Bevallingsverhalen

Hoi hoi,

Toen ik 38 weken en 2 dagen zwanger was, dat was op dinsdag, voelde ik Lyanne niet meer bewegen. Ik dacht dat het haar rustdag was, dus heb verder niets gedaan.  
's Nachts niet geslapen vanwege de onrust.
Woensdag de VK gebeld, kwam meteen en stuurde mijdoor naar het ZH vooreen CTG. Daar was inderdaad weinig beweging op te zien en haar hartslag was wel goed, maar lager dan normaal.
Op donderdag om 11:00 uur moest ik weer terug komen voor nog een ctg.
Woensdag op donderdag weer niet geslapen wegens onrust. Toen ik aan het ctg lag werd er ook bloed afgenomen voor onderzoek, omdat er weer te weinig leven te bespeuren was.
Ik ging even naar het toilet en toen ik terug kwam, stonden ze al klaar met een spuit met witte vloeistof. Of ik wilde gaan liggen, de bloeduitslagen wilden ze niet meer afwachten, ik werd meteen ingeleid!
Er kwamen wel weeën, maar zette niet door.
Om 16:00 uur naar de afdeling gebracht.
Om 19:45 uur werden de weeën meer en zwaarder. Om 20:00 uur aan het ctg, de hartslag van Lyanne ging tijdens de weeën naar 60-80, dus met spoed naar de verloskamers gebracht! Manlief was net thuis en kon dus weer terug komen!
Om 01:00 uur had ik 1-2 cm ontsluiting en werd weer teruggebracht naar de afdeling, omdat de weeën weer waren afgezakt.
Kon ik nog even wat gaan slapen zeiden ze, niet dus, er lag helaas iemand op de kamer die vreselijk aan het snurken was!
Vrijdag om 08:00 uur werden de vliezen gebroken, maar omdat het nog niet wilde vlotten, kreeg ik wee-opwekkers, en dat hielp!
Om 15:20 kreeg ik eindelijk pijnstilling, maar na 10 minuten kreeg ik persdrang, dus daar heb ik niet echt veel aan gehad!
Om 15:40 mochtik gaan persen!
Om 16:30 kon ik het echt niet meer zelf van vermoeidheid en werd ik ingeknipt, kreeg Lyanne een kiwi (flexibele zuignap) op haar hoofd en drukte de verpleegkundige op mijn buik toen ik aan het persen was en om 16:56 is Lyanne geboren en de placenta 15 minuten later.

Nou, dat was mijn verhaal!

Groetjes, Marieke
mama van Lyanne 18-08-2006
 
Hoi,

Ik heb 2 kindjes en 2 super snelle bevallingen gehad. Bij Yenna ( 01-05-2004 )
was het zaterdagochtend rond 9.30 uur, ik had een wat zwaar gevoel in mijn onderbuik, tja dat had ik wel vaker de laatste weken.
Mijn man zou met vrienden naar een autobeurs hier in de buurt gaan, ik zei dat hij wel kon gaan 0mdat er toch nog niks was.

Om 10.30 uur had ik ineens wat kramp in mijn onderbuik. En na een paar minuten weer, zou dit het zijn dacht ik? Ik heb toen de 'krampaanvallen'bijgehouden en ze kwamen elke 2 minuten. Dus snel mijn man gebeld dat hij maar naar huis moest komen omdat ik wel het idee had dat dit echt het begin van de bevalling was, hij dus maar weer snel naar huis en de vk. gebeld,

die kwam om 11.30 uur en ik had 3 centimeter ontsluiting. Na wat gekletst te hebben  vroeg ze  of ze mijn vliezen mocht breken omdat ze het idee had dat  de  ontsluiting dan beter kon vlotten.
Ja, dat mag wel, helaas groen vruchtwater dus tas inpakken en in de auto naar het ziekenhuis. Daar aangekomen nog steeds 3 cm. dus dat vlotte nog niet echt.  
Dat was om 13.15 uur.

Maar na een geweldige weeestorm is een uur later onze dochter Yenna geboren om 14.26 uur. Dit na 9 minuten geperst te hebben. 5 minuten later kwam de placenta.
Ik heb nog wel een flinke knip gehad  omdat de hartslag van Yenna steeds daalde en moeilijk herstelde.
Al met al een hele snelle  maar super bevalling.

Ruim 2 jaar later is onze zoon geboren: Yari ( 06-07-2006 )
Toen ik 39 weken zwanger was kreeg ik ineens ontzettende pijn in mijn linkeronderrug, De vk even gebeld wat dit kon zijn, zij dacht een blaasontsteking, gecontroleerd maar dit was niet het geval. Wat het dan wel kon zijn konden ze niet zeggen, aanmodderen dus, de pijn heeft 3 dagen geduurd, het was midden in de hittegolf en ik kon geen eten  of drinken meer  binnenhouden ik was letterlijk ziek van de pijn.  

Toen is besloten om de bevalling in te leiden. Om 8.30 uur is er gel ingebracht en ook nu  kreeg ik een geweldige weeenstorm. Het begon ongeveer om 9.30 uur.

Om  12.26 uur is na 6 minuten persen onze zoon Yari geboren en 3 minuten later de placenta  dus nu ook weer een hele snelle maar ook heftige bevalling.
De pijn in mijn linkeronderrug was meteen weg waarschijnlijk heeft de baarmoeder op mijn nier gedrukt en dan krijg je dus die verschrikkelijke nierpijn.

Maar ik klaag niet ik heb 2 superbevallingen gehad, en deze zonder knip en dat is toch ook wel heel fijn.

Groetjes Marina.
 
hallo allemaal


wat leuk om anderen bevallings verhalen te lezen
mijn zoontje is inmiddels al 14 maanden en de tweede is onderweg


mijn verhaal van kaya

ik moest dindag om 26 jullie om 1200 uur in het ziekenhuis zijn voor controle was presies 39 weken
ik kwam daar aan en vertelde dat ik wat rommelde we gingen bloedruk meten was iets te hoog maar ze zei dat het een voorteken kon zijn op me bevalling toen het hartje geluisterd en ik kom van het bed af en kreeg me een kramp en ja hoor vrucht water gebroken meteen terug op het bed en had al 5 cm ontsluitng
dus man lief meteen naar huis tas gepakt
ik naar de verlos kamer en ik kreeg afen toe een wee
om 1 uur had ik 6 cm
ik dacht dit schiet echt niet op dit word nacht werk maar de gyn was nog niet de kamer uit of ik kreeg drie goede ween achter mekaar
ik gilde dat ik moest persen maar iedreen zij dat kan nog niet wat je heb pas 6 cm hoog uit 7 ik bleef door zeuren en jahoor ik zat al aan de tien en mocht mee persen na 35 minuten werd kaya geboren om 14;55
het is best snel gegaan allemaal niemand wist dat ik aan het bevallen was we hadden echt geen tijd meer om te bellen ik kwam om 5 uur thuis met de kleine toen belde de buurvrouw aan of ik nog een pakkie croma voor haar had mee genomen (zo namelijk na de controle boodschappen gaan doen ) ze wist niet wat haar over kwam toen ze binnen kwam
en dat voor een eerste bevalling  
ik voelde me ook gelijk weer de oude stond in de avond gewoon weer me was te doen en liep na twee dagen al buiten en na 4 dagen ben ik met kaya gaan wandelen het mooiste wat er is
nu ben ik zwangber van de tweede   en ben in maart uitgerekent maar ben nu best wel bang voor de bevalling iets wat ik bij kaya nooit gehad heb

nou een beetje een lang verhaal geworden
groetjes mariella
 
Mijn bevallingsverhaal is alweer ruim 3 jaar geleden, maar ik denk er nog vaak met relatief veel plezier aan terug.

Op vrijdag 24-01-2003 braken om 0.30 uur mijn vliezen. Ik was op dat moment 11 dagen overtijd. VK gebeld want hoe zat dat ook al weer als je overtijd was. Ze kwam +/- een uurtje later.
Alles prima rustig de weeen opgevangen (voor zover ze kwamen). de VK zou de volgende ochtend weer komen.
Om 6 uur onder de douche gegaan. Hond naar mijn ouders gebracht en moeder weer mee terug genomen. De   VK kwam rond 7.30 bijna 4 cm, dat schoot lekker op. Helaas waren mijn weeen niet krachtig genoeg en moest ik in beweging blijven om ween te houden.
Om 14.30 naar het Parthuis (poliklinische bevallling in een ziekenhuis) Daar weer onder de douche en blijven lopen. Onder tussen begon ik koorts te krijgen en nog steeds maar 4 cm. Rustig mijn nagels zitten vijlen, waarop de VK reageerde met "jij bent niet aan het bevallen". Ik vond het wel lekker gaan zo, maar het schoot natuurlijk niet op.
Om 19.30 door gestuurd naar het ziekenhuis,  maw, de hoek om naar de verlosafdeling. Daar aan het infuus en aan de ctg. Wat doet een infuus prikken toch vreselijke pijn. Ik heb de gyneacoloog die het infuus zette voor alles uitgemaakt wat mooi en lelijk was, ze moest er zelf wel een beetje om lachen.
Toen begon de bevalling pas echt, dit waren dus weeen!. Opvangen ging prima, maar ontsluiting vorderde niet echt. Ik was al een beetje uitgeput. De verpleegster kwam en stelde een prik voor die de toppen weg zou nemen. En ik met mijn eigenwijze kop wilde dat niet want ik wilde perse op de baarkruk bevallen en dat  had dan niet gemogen.
Tegen 12 uur kwam de verpleegster weer, toen met de gyn. Ik mocht kiezen of een prik of een ks. Dan is de keuze wel makkelijk. Ik kreeg een prik, gelukkig kon het bed helemaal rechtop dus zat ik in bed. Ik ben vanaf 0.30 helemaal out geweest tot ongeveer 7.00 uur. Ik weet er niets meer van, wel heerlijk geslapen.  Tegen 7.00 uur weer wakker want ik had persdrang. Helaas er stond nog een randje, dus op je zij liggen. Vreselijk om persweeen tegen te houden. Dat duurde gelukkig maar heel even want het randje was al snel weg en ik mocht mee persen.
Maar dat duurde ook weer te lang en mijn kindje vond dat niet zo fijn. Ik werd verdoofd en geknipd.  De vacuum stond al klaar, toch nog een keer persen en toen was het even paniek in de tent. De vacuum  zou 3 ween duren en de baby vond het helemaal niet meer leuk, dus  werd het een tangverlossing. Binnen 1 wee lag onze zoon op mijn  buik. om 08.37 uur.  Geweldig.
Ik zei meteen tegen mijn man zullen we er nog een doen. Waarop de gyn zeer verbaasd aan mij vroeg "meent u dat echt" ja natuurlijk! Volgens hem had ik een vreselijke bevalling. Ik vond het heel erg mee vallen, alleen het infuus prikken was vreselijk.  Ik heb geen pijn gehad, maar het duurde me wel wat lang. Al met al een hele  gezellige dag. We hebben  veel gelachen en gewandeld. Leek mij prima.

Nu ben ik ruim 16 weken  zwanger van de 2e. maar ik zie wel een beetje op tegen de bevalling. Omdat ik bij de eerste geen pijn heb gehad ben ik nu wel wat  bang voor pijn. Maar ach daar wen ik ook wel aan. het mag van mij alleen wel wat sneller gaan want 32 uur is niet altijd even leuk en je wordt er wel heel erg moe van (vooral de vader en as oma)

Naomi moeder van David (25-01-2003) en 16.6 wk zwanger                  
 
Hallo,

Mijn bevalling is me erg meegevallen.
Mijn man werkt op een binnenvaart schip en was rond de bevalling 3 weken vrij, met de gyn hadden we afgesproken dat als ik in de eerste 2 weken niet bevallen was hij zou inleiden.
Dinsdags gingen we naar de gyn op controle (de dag nadat ik uitgerekend was). Hij zei toen, als je zaterdag nog niet bevallen ben bel je me maar dan leidt ik je in.
Toen was het donderdag en nog geen enkel teken dat de bevalling zou kunnen beginnen, dus wij eerst even de stad in en daarna op bezoek bij de opa en oma van mijn man. Maar toen we in de stad liepen, kreeg ik aldoor steken onder in mijn rug.Kon dit niet goed plaatsen dus gingen we gewoon op bezoek bij opa en oma. Daar werd het langzaamaan steeds ietsje erger, maar ik wilde niks laten merken.
Toen we in de auto terug naar huis zaten, gaf ik aan dat ik het niet zag zitten om nog te koken. Omdat het naar mijn idee toch wel eens snel kon gaan. Dus wij snel een broodje gehaald en naar huis gereden. Thuis nog op het gemak lekker gegeten en toen ben ik gaan klokken. En wat bleek, ik had al weeen om de 3 a 5 min!! Dus wij bellen naar de vk en we mochten komen. Om half 8 waren we daar, had ik nog maar 3 cm ontsluiting. De vk zei dat ik wel naar huis mocht want het zou voor morgenochtend zijn. Dus wij weer naar huis, maar thuis aangekomen was het eigenlijk haast al niet meer op te vangen. Dus mijn man bellen en wij weer terug naar het ziekenhuis.   Toen ik om half 10 terug kwam had ik btw nog steeds 3cm ontsluiting, maar op die 2uur tijd is het echt heel snel gegaan. Om 23.25uur is Luca geboren.  Ik had veel rugweeen, dat was erg vervelend. Ook ben ik ingescheurd en gehecht. Alles was verder goed en de volgende ochtend mochten wij als gezinnetje naar huis.
 
Mijn bevalling is bijna 14 maanden geleden, maar ik wil hem wel graag met jullie delen.

Ik werd opgenomen op 4 augustus 2005 in het ziekenhuis want ze gingen mijn kindje halen omdat ik gigantische hoge bloeddruk had en zwangerschapvergiftiging. Op 5 augustus kreeg ik s'morgens gel en dat werkte niet. Om 12 uur s'middags werd mijn man naar huis gestuurd omdat ik nog nergens last van had. Om 1 uur s'middags kwam de verloskundige weer bij me kijken en vragen hoe het ging. Nou het ging goed met me ik had nog steeds geen weeen. Om kwart over 1 in de middag (dus een kwartier later) kwam de verloskundige weer en vertelde me dat ze mijn vliezen ging breken. Ik vond het allemaal wel best. 10 minuten na het breken van mijn vliezen kreeg ík me daar toch een partij weeen niet te kort. Ik verging van de pijn want mijn weeen kwamen direct om de 40 seconden. Om twee uur heb ik mijn gebeld of hij alsjeblieft wilde komen want ik kon niet meer. een kwartier later was mijn man er en toen schreeuwde ik dat ik moest poepen en dat de verloskundige moest komen. Mijn man had zijn jas nog aan en om 5 voor half 3 s'middags werd onze zoon geboren. Mijn bevalling heeft al met al 1 uur en 10 minuten geduurd. Het deed heel veel pijn maar het was echt een super bevalling.
 



Ik heb twee fantastische bevallingen gehad.

Bij de eerste stond ik om 11 uur sochtends bij de verloskundige op de stoep voor controle. Toen bleek dat ik al twee centimeter ontsluiting had. Om 4 uur nog steeds twee centimeter en toen ben ik onder de douche gesprongen. Ik stapte lachend onder de douche en kwam er met een ware weeeenstorm uit. Dat was wel heftig hoor, maar wel prima te doen. Die weeenstorm  duurde 1,5 uur en had volledige ontsluiting. Daarna nog 86 minuten persen. Dat was wel lang, maar ik was er ook wel een beetje bang voor. Gelukkig viel dat allemaal ook best mee.

De tweede in no-time.

Om 10 uur savond mijn dochter in bed gelegd (het was vreselijk heet juli vorig jaar) en weer onder de douche gestapt. Ik had om 7 uur savonds mijn eerste wee, maar heb nog gewoon, gegeten, afgewassen, en de buurvrouw op bezoek gehad. Die ging om 9 uur weg. Die hete douche werkt goed bij mij, want nu kwamen de weeen weer goed op gang (maar veel beter te doen dan bij de 1e zwangerschap). Om 11 uur was de verloskundige er (van mij hoefde dat nog niet, maar mijn man had zoiets van laat maar komen) en ik had 9 centimeter ontsluiting. 20 minuten later, met twee keer persen was ik een zoon rijker.
 
Ik wil ook mijn bevallingsverhalen vertellen.

Mijn zoon Dylan is bijna 6 jaar geleden op 1 december 2000 geboren. Ik had drie weken in het ziekenhuis gelegen vanwege  een zwangerschapsvergiftiging en zou op 5 december worden ingeleid. Net toen de visite weg was braken om 19.30 uur mijn vliezen. Mijn man zat bij een familie-etentje toen ik belde dat mijn vliezen waren gebroken. De gehele familie was dus op de hoogte dat de bevalling was begonnen.  De weeën kwamen al snel achter elkaar en kon ze met moeite opvangen omdat er tussen de weeën door weinig rustpauze zat. Om 10.00 uur mocht ik gaan persen, dit was een verademing. Het duurde 50 minuten voordat Dylan geboren werd (de navelstreng zat om zijn schouder). De bevalling heeft in totaal bijna 3,5 uur geduurd.

Mijn dochter Esmee is 29 april 2005 geboren. Ik stond onder controle van het ziekenhuis omdat mijn bloeddruk te hoog was. Op donderdag 28 april 2005 was mijn bloeddruk, ondanks de medicijnen, weer gestegen. De gynealoog heeft toen besloten dat ik  de volgende dag  zou worden ingeleid, ik bleek 2,5 centimer ontsluiting te hebben. De volgende dag om 8.00  zijn mijn vliezen gebroken, de gyneacoloog wilde nog even wachten met het infuus omdat  de weeën misschien vanzelf op gang kwamen. Dit was ook het geval want als snel voelde ik de eerst wee. De weeën kwamen heel snel achter elkaar en waren nog veel heftiger als bij Dylan. Om 10.00 uur mocht ik al gaan persen en na 3 persweeën werd Esmee al geboren (10.03 uur).
Deze bevalling duurde 2 uur.

Mijn zwangerschappen verliepen wat moeilijk door mijn hoge bloeddruk maar mijn bevallingen vielen mij erg mee.


 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan