Hallo,
Van mij krijg je een positief verhaal, omdat het voor mij gelukkig allemaal een makkie was.
Inmiddels is het weer 2 jaar geleden, het begon op een avond om een uurtje of 04:00 uur. Ik voelde dat er iets bubbelde in mijn buik, net alsof er een ballon met water langzaam leeg liep. Ik ging naar de wc en merkte dat er vruchtwater vrijkwam. Mijn vliezen waren nog niet helemaal gebroken alleen een beetje gescheurd. Ik wist dat de weeën zouden volgen, heb toen een kruik met warm water gevuld en op m'n buik gelegt. Omdat het nog vroeg was ben ik weer in bed gaan liggen en ontdanks dat er lichte weeën waren heb ik nog tot 09:00 uur geslapen. Ik werd wakker heel relaxed toen de weeën heviger werden en om de 5 minuten kwamen, na een half uur na 3 minuten en om 10:00 uur al veel sneller.De weeën kon ik heel goed wegpuffen, je moet wel even weten hoe. Ik liep wat door de kamer heen en mijn vriend belde de verloskundige. Eerst geloofde ze niet dat ik al moest bevallen omdat het mijn eerste kindje was, maar ik voelde gewoon dat het niet lang zou duren.. Ik liep alvast naar beneden met mijn tasje in de hoop dat de vk snel zou komen...maar nee na 45 min..was ze er nog niet, de weeën werden heviger en ik belde nogmaals en zei haar dat als ze niet snel zou komen ik zelf naar het ziekenhuis zou gaan. Het duurde nog 15 min voor ze er was, ik moest weer naar boven omdat ze mijn vliezen wilde breken. Op dat moment had ze er spijt van dat ze niet eerder was gekomen want ik had al 8 cm ontsluiting en wilde perse naar het ziekenhuis. De vk adviseerde mij om thuis te bevallen maar dat wilde ik niet, moest ze maar eerder komen en mij op mn woord geloven..wie weet het nou beter de vk of een aanstaande moeder die naar haar lichaam luisterd?? Snel naar het ziekenhuis. Stond net binnen of de persweeën begonnen al. Ik wilde ook niet in een rolstoel het zou te lang duren. Op de verloskamer aangekomen mocht ik meteen beginnen met persen (ik begon in de omgekeerde houding waarbij je met de buik op een kussen leunt en op de knieeën zit, hierbij kan je baby makkelijker door het geboorte kanaal. Daarna moest ik weer gaan liggen) en na 20 minuten was mijn dochtertje geboren. Toch nog allemaal goed gekomen.
Wel moet ik zeggen dat ik tijdens de bevalling wat ben ingescheurd en dit doet erg pijn als je moet plassen ik dacht na de bevalling, zo dat heb ik gehad tot ik naar de wc ging en echt niet verwachte dat ik pijn zou krijgen. De pijn was ondraaglijk en ik viel bijna flauw tijdens het plassen wat een ramp. Ik verwachtte dat het weg zou trekken maar nee na drie dagen nog steeds niet en omdat ik angst had voor plassen wilde mn baarmoeder niet zakken. De tips die ze geven helpen ook niet zoals: ijsklontjes in een washandje, zoutbadje, vaseline..nee hoor echt niet. Ik herrinnerde me dat de vk een verdovingsspraytje had tijdens het hechten en vroeg haar hierom. Ze spoot wat op mn wond en toen deed het plassen geen pijn meer Wow wat een wonder! Helaas kon ze mij de spray niet geven maar in de apotheek is een soort zalfje verkrijgbaar die hetzelfde effect heeft, breng die aan voor het plassen, wacht een paar seconden en het probleem is opgelost!
Naar mijn ervaring waren de weeën makkelijk op te vangen waarschijnlijk komt dit doordat je lichaam een speciale stof aanmaakt waardoor het makkelijker gaat, als je je daarop concentreert gaat het beter. Ook had ik vele boeken gelezen en allemaal info op het internet gezocht over bevallen. Ik had geen angst en voelde me veilig. Ze zeggen ook wanneer je veel beweegt tijdens de zwangerschap dat het dan ook makkelijker gaat, dit is zeker waar. Ik heb nog tot de 8e maand aan lichte sport gedaan en het heeft heel goed geholpen. Inmiddels ben ik zwanger van de 2e en ik hoop dat ook dit weer een makkie gaat worden.
Succes met je zwangerschap!
Van mij krijg je een positief verhaal, omdat het voor mij gelukkig allemaal een makkie was.
Inmiddels is het weer 2 jaar geleden, het begon op een avond om een uurtje of 04:00 uur. Ik voelde dat er iets bubbelde in mijn buik, net alsof er een ballon met water langzaam leeg liep. Ik ging naar de wc en merkte dat er vruchtwater vrijkwam. Mijn vliezen waren nog niet helemaal gebroken alleen een beetje gescheurd. Ik wist dat de weeën zouden volgen, heb toen een kruik met warm water gevuld en op m'n buik gelegt. Omdat het nog vroeg was ben ik weer in bed gaan liggen en ontdanks dat er lichte weeën waren heb ik nog tot 09:00 uur geslapen. Ik werd wakker heel relaxed toen de weeën heviger werden en om de 5 minuten kwamen, na een half uur na 3 minuten en om 10:00 uur al veel sneller.De weeën kon ik heel goed wegpuffen, je moet wel even weten hoe. Ik liep wat door de kamer heen en mijn vriend belde de verloskundige. Eerst geloofde ze niet dat ik al moest bevallen omdat het mijn eerste kindje was, maar ik voelde gewoon dat het niet lang zou duren.. Ik liep alvast naar beneden met mijn tasje in de hoop dat de vk snel zou komen...maar nee na 45 min..was ze er nog niet, de weeën werden heviger en ik belde nogmaals en zei haar dat als ze niet snel zou komen ik zelf naar het ziekenhuis zou gaan. Het duurde nog 15 min voor ze er was, ik moest weer naar boven omdat ze mijn vliezen wilde breken. Op dat moment had ze er spijt van dat ze niet eerder was gekomen want ik had al 8 cm ontsluiting en wilde perse naar het ziekenhuis. De vk adviseerde mij om thuis te bevallen maar dat wilde ik niet, moest ze maar eerder komen en mij op mn woord geloven..wie weet het nou beter de vk of een aanstaande moeder die naar haar lichaam luisterd?? Snel naar het ziekenhuis. Stond net binnen of de persweeën begonnen al. Ik wilde ook niet in een rolstoel het zou te lang duren. Op de verloskamer aangekomen mocht ik meteen beginnen met persen (ik begon in de omgekeerde houding waarbij je met de buik op een kussen leunt en op de knieeën zit, hierbij kan je baby makkelijker door het geboorte kanaal. Daarna moest ik weer gaan liggen) en na 20 minuten was mijn dochtertje geboren. Toch nog allemaal goed gekomen.
Wel moet ik zeggen dat ik tijdens de bevalling wat ben ingescheurd en dit doet erg pijn als je moet plassen ik dacht na de bevalling, zo dat heb ik gehad tot ik naar de wc ging en echt niet verwachte dat ik pijn zou krijgen. De pijn was ondraaglijk en ik viel bijna flauw tijdens het plassen wat een ramp. Ik verwachtte dat het weg zou trekken maar nee na drie dagen nog steeds niet en omdat ik angst had voor plassen wilde mn baarmoeder niet zakken. De tips die ze geven helpen ook niet zoals: ijsklontjes in een washandje, zoutbadje, vaseline..nee hoor echt niet. Ik herrinnerde me dat de vk een verdovingsspraytje had tijdens het hechten en vroeg haar hierom. Ze spoot wat op mn wond en toen deed het plassen geen pijn meer Wow wat een wonder! Helaas kon ze mij de spray niet geven maar in de apotheek is een soort zalfje verkrijgbaar die hetzelfde effect heeft, breng die aan voor het plassen, wacht een paar seconden en het probleem is opgelost!
Naar mijn ervaring waren de weeën makkelijk op te vangen waarschijnlijk komt dit doordat je lichaam een speciale stof aanmaakt waardoor het makkelijker gaat, als je je daarop concentreert gaat het beter. Ook had ik vele boeken gelezen en allemaal info op het internet gezocht over bevallen. Ik had geen angst en voelde me veilig. Ze zeggen ook wanneer je veel beweegt tijdens de zwangerschap dat het dan ook makkelijker gaat, dit is zeker waar. Ik heb nog tot de 8e maand aan lichte sport gedaan en het heeft heel goed geholpen. Inmiddels ben ik zwanger van de 2e en ik hoop dat ook dit weer een makkie gaat worden.
Succes met je zwangerschap!
);