geboorte door.Niet 1 keer moesten wij er 's nachts uit voor ze.Ook was ik niet echt een enorme stapper, dus ik vind persoonlijk dat mijn leventje niet erg veranderd is.Nu natuurlijk wel, met 3 kids, maar de verandering vond ik niet zo heftig.Ik had een nieuw punt waarop ik me kon focussen, ik moet erbij zeggen, op het moment dat wij gingen samen wonen ben ik mijn zusje verloren, op mijn 18e dus.Vreselijke periode was dat, ze heeft er zelf een einde aan gemaakt, ze was 1 jaar ouder dan ik.Enfin, is eigenlijk een ander verhaal, maar dat zorgde er wel voor dat de gevoelens die ik had om een kindje te willen en daar al mijn liefde en aandacht en tijd aan te geven veel sterker van werd.Ik wilde, heel onpersoonlijk gezegd, 'iets' voor mij (ons) zelf hebben waar ik liefde aan kon geven en waar ik dan ook liefde van terug zou krijgen.
Enfin, je moet niet bang zijn je eigen leventje kwijt te raken, waar je wel aan moet denken is dat je een ANDER leven gaat krijgen.Je vrienden om je heen ga je misschien minder zien, want niet iedereen zit op een baby te wachten, in het begin is dat nog wel schattig, maar misschien gaan ze later aan je vragen waarom je minder vaak uitgaat met ze, maar je krijgt ook contact met andere (jonge) moeders, bijv. via dit forum, of dor de zwangerschapsgym, je moet langs het consultatieburo, wil je blijven werken ga je misschien naar een kinderdagverblijf een paar dagen per week, waardoor de mensen die je gaat ontmoeten hetzelfde leventje hebben als jij...namelijk MET kinderen.Het gaat vooral veranderen als je kindje 4 jaar is, duurt natuurlijk nog wel even, maar dan krijgen je dagen echt een ander ritme, je moet om half 9 op school zijn, hebt ouderavonden, leert andere moeders kennen op het schoolplein, andere kindjes die bij je over de vloer komen en die met jouw kindje willen spelen, na een paar jaar wil je misschien nog een kindje en zo veranderd je leventje langzaam.
Als je net moeder bent is alles nieuw en moet je alles een keer meemaken eer je een eigen 'stijl' hebt van aanpakken.Maar dat went snel, bij je 2e kindje gaat dat al heel anders.(Is je bevalling vaak ook iets minder heftig!)Maar ik ben er gewoon laaiend enthousiast over!Ik zie het net als een ander een carriere opbouwd, dat doe je ook niet in 1 jaar, je moet alles ontdekken, en niet bang zijn hulp te vragen.
Vind het leuk te lezen dat jij zo exact hetzelfde erover denkt als ik toen en nu.Ik moet wel zeggen, heb er jaren over gedaan om te accepteren dat ik dit gewoon veeeel leuker vind dan een carriere opbouwen...Liet me veel beinvloeden door omgeving, maar inmiddels denk ik; dit ben ik, ik weet dat ik het goed doe, ben trots op mezelf dat ik de kids 7 dagen in de week om me heen heb (straks 4!) zonder dat ze naar een oppas of opvang gaan, ik regel alles zelf, samen met mijn man, en weet ook zeker dat mijn kindertjes later trots op me zullen zijn!
Grappig idee trouwens dat mijn oudste dochter 18 jaar is als ik 40 jaar word!!!Heeft toch voordelen he!Dan komt er nog (bijna) een heel leven erna als de kids het huis uit zijn!!!
He maar, keep in touch, als het zover is kan ik je misschien nog wel tips geven, als je zwanger bent, zoals het erkennen van je kind, bij de gemeente, door je vriend, mochten jullie niet meteen willen trouwen, en nog veel meer, leuk om je te spreken!!
Groetjes Roos.
Voor mij ook een fijn momentje om alles even op een rijtje te zetten, als ik alles zo van me afschrijf...
Ik voel me nu prima nu ik zwanger ben, pijnlijke borsten en af en toe misselijk, maar vooral erg moeHeb over 1 week (ben dan 9 weken) een echo..Mensen om me heen vragen of het nu niet extra vermoeiend is, omdat er al 3 rondlopen...maar de oudste 2 zitten tot 15:15 uur op school, breng ze om en om met mijn man naar school, dus minstens 2 keer per week kan ik zelfs blijven liggen 's morgens, komt hij alleen met een fles voor Lenthe (a.s dinsdag 1 jaar!!) nog naar boven en slapen zij en ik daarna nog zo een paar uur door!Beetje verwend, maar mijn man staat helemaal achter het feit dat we SAMEN kindjes hebben en omdat het ook makkelijk gaat met zijn werk brengt hij ze dus ook 2 keer per week naar school...
Daar ik niet werk heb ik niet andere verantwoordelijkheden en kan ik mijn eigen tijd indelen, dus 's middags een uurtje op de bank gaat prima, als de jongste weer moet slapen.
Je schrijft, dat je wel bang bent je eigen leventje kwijt te raken als je een kindje hebt gekregen...Was ik totaal niet, weet je, je moet maar denken, klinkt raar, maar je krijgt (als het goed is) maar 1 kindje tegelijk, en als jullie het echt samen willen doen kunnen jullie afspraken maken over 's nachts eruit, en dingen als uitgaan in het weekend, en bijv. 1 keer in de zoveel tijd bewust met z'n tweetjes samen uitgaan, restaurantje pikken etc...Is ook heel belangrijk als je ouders bent geworden!
Moet zeggen, wij zijn echt zulke mazzelaars...alle 3 onze kindjes slapen vanaf de geboorte door.Niet 1 keer moesten wij er 's nachts uit voor ze.Ook was ik niet echt een enorme stapper, dus ik vind persoonlijk dat mijn leventje niet erg veranderd is.Nu natuurlijk wel, met 3 kids, maar de verandering vond ik niet zo heftig.Ik had een nieuw punt waarop ik me kon focussen, ik moet erbij zeggen, op het moment dat wij gingen samen wonen ben ik mijn zusje verloren, op mijn 18e dus.Vreselijke periode was dat, ze heeft er zelf een einde aan gemaakt, ze was 1 jaar ouder dan ik.Enfin, is eigenlijk een ander verhaal, maar dat zorgde er wel voor dat de gevoelens die ik had om een kindje te willen en daar al mijn liefde en aandacht en tijd aan te geven veel sterker van werd.Ik wilde, heel onpersoonlijk gezegd, 'iets' voor mij (ons) zelf hebben waar ik liefde aan kon geven en waar ik dan ook liefde van terug zou krijgen.
Enfin, je moet niet bang zijn je eigen leventje kwijt te raken, waar je wel aan moet denken is dat je een ANDER leven gaat krijgen.Je vrienden om je heen ga je misschien minder zien, want niet iedereen zit op een baby te wachten, in het begin is dat nog wel schattig, maar misschien gaan ze later aan je vragen waarom je minder vaak uitgaat met ze, maar je krijgt ook contact met andere (jonge) moeders, bijv. via dit forum, of dor de zwangerschapsgym, je moet langs het consultatieburo, wil je blijven werken ga je misschien naar een kinderdagverblijf een paar dagen per week, waardoor de mensen die je gaat ontmoeten hetzelfde leventje hebben als jij...namelijk MET kinderen.Het gaat vooral veranderen als je kindje 4 jaar is, duurt natuurlijk nog wel even, maar dan krijgen je dagen echt een ander ritme, je moet om half 9 op school zijn, hebt ouderavonden, leert andere moeders kennen op het schoolplein, andere kindjes die bij je over de vloer komen en die met jouw kindje willen spelen, na een paar jaar wil je misschien nog een kindje en zo veranderd je leventje langzaam.
Als je net moeder bent is alles nieuw en moet je alles een keer meemaken eer je een eigen 'stijl' hebt van aanpakken.Maar dat went snel, bij je 2e kindje gaat dat al heel anders.(Is je bevalling vaak ook iets minder heftig!)Maar ik ben er gewoon laaiend enthousiast over!Ik zie het net als een ander een carriere opbouwd, dat doe je ook niet in 1 jaar, je moet alles ontdekken, en niet bang zijn hulp te vragen.
Vind het leuk te lezen dat jij zo exact hetzelfde erover denkt als ik toen en nu.Ik moet wel zeggen, heb er jaren over gedaan om te accepteren dat ik dit gewoon veeeel leuker vind dan een carriere opbouwen...Liet me veel beinvloeden door omgeving, maar inmiddels denk ik; dit ben ik, ik weet dat ik het goed doe, ben trots op mezelf dat ik de kids 7 dagen in de week om me heen heb (straks 4!) zonder dat ze naar een oppas of opvang gaan, ik regel alles zelf, samen met mijn man, en weet ook zeker dat mijn kindertjes later trots op me zullen zijn!
Grappig idee trouwens dat mijn oudste dochter 18 jaar is als ik 40 jaar word!!!Heeft toch voordelen he!Dan komt er nog (bijna) een heel leven erna als de kids het huis uit zijn!!!
He maar, keep in touch, als het zover is kan ik je misschien nog wel tips geven, als je zwanger bent, zoals het erkennen van je kind, bij de gemeente, door je vriend, mochten jullie niet meteen willen trouwen, en nog veel meer, leuk om je te spreken!!
Groetjes Roos.
