Derde kindje deel 3

Lies, ben ff kwijt waarom jij een ruggeprik moet. Krijg je sowieso een keizesnee? Misschien stelt mijn verhaal je gerust?

Ik vond de ruggeprik eerst ook eng. ik moest rechtop zitten en voorover buigen. Het vervelendste is toch het prikje. Maar dat is meer omdat je het niet ziet aankomen. Ookal telde de anesthesist af, toch schrik je even. Daarna voelde ik niets.Vloeistof inspuiten merkte ik niet. Al snel daarna krijg je een warm gevoel in je billen dat zich naar je benen uitbreid. Dan gaat het tintelen, net als slaap in je been wanneer je erop gelegen hebt en daarna voelt het alleen nog wat zwaar en warm. Heel in de verte voel je dat je ze nog iets duwen en trekken, maar dat is echt heel vaag. Pijn voel je zeker niet.
ik had een kortwerkende verdoving, die was er met 2 a 3 uur helemaal uit. Toen kon ik weer lopen en zelf plassen.
Vandaag een wat beurs gevoel in mijn rug. gevoel van blauwe plek op de plaats van de prik.

Mijn man en ik hebben er zelfs om kunnen lachen (ondanks alle ellende), want hij kon me onder mijn voeten kietelen zonder dat ik het voelde!!!

En het grote voordeel dat je er met je hoofd gewoon bij bent, en zeker bij een keizersnee lijkt me dat geweldig!!!

Edith
 
Edith ik krijg niet met zeker een keizersnede alleen als het nodig blijkt te zijn (mijn placenta ligt ervoor). Als blijkt dat dit kindje weer zo groot wordt gaan ze mij inleiden vervroegd en dan wil ik een ruggeprik erbij. Mijn vorige bevalling heb ik als traumtisch ervaren, weeen zonder pauze en ik kon het niet meer aan en dat wil ik nu niet meer. Vandaar dat ik nu al heb aangegeven dat ik een ruggeprik wil.

Estelle, ik krijg een zoon ik heb net als jij van allebei eentje mijn dochter is 8 mijn zoon 3. Voor mijn zoon is een broertje erg leuk aangezien hij met hem maar 3 jaar scheelt en met zijn zus 5 jaar. Ik merk dat dat een groot verschil is zij is meer een moedertje over hem. Mijn dochter krijgt eigenlijk een levende pop ze verheugd zich erg op de komst van haar tweede broertje want zoals ze zelf ook zegt ik ben wel de grote zus hoor! Lachen is dat wel. Ik vond die 20 weken echo erg spannend en was zeer opgelucht dat alles goed was. Ik hoop te horen hoe het is gegaan!

liefs
Lies


 
@ Estelle, inderdaad spannend lijkt me zo'n 20 weken echo maar als dan alles goed blijkt denk ik dat er wel enorm veel spanning van je afvalt. En als nu alles goed gaat en je voelt de baby lekker bewegen dan denk ik echt niet dat je je zorgen hoeft te maken. Heerlijk hoor straks lekker 6 weken vakantie, ga je ook nog weg?

@Lies, fijn dat je de mogelijkheid hebt om te kiezen voor een ruggeprik. Als je je vorige ervaring als traumatisch hebt ervaren ga je inderdaad niet met een gerust gevoel de volgende in. Blij dat je dat dan niet weer hoeft te doorstaan! Je dochter zal straks wel heel trots zijn in haar rol van (opnieuw) grote zus. Het leuke is dat je kinderen nu allebei ook op een leeftijd zijn dat ze het bewust meemaken en dat lijkt me heel bijzonder. En een speelkameraadje voor je jongste is natuurlijk wel heel erg leuk. Mijn ervaring is dat je er als moeder veel minder "werk" (dat klinkt negatief maar zo bedoel ik het niet!!) aan hebt als je kids lekker met elkaar kunnen spelen dan als dat niet kan. Mijn kinderen schelen precies 2 jaar (op een week na) en als ze samen zijn kunnen ze zo leuk samen spelen (en ook wel ruzie maken hoor haha) en dan heb je er echt "geen kind(eren) aan". Maar pas was mijn zoontje een paar daagjes logeren bij opa en oma en dan gaat dochterlief zich stierlijk vervelen en ben je continu bezig háár bezig te houden...

@ Edith, weet je, ik ben echt blij dat je niet écht afscheid hebt genomen van het forum. Ik zou het wel begrijpen hoor (voel je dus tot niets verplicht!!!) maar het helpt in elk geval mij wel om te weten dat ik niet de enige ben die zich zo rot voelt. Niet dat ik blij ben dat het jou ook is overkomen - absoluut niet!!! - maar het voelt toch als een soort van troost dat er anderen zijn die begrijpen hoe het voelt als je voor een 2e keer achter elkaar een miskraam mee maakt. Die weet hoe het verdriet op soms onverwachte momenten toeslaat - ook als je 10 minuten daarvoor nog gelachen hebt om een grappige situatie. Die ook voelt hoe de wanhoop je kunt overvallen dat je wéér opnieuw moet beginnen - en ook niet met een garantie dat het de volgende keer wél goed gaat. Die ook rekent: "als het de eerste keer niet was misgegaan was ik nu al over de helft, als het de 2e keer niet was misgegaan dan had ik het deze week op mijn werk verteld..." Ik weet dat jij - en ook Suus en Debby - dezelfde gedachten en gevoelens hebben en dat maakt nou net het verschil. Dankjulliewel daarvoor...

Edith, ik ben blij dat de curretage zo goed is verlopen met de ruggeprik en dat het zowel fysiek ls emotioneel de goede kant op gaat. Voor mij is het fysieke punt geen issue maar emotioneel ben ik er nog lang niet. Dat heeft mij ook doen besluiten het proberen voor een 3e de komende maanden even uit te stellen. Ik moet eerst mezelf weer terugvinden om daarna een beslissing te kunnen nemen - gaan we er nog een keer voor of laten we het hierbij. Gevoelsmatig denk ik wel dat ik een 3e poging aandurf (3 keer is scheepsrecht!!) maar voor mij is het nu even niet het goede moment. Maar dat is persoonlijk en voor ieder ander natuurlijk anders.

Lieve allemaal, ik hoop echt dat iedereen, ook de zwangeren, haar gevoelens op dit forum durft te verwoorden. Ik wordt niet verdrietig van gezellige en opgewekte verhalen van degenen die wel zwanger zijn en waar het wel goed gaat. Sterker nog, het doet me juist goed te weten dat er ook blije verhalen zijn. En door schade en schande wijs geworden weet ik dat iedere vrouw haar eigen verhaal heeft. En dat achter de blije en opgewekte buitenkant, helaas soms ook verdriet of teleurstelling schuil gaat. Dus schroom niet te klagen als je moe en misselijk bent en je kwaaltjes gewoon van je af wilt schrijven omdat die zwangerschap ook niet altijd over rozen gaat - doe dat gewoon. Je hoeft je niet schuldig te voelen omdat jullie zorgen en klachten zo nietig lijken te zijn in vergelijking met een miskraam. Dat hoeft niet omdat ook jullie verhalen van waarde zijn en je verdriet niet met elkaar moet willen vergelijken. Geniet van je zwangerschap en laat ons meegenieten van je geluk, maar wees ook niet bang om veroordeeld te worden als je gewoon eventjes baalt en dat wilt laten horen. We zijn er voor elkaar.

Liefs, Chris
 
Hai lieve meiden,

Wat is dit toch een fijn forum qua lieve berichtjes van iedereen. Jullie moesten eens weten hoeveel goeds dat voor mij ( en ik denk voor meerdere ) dat doet. Zoals Chris al zei is het inderdaad een soort uitlaatklep, je kan alles vertellen wat je wilt want jullie begrijpen mij. Zeker nu degene die ook een 2e miskraam achter de rug hebben. Ik weet van Edith dat ze ook al wat "ouder"is, maar Christine en Suus hoe oud zijn jullie ook al weer. Heeft jullie gyn ook verteld dat die miskramen ook wel door de leeftijd kunnen komen en natuurlijk ook wel pure pech is. Ik ben blij dat ook Edith hier mee blijft praten en gelukkig is alles meegevallen. Tja, dat is dan het enige waar ik mee bof, allebei mijn miskramen zijn gelukkig zonder curretage gegaan.

Ik heb trouwens ook ervaringen met een ruggeprik. Ik ben denk ik net zoals Edith, ik moet het ook zelf onder controle hebben. Ben 1 keer onder narcose geweest ( bij cysteverwijdering) en dat vond ik verschrikkelijk, ben een stuk kwijt waar ik geen invloed op heb gehad. Ruggeprik en zeker in combinatie met een keizersnede, in 1 woord geweldig. Je voelt niks, bent er toch bij en in de spiegeling van de operatielamp kan je een beetje meekijken. Dus mocht het nog eens lukken dan zeker weer een keizersnede met ruggeprik. ( bij de eerste mechanische bekkeninstabiliteit gehad, 10 dagen plat en nog eens 6 weken met krukken,echt balen).

Nogmaals voor de zwangere onder ons, schroom je niet en vertel je verhaal. Ik heb echt een goed gevoel nu van dat het mij ook ga lukken. Ben eigenlijk nog niet eerder zo positief geweest dus hopelijk zegt mijn gevoel het nu eens goed. Nou meiden, dit was het weer voor nu. Edith, Chris en Suus, met ons komt het ook goed. Ik voel het.

Liefs Debby
 
Lieve meiden,

Net een heel stuk getypt, slaat hij het niet op, grrr.

Fijn Edith dat het allemaal zo is meegevallen en ik snap inderdaad dat je hier toch blijft schrijven. Zulke lieve meiden die je toch op de een of andere manier begrijpen en je weer opbeuren. Je krijgt zoveel steun en dat geeft je toch weer de kracht en moed om verder te gaan. Ik heb dan nu ook het volste vertrouwen dat ik binnenkort toch ook zwanger zal zijn en dat het dan goed gaat. Je kan hier ook alles vertellen want jullie begrijpen mij, zeker degene die ook voor de 2e keer een miskraam hebben gehad.

Ik heb ook ervaringen met een ruggeprik. Heb bij de 2e een keizersnede gehad en ik ben net zoals Edith, denk ik want ik wil ook alles onder controle hebben. Ben vorig jaar onder narcose geweest met de cysteverwijdering en dat vond ik verschrikkelijk. Ben een stukje kwijt terwijl met een keizersnede je alles bewust meemaakt. Je kan meekijken via de spiegelling van de operatielamp, je hoort alles, kortom voor mij ook geweldig. Mocht er nog een volgende komen dan ook zeker een keizersnede met ruggeprik ( bij de 1e mechanische bekkeninstabiliteit gehad, 10 dagen plat en 6 weken met krukken en de andere nodige ellende). Dus dat nooit meer.

Nogmaals voor de zwangere onder ons, blijf alsjeblieft schrijven, voel je niet schuldig want wij komen ook aan de beurt. Ik heb me nog niet eerder zo gevoeld van het komt goed. Ik ben nu wat positiever ( wel raar na 2 miskramen ) maar zo voel ik me op dit moment. Edith, Christine en Suus, wij krijgen ook ons 3e kindje, heus. Heeft bij jullie de gyn wat gezegd over jullie leeftijd ( weet niet meer hoe oud Chris en Suus zijn maar Edith en ik zijn al wat "ouder"). Mijn gyn zei dat het wel door de leeftijd kan komen maar dat het ook gewoon pech kan zijn. Nou dit was het weer, hopelijk wordt het nu wel geplaatst.

Liefs Debby
 
Nou ja, nu staat het er ineens wel. Terwijl bij het eerste stuk hij een error gaf en ik opnieuw het forum op moest starten. Nu dan 2 keer ongeveer hetzelfde verhaal, sorry.

Debby
 
Hoi meiden,

Inmiddels weer iets rustiger, kan ik ook gewoon weer verder deelnemen aan het forum.
Juist de ervaringen lezen van de andere meiden die een 2de miskraam hebben gehad, doet mij goed. Zo herkenbaar allemaal!

Dus hier ben ik weer, zal nu ook weer wat vaker wat van me laten horen.

Edith, gelukkig viel de curettage mee dit keer!
En de ruggeprik is goed te doen geweest lees ik.
Jullie twijfels over wel of geen derde kindje zijn erg herkenbaar voor mij.
Hoewel de wens nog erg groot is, heb ik die twijfels ook. Want tja, zal het de volgende keer wel goed gaan?
Ik heb even het vertrouwen in mijn lichaam verloren, maar hopelijk komt dat wel weer terug.
Maar ik denk dat ook wij, het even zonder medische molen weer gaan proberen, net als Debby. Nu toch 2x vrij vlot achter elkaar zwanger geworden, dus het kan wel!

Debby: ik ben 35 en er is mij inderdaad ook verteld dat het ook aan de leeftijd gerelateerd is.
Mijn huisarts kwam dit keer de volgende dag langs thuis. Ook hij zei;'je bent natuurlijk geen 23 meer'.
Tja......pure pech dus.....

Christina; inderdaad de verhalen over onze ervaringen geven mij ook steun.
Hoe lullig ook, het is niet alleen bij mij gebeurd en dat geeft op een rare manier ook wel troost.

Aanstaande maandag naar de gyn om de curettage af te spreken. Het lijkt er nog helemaal niet op dat het nog spontaan gaat gebeuren namelijk.
Wel krampen, maar van mijn darmen. Verder nog de hele tijd misselijk, pijnlijke verkleurde borsten en nog steeds een hoge temp. Nee, mijn lichaam denkt nog steeds dat het zwanger is, dus van afstoten zal voorlopig geen sprake zijn. Hopelijk kan ik na maandag snel geholpen worden, zodat we ook weer verder kunnen en ik nu niet steeds voor niks misselijk ben.
Dat heeft de vorige keer ook nog een week geduurd na de miskraam, voordat dat helemaal weg was.

En de zwangere meiden:
Inderdaad gewoon lekker blijven schrijven over jullie zwangerschap!
Laat me weten dat het ook gewoon goed kan gaan! Dat geeft weer wat moed!

Liefs Suus
 
@ Debby, tja ik ben ook al een "oudere jongere" haha, ik ben 36. Overigens hebben zowel de vk als de gyn gezegd dat 36 eigenlijk nog niet echt een erg verhoogd risico op een mk geeft maar waarschijnlijk zeggen ze dat meer om mij gerust te stellen dan dat dat echt zo is. Overal lees je toch in de boeken en op internet dat de risico's op een mk echt wel groter worden boven de 35. Maar ja, of het nou wel of niet daaraan gelegen heeft, weten doe je het toch nooit... Ze gaan op het vruchtje nu wel een onderzoek doen maar ze zeiden dat daar waarschijnlijk geen antwoord uit zou komen maar dat het meer "procedure" is. We zullen zien.

@ Suus, verschrikkelijk dat wachten terwijl je lichaam nog zwanger is....

Ik hoorde op dinsdag dat het hartje niet meer klopte en kon op donderdag voor een intake naar de gyn. Hij zei toen dat ik - daar en dan - een keuze moest maken, curreteren of afwachten. Ik was heel emotioneel, je wilt het natuurlijk allemaal niet, je wilt gewoon dat het allemaal een boze droom is en dat je wakker wordt en dat je "gewoon" weer zwanger bent. Kortom, ik kwam niet tot een keuze en eigenlijk had hij me toen moeten helpen daarbij. Maar hij zei, weet je wat denk er nog een paar dagen over dan kom je volgende week terug. Ik dacht dat hij bedoelde dat ik dan na het weekend (het was donderdag) snel terug mocht komen (maandag of dinsdag). Stond ik even later in de overvolle wachtkamer tussen 100 dikke buiken en zegt de assistente dat ik vrijdagmiddag (!) terug mag komen. De gyn was inmiddels met een andere patiënt alweer verdwenen maar ik wilde absoluut een eerdere afspraak. Maar de assistente was onverbiddelijk want deze gyn had pas vrijdagmiddag ruimte. Ik vroeg toen: er zijn er toch 4 - doe dan maar een andere, mocht dat niet van haar want "je bent al patiënt bij deze". Ik had de beste man nooit eerder in mijn leven gezien! Had die kerel pas nu net 1 keer 5 minuten gesproken! Maar ja, met 100 dames hijgend in je nek ga je natuurlijk geen discussie aan met een 18 jarige norse assistente, dus ik zei....oke, prima. Thuis ben ik helemaal ingestort want ik kon de gedachte niet aan dat ik nog eens 8 dagen moest wachten op een volgend gesprek, waarna (gezien die afspraak pas op vrijdagmiddag was) de werkelijke curretage pas weer de week erna kon worden ingepland. Die zwangerschapsverschijnselen, mijn bolle buikje, mijn pijnlijke borsten, de moeheid, de misselijkheid....

Helemaal overstuur de vk gebeld die gelukkig de rechtstreekse nummers heeft van alle gyns. ze heeft toen een ander gebeld die mij voor de volgende dag zelf "als spoedje" heeft ingepland.
De ingreep zelf is me 100% meegevallen. Ik was heel bang voor de narcose (had ik nog nooit meegemaakt) maar ook dat is me dankzij een hele lieve anesthesioloog en zijn assistente die alles uit de kast haalden om me op mijn gemak te stellen, ook helemaal meegevallen. Gelukkig heb ik geen klachten overgehouden aan de narcose. Ik hoop dat jij nu wel snel geholpen kan worden en dat de ingreep bij jou ook 100% gaat meevallen. In elk geval, veel sterkte!

Zo, ga nu maar eens even ontbijten maar moest eerst even weten hoe het met de andere meiden was...

Liefs, Chris.

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan