Bevallingsverhalen

hier ook mijn bevallingsverhaal.

op 26oktber ben ik 's morgens om 9uur gestript. was toen precies een week overtijd.. dus moest maar afwachten of de bevalling door zou zetten.

om 11uur kreeg ik mini steekjes in mijn liezen en krampjes in mijn buik. maar heb er verder geen aandacht aan besteed. dacht voorweeen en dan kan t nog dagen duren..

om half 4 's middags ben ik op bed gaan liggen toen begonnen de weeen langzaam aan heftiger te worden.
een uur later heb ik mijn vriend gebelt om te vertellen dat hij van zijn werk moest komen en dat ik de vk zou bellen. de weeen kwamen namelijk aardig snel achter elkaar. om 5uur was de vk er ik had nog maar 1 of 2cm ontsluiting dus dit was nog maar het begin..

rond half 6 was mijn schoonmoeder er die heeft mij geholpen met de weeen opvangen. wist gewoon niet meer hoe ik moest ademen, ze kwamen zo snel en heftig achter elkaar. ik hing half aan t dressoir. had geen tijd om te gaan liggen tussendoor..

om  20.15 kwam de vk weer langs. ik met moeite de trap op gelopen, om op bed te gaan liggen. ik bleek al 9cm ontsluiting te hebben. een kwartier later had ik volledige onstluiting en heeft de vk mijn vliezen gebroken. ik kon gelijk al persen.. om 21.14uur was sven al geboren.

gelukkig ging alles heel snel! ik kreeg wel wat hechtingen in mijn binnenste schaamlippen, omdat sven een sterrenkijker was. hij werd met zijn hoofd anders omgeboren.. maar ik heb nergens last van gehad en dan nog je krijgt zoveel terug voor je pijn!!

met sven gaat alles goed. maandag werd hij gewogen en mocht maar 10% van zijn geboorte gewicht zijn afgevallen. dus 390g en hij was maar 150g afgevallen..
donderdag werd hij nog een keer gewogen en zat hij al 40g boven zijn geboorte gewicht, terwijl dit meestal pas is rond de 2wk..
hij doet het dus uitstekend. goed veel poep en plas luiers :)

borstvoeding gaat ook prima. af en toe wat krampjes omdat hij dan te kort drinkt en hij moet nog leren in zijn eigen bedje in slaap te vallen. hij ligt liever bij mij in bed..

 
Ik ben 6 september bevallen van mijn eerste.
En dat ging helaas niet zo snel.
heb er in totaal 36uurtjes over gedaan, maandagnacht begonnen de weeen maar onregelmatig wel de hele nacht al bijna wakker gelegen en tussen de weeen door kon ik nog ff indommelen.
dinsdag ook de hele dag weeen savonds de verloskunde gebeld en er was maar een vingertopje ontsluiting en ik had oooh zo pijn al met de weeen want ze kwamen om de 5 min. woensdagochtend 7uur kwam ze weer kijken en had nog steeds niet geslapen door de weeen. toen heeft ze mijn vliezen gebroken en bleek dat de kleine daarin gepoept had dus gelijk naar het ziekenhuis.
In het ziekenhuis werd de zorg over gedragen en kreeg ik infuus en weeenopwekkers en een pethedine prik tegen de pijn.
tegen 12 uur had ik bijna ontsluiting en om 2 uur mocht ik gaan persen. na dik anderhalf uur persen kwam het kindje maar niet lager en bleek het hoofdje iets naar achteren te liggen waardoor alles zo lang duurde omdat er geen druk op zat.
operatiekleren kreeg ik al aan voor keizersnede maar mocht nog 1 keer proberen met de vacuum. eerste keer lukte niet en bij de 2e was hij erineens!! alle pijn was in 1 keer weg! heb vervolgens nog 2 dagen in het ziekenhuis gelegen bij komen en daarna lekker naar huis!
heb daarna gezegd nooit weer! maar nu zou ik het zo weer doen!
 
Op 17-09-2006 hebben ze in het ziekenhuis geprobeerd om mij in te leiden. Ik kreeg een inleiding omdat ik verschrikkelijk bang was dat de bevalling te snel zou gaan en dat daardoor mijn man er niet op tijd bij was, dat Dariënne niet op tijd bij de oppas zou zijn en dat ik niet meer op tijd in het ziekenhuis zou komen.. Achteraf bleken mijn angsten meer dan gegrond!! Hoezo instinct..??

De inleiding zoals het ziekenhuispersoneel in gedachten had mislukte volledig, ik heb negenenhalf uur met valse pijn (geen weeen dus) gelopen.. Om 21:45 zat nog steeds alles potdicht, 0 cm ontsluiting.. Vanwege de enorme pijn die ik had, werd uiteindelijk ingestemd met een ruggenprik.. Wat was dat een opluchting zeg!! Maar ja, nu nog bevallen!!

22:15 werden mijn vliezen gebroken: 0 cm ontsluiting en amper verweking..

22:30 kreeg ik persdrang

22:35 was de verloskundige bij me en constateerde.......

22:37 .......inderdaad volledige ontsluiting!! Ik mocht gaan persen!!

22:39  is Yashyra geboren!!




Ik ben niet gescheurd, ik ben niet geknipt.. Ik heb een pijnloze bevalling gehad (al was wat eraan vooraf ging helaas niet zo pijnloos haha) die welgeteld 24 minuten heeft geduurd.. Ik heb 1 minuut en 50 seconden geperst..  Hier teken ik voor!!



Liefs Esther en de prinsesjes
 
Hallo allemaal,

Op zaterdag 25 november 2006 is onze zoon Stijn geboren! Het is echt een heerlijk ventje en het gaat heel goed met hem en ook met mij trouwens.

De bevalling begon vrijdag 24 november om 18.00 uur en zaterdag is hij om 15.08 geboren. Best een lange bevalling dus. Helaas schoot de ontsluiting thuis totaal niet op. Na 17 uur heftige en regelmatige weeen, om de drie minuten, had ik pas 3 centimeter. Daarom doorgestuurd naar het ziekenhuis, hier heb ik een wee stimulans middel gekregen per infuus, zodat de weeen meer effect zouden hebben. Ze werden ook veel heftiger en kwamen ook sneller op elkaar. Vanaf ongeveer 14.00 uur had ik enorme persdrang, maar helaas nog maar 8 centimeter ontsluiting. Nou degene die bedacht heeft dat je die prima kunt wegpersen was vast een man die het niet heeft meegemaakt, dat vond ik echt moeilijk. Om 14.50 uur kreeg ik eindelijk het sein dat ik mocht gaan persen. Dat gaf me nieuwe energie, hoewel de moed me even in de schoenen zakte toen ze zei dat we nu nog een uur anderhalf gingen persen. Gelukkig ging het persen heel goed. Want 20 minuten later lag hij op mijn borst. Echt wat er dan door je heen gaat, zo ontzettend bijzonder gevoel, kan het niet eens beschrijven. Maar voor mij golden alle cliches, ik was op slag verliefd!! Omdat er geen kraamzorg meer mogelijk was voor zaterdag zijn Stijn en ik nog een nachtje in het ziekenhuis gebleven.

Voor iedereen die haar hummeltje ook al heeft: van harte! en voor iedereen die nog moet, succes, maar het komt vast goed!

Groeten Carina
 
Hallo damens

Goh wat een ontroerende verhalen allemaal!
Ben ook erg blij dat ikze gelezen heb,want ik ben sinds een paar dagen ontzettend angstig geworden voor de bevalling.
Ik heb geen vertrouwen in mijn eigen lichaam en ga ook behoorlijk spoken zien.
Zo ben ik ontzettend bang dat ik het zelf niet haal tijdens de bevalling/
Ik weet niet hoe ik hieraan kom maar kan het ook niet van me afzetten.

Nu na al die verhalen te hebben gelezen ben ik wel iets geruster en hou mezelf ook voor dat het vroeger heel vaak gebeurde en nu niet meer.
zo sorry voor dit verhaal tussen de bevallingsverhalen door maar moest het even van mij afschrijven.

Groetjes Babyboom
38 weken
 
Ik ben op vrijdag 24 november jl. om 09.15 uur bevallen van een wolk van een dochter. Rond 24.00 uur kreeg ik, wat ik dacht, voorweeen. De voorweeen die ik eerder had gehad waren veel krachtiger, dus ik dacht dus dat het weer voorweeen waren. Rond 03.00 uur kwamen ze regelmatig om de 7 à 8 minuten, maar als ik mij omdraaide in bed, dan gingen ze weer weg. Om 06.00 uur heb ik mijn man wakker gemaakt en gezegd dat ik misschien weeen had, maar dat ik meer dacht aan voorweeen. Hij zat meteen rechtop in bed en wilde de verloskundige bellen. Ik heb gezegd wacht nog maar een half uurtje. Na een half uurtje toch maar gebeld, omdat ik toch een beetje twijfelde of het nou wel echte weeen waren of voorweeen. De verloskundige kwam om 07.00 uur. Om 07.15 werd ik getoucheerd en bleek 5 cm ontstluiting te hebben! Toen gauw oppas geregeld voor mijn dochtertje (die ik nog gewoon heb aangekleed) en om 08.00 uur naar het ziekenhuis vertrokken (ik wilde poliklinisch bevallen). Om 08.15 uur waren we op de verloskamer en ik zou om half 10 getoucheerd worden om te kijken hoe de ontsluiting vorderde. Maar om vijf voor 9 kreeg ik persweeen en om 09.15 uur was mijn dochtertje er al. Het perfecte snelle bevalling dus. Wel weer uitgescheurd, maar gelukkig minder dan de eerste keer. Om 13.00 uur waren we weer thuis!

gr. Claudia
 
Maandag 20 november (13 dagen na uitgerekende datum) ben ik om 6:15 bevallen van een dochter, Hannah. Ze is inmiddels al weer drie weken oud, wat gaat de tijd toch snel.
Hierbij mijn bevallingsverhaal:

Donderdag 16 november ben ik gestript (was toen 41w 2d). Ik had toen 1 cm ontsluiting en de baarmoedermond was ook al deels verweekt. Hierdoor donderdag en vrijdag wat menstruatie-achtige buik- en met name rugpijn gehad. Verder helaas geen effect.
Vrijdagavond hele avond last gehad van krampen die kwamen en gingen, varierend van om het kwartier of iets langer tot soms zelfs om de vijf minuten, maar zonder enige regelmaat. 's Nachts twee keer wakker geweest, ook toen nog kramp gevoeld, maar 's morgens helemaal niks meer.
Zaterdagavond/-nacht hetzelfde, maar ook dit was 's morgens weer helemaal over.
Zondag in de loop van de middag weer krampen. Ik dacht dat dit ook wel weer zou ophouden en ging er eigenlijk al vanuit dat het wel een ingeleide ziekenhuisbevalling zou gaan worden (hier in Almere wordt je met 42 weken ingeleid).
's Avonds toen we naar bed gingen (rond 23:30) begon ik toch te denken dat het nu toch wel echt weeen waren en dat het misschien toch door zou gaan zetten. Echt pijnlijk waren ze nog niet, maar slapen lukte me niet echt meer (m'n man heeft nog wel een uurtje geslapen). Tussen 2 en 3 heb ik een tijdje in bad gezeten. Hoewel ik geen goede houding kon vinden voor het opvangen van de weeen, was het warme water wel erg lekker. Nadat ik uit bad was werden de weeen ineens heviger. We zijn toen gaan timen en ze kwamen al bijna om de 3 min en hielden ook bijna 1 min aan. Om half 4 de verloskundige gebeld, die kwam een half uurtje later (samen met een stagiaire). Ik had toen 4 cm ontsluiting. Afgesproken dat ze rond 8 uur weer terug zouden komen (dacht toen wel: jee, moet ik dit nog 4 uur volhouden?).
Ze waren echter nog maar net weg toen m'n vliezen braken (kwart voor vijf) en daarna ging het allemaal heel snel. De weeen kwamen ineens veel sneller en werden ook heviger. Gelukkig zaten er nog wel pauzes tussen. Ik kreeg ook vrij snel al persdrang. M'n man heeft toen meteen weer gebeld en toen de verloskundige er rond 5 uur weer was had ik al bijna volledige ontsluiting. Ik moest de persweeen nog wel een tijdje wegpuffen, tot ik echt volledige ontsluiting had, wat wonderwel redelijk goed ging. Rond kwart voor zes mocht ik mee gaan persen en een klein half uurtje later is Hannah geboren!
Ik had een paar kleine scheurtjes en dus wel een paar hechtingen (2 aan de buitenkant, binnenkant wordt niet geteld). Ik vond het hechten wel erg lang duren, maar het is natuurlijk wel belangrijk dat dat nauwkeurig gebeurd. Ze hebben zelfs een hechting eruit gehaald en opnieuw gedaan.

M'n bevalling is mij erg meegevallen. De laatste drie uur vond ik het wel zwaar, maar zeker niet zo pijnlijk dat ik het niet vol kon houden. En eigenlijk deed alleen het allerlaatste stukje echt pijn (toen het hoofdje geboren werd), maar dat is maar zó kort. En dan ben je al zo ver dat je ook graag wilt dat het kind eruit is, daar ga je gewoon doorheen. En dan ben je ineens moeder...moest er echt even aan wennen. Je leeft er wel negen maanden naar toe, maar als ze er dan ineens is, is het toch wel heel gek vond ik. Ik vond haar meteen leuk en lief, maar moest er toch wel eventjes aan wennen dat we nu de verantwoordelijkheid hebben over z'n kleintje, dat het onze dochter is...

Karin, mama van Hannah (20-11-2006)
 
Hoi hoi,

Nou mijn bevalling was eigenlijk heel makkelijk en super snel.
Ik heb een hele goede zwangerschap gehad, was alleen de eerste 3 maanden wel veel moe.
Maar verders helemaal geen kwaaltjes gehad eigenlijk.

Ik was 27 september uitgerekend en 3 september begonnen bij mij de voorweeen.
Heel veel last van harde buiken die ongelofelijk maar waar meer dan 2,5 minuut aan hielden.
Ze kwamen ook heel regelmatig en hielden ook een uur aan.
Dus wij de VK gebeld en die is gekomen, ze zei zelf voorweeen kunnen geen 2,5 minuut aan houden tot ze het zelf heeft gevoeld.
Ze stond er versteld van.

Maar goed het zette maar niet door, dus ik heb gelopen met voorweeen van 3 tot 21 september.
Heel vermoeiend op den duur had ikecht zoiets van laat hem nou maar komen want dit hou ik niet vol.

21 september werden de voor weeen weer heel heftig en weer hielden ze meer dan een uur aan.
Wij weer de VK gebeld, en ja hoor 1 centimeter ontsluiting.
Dus ze zei ik ga je strippen, en dat deed aardig pijn maar ik kon het niet laten om tussen door te zeggen yes yes,1 centimeter i.i.g. hahahaha

Waar een mens al niet blij mee kon zijn , maar ja de VK was in die periode al zo vaak geweest en steeds niets.
Dus ik was allang blij dat mijn voorweeen nu ook echt wat zichtbaar(voelbaar) werk had verricht.

De dag na het strippen 22 september heb ik een hele dag met mijn man van hot naar her gelopen want ik had zo ontzettende buikpijn dat zitten geen optie was.
Maar 's avons was de buikpijn niet meer uit te houden en ik was helemaal versleten dat de VK had besloten me op te laten nemen in het ziekenhuis ( want daar wilde ik persee bevallen) om een rustige nacht te hebben.

Ik kreeg daar een inslaper een doorslaper en een pijn stiller, maar goed van slapen is het niet echt gekomen.
Heb een hele nacht liggen keren en draaien in mijn bed en de zuster bleef maar lopen met warme kruiken voor mijn buik.

Toe kwam om 6 uur 's ochtends het verlossende woord van de zuster eruit.
Ik ga de verloskundige bellen en je man.
Wil je dat? Ja, heel graag.

Nou ze waren er binnen no time.
En wat bleek had inmiddels 5 centimeter ontsluiting.
Dus ik werd naar de verloskamer gebracht en in bad gelegd en heb daar mijn weeen in opgevangen.
Een serieuse aanrader trouwens want door het lekkere warme water viel de pijn reuze mee.
Waar ik o zo bang voor was geweest tijdens mijn zwangerschap.

Om 7 uur werd ik op bed gelegd en heeft de VK mijn vliezen doorgeprikt.
Toen mocht ik om kwart over 7 gaan persen en om kwart voor 8 is onze Stephan geboren.

Ik was tijdens mijn zwangerschap zo bang geweest voor bevalling en hij viel me zo ontzettend mee.
Dat ik al wel eens geroepen heb op deze manier wil ik er nog wel 10 .

Groetjes Van pamela mv Stephan.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan