bezige bijtjes 2

aapje gefeliciteerd!!!!
ik had al zo'n vermoede dat het raak zou zijn!!
heeft mijn duimedraaien toch nog wat geholpen... hahaha

syl.. nog 1 nachtje slapen!

waarom ik hier zo vreselijk vroeg zit te typen...
omdat ik wilde doorgeven dat ik nog steeds neit ongi ben. spannend, al heb ik het idee dat het vandaag toch gewoon gaat gebeuren.. krijg een steeds zwaarder gevoel in mijn buik.

groetjes!
 

Aapje: Onwijs gefeliciteerd !

Carina: Blijft spannend aan jouw kant ! Misschien te vroeg getest gisteren........



Hier is vanmorgen een dikke tranenstroom op gang gekomen. We hadden het gesprek in het ziekenhuis over hoe verder vanaf IUI4.
Omdat het helaas niet is gelukt ( we gaan er van uit dat morgen de uitslag weer negatief zal zijn: heb nu echt mega buikpijn/ongi achtig en verder geen tekenen die wijzen op een zwangerschap ) de eerste 3 keer gaan we vanaf de 4de keer over op stimulatie van de eierstokken middels Fostiho-hormoon vanaf dag 3. De arts heeft me uitgelegd dat ik in een soort van overgang ga komen met de daarbijbehorende klachten: dus opvliegers mn 's nachts en een minder leuk humeur.
Ik kon wel meteen janken toen ik het hoordee en thuis heb ik samen met mijn man gehuild. Ik zie er onwijs tegen op: niet de opvliegers maar mijn humeur.
We hebben ook gevraagd hoe IVF in zijn werk gaat. Gelukkig is er geen wachtlijst, maar omdat het hele voortraject lang duurt is pas 5-6 maanden na het IVF gesprek de eerste terugplaatsing mogelijk. Dat wisten we niet en dat hakte er ook behoorlijk in. Dat betekend dat als het de komende 3 keer niet gaat lukken we daarna een half jaar stil staan.
We proberen positief te blijven en er van uit te gaan dat het de komende 3 keer ergens moet gaan lukken. Ons is immers een tweeling voorspeld en die kans is nu erg groot.....dus kom maar op !
Maar toch doet het ook heel erg veel pijn allemaal. Het is soms o zo oneerlijk verdeeld. Op de afdeling troffen we ook nog erg bekende mensen tegen die een kindje hebben van een jaar en waarschijnlijk weer zwanger zijn. We gunnen het hun heel erg maar het doet ongelofelijk zeer.
En toen we waren aan het wachten op onze afspraak kwam er een heel gelukkig stel naar buiten die net zwanger waren en de eerste echo hadden gehad en zeiden aan de balie: het is nog zo onwerkelijk. Toen al had ik tranen in mijn ogen.
Tja, het valt niet allemaal. Het is best een emotioneel gebeuren dat kan iemand die dit niet meemaakt zich niet voorstellen.
Op het moment heb ik het ff moeilijk allemaal, maar ja de traantjes die vandaag vloeien heb ik dan maar weer gehad, dan zal het morgen wel meevallen als ik weer een nee hoor. Ik stel me er nu maar op in evenals de volgende stap met meer hormonen.
Liefs, Sylvia
 
 
O ja, mocht het morgen inderdaad negatief zijn dan zal ik even wat afstand gaan nemen van dit forum. Op het moment is het erg zwaar allemaal en vind het even te moeilijk om mee te leven met de meiden die aan het proberen zijn zwanger te raken  en meiden die zwanger  al zijn.
Zwanger worden middels de medische weg is toch heel erg anders en de frustratie dat het keer op keer niet lukt wordt steeds zwaarder.
Daarom lijkt het me beter als ik even probeer af te schakelen en me te focussen op andere dingen.
Het is niet persoonlijk bedoeld, maar het is beter voor mij als ik even afstand neem.

Liefs, Syl.
 
jeetje syl!
wat een bericht! ik dacht dat je morgen pas te horen zou krijgen of het gelukt was...
of denk je zelf dat het nu niet gelukt is?

ik snap je gevoel heel goed, maar weet dan wel dat je me altijd weet te vinden als er iets is he!!! ik wil er voor je zijn, net als jij voor mij was/ bent.
want ook al lijkt het zwanger worden bij mij makkelijk te gaan, we zitten voor mijn gevoel toch een beetje met dezelfde gevoelens.

hier is op dit moment nog steeds niks. heb al tijden geen cyclus van 31 dagen gehad, zelfs niet na mijn 2de en 3de miskraam. morgeni s dag 31 en als er niks gebeurt vandaag, ga ik morgenochtend een test doen.

een dikke knuffel voor syl
(en een iets minder dikke voor de rest hahaha)

Carina

 

Hey Allemaal,

Ook hier helaas geen goed nieuws, de derde IUI is mislukt. Ik was er al erg bang voor. Vorige week vrijdag begon ik al met buikpijnklachten. Eerst had ik nog stilletjes de hoop dat dit van een zwangerschap zou zijn maar toen verdere kwaaltjes/tekenen uitbleven wist ik wel weer genoeg. Mijn gevoel zei weer nee. Vanaf vanmorgen heb ik al wat geringe bruine afscheiding dus toen wist ik het helemaal.
Nu is het wachten dat de ongesteldheid door gaat zetten zodat ik op dag 3 kan gaan starten met Fostimon en weer kan gaan bellen voor nieuwe afspraken. Het zal (hopelijk) wel niet lang meer duren nu ik al bruine afscheiding heb en al twee dagen mega buikpijn.
Ik heb het er deze keer erg zwaar mee. Tranen biggelen over mijn wangen. Hou ik het nog wel vol allemaal ?
Ik had me er deze keer mega op verheugt. We hadden goeie hoop met zo'n goed zaadaantal en bij mij was alles perfect. Maar het mag weer niet zo zijn. Het doet o zo zeer.
Ik zie er als een berg tegenop om Fostimon (follikel stimulerens hormoon: dat is om meerdere eitjes te laten rijpen en dus de kans te vergroten. Hierdoor kom je in de overgang terecht met bijhorende klachten ) te gaan gebruiken.

De komende dagen maar weer dit alles een plaatsje geven en hopelijk dat ik snel weer de moed en de kracht en de positiviteit vind om weer vol goeie moed door te gaan.
Maar langzaam verlies ik wel een beetje het geloof dat het nog goed gaat komen met IUI. Nog maar 3 keer te gaan, ik word er wel een beetje bang van.
Deze keer waren de wachtweken slopend en de pijn vele malen sterker als de vorige twee keren: toen was de hoop niet zo groot.
Ik verheug me zo erg op het binnenlopen van baby-zaken en het zien groeien van mijn buik. Bah als ik anderen nu zie lopen met hun mooie dikke buik wordt ik er gewoon helemaal naar van.
Sorry voor de zwangeren meiden hier: ik bedoel het niet zo hoor. Ik gun het jullie meer dan van harte, maar ik kijk erna en denk: wanneer mag ik eindelijk eens aan de beurt zijn ? Waarom gaat het bij toch steeds mis ?

Zoals ik gisteren al aangaf neem ik heel even afstand van dit forum omdat het toch erg moeilijk is allemaal als je zwanger moet raken via de medische weg en ook dit niet wil lukken.
Ik zal wel misschien zo af en toe meelezen en op termijn wel weer eens reageren.

Voor de gelukkigen onder ons: geniet er heerlijk van ! Het is een rijkdom !!
Voor de diegene die nog steeds wachten op een mooi wonder net als ik: enorm veel sterkte, kracht en moed !


Liefs, Syl.
 
lieve sylvia!

ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. ongesteld worden is  vervelend al je zwanger wilt worden, maar vreselijk als je er zoveel moeite voor moet doen. ik gun je ook het geluk van een zwangerschap... het gevoel dat er iets in je buik groeit.
je weet me te vinden al je je verhaal kwijt wilt!

sterkte meid! ik ga je vreselijk missen.....

dikke knuff...Carina


hier is nog niks verandert.. zit nog steeds te wachten. Mijn lief denkt dat de hormonen misschien wat langzaam op gang komen. ik hoop dat hij gelijk heeft.
de schoolreis was leuk, maar vreselijk vermoeiend.. dus ga lekker emt een kopje thee op de bank!

 
godver syl, dat is gewoon K*T. Wat vreselijk dat de IUI niet gelukt is. Ik gun het jullie zo!!
 Ik snap dat je nu wat afstand wilt nemen, je moet je verdriet weer een plaatsje geven en een manier vinden om door te gaan. Ik wens jullie in ieder geval het allerbeste en blijf duimen voor jullie!!


Carina; al nieuws?? ben wel nieuwsgierig! Zal het wachten dan toch snel beloond worden?
Ik hoop het voor jullie, ik blijf voor jou natuurlijk ook duimen.

Liefs Aapje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan