Debby,
oooh, wat vreselijk voor jullie! Krijg er gewoon kippenvel van! Meid, ik weet zooo goed, wat jullie nu meemaken. Heb het zelf twee keer precies zo meegemaakt met mijn eigen vader (ook op 1 april) en met mijn schoonvader.
Mijn schoonvader was ook alleen. Kreeg een hartstilstand en wij konden mijn schoonmoeder ook niet bereiken.
Pffff, dan is het net alsof je in een vreselijke film bent terecht gekomen....
Tja, het leven is soms echt vreselijk oneerlijk. Op de dag dat mijn vader werd gecremeerd kreeg ik een geboortekaartje van een vriendin in de bus. Zij was de eerste april bevallen......vreugde en verdriet ligt echt zooo dicht bij elkaar.
Het is heel moeilijk om je nu op een aanstaande zwangerschap te richten....maar, dit klinkt nu wel heel hard, het leven gaat door....
Probeer toch je kansen te pakken op een zwangerschap.
Wij zijn een maandje na het overlijden van mijn vader getrouwd. Mijn eerste reactie was om het allemaal af te zeggen, alleen daar schiet je natuurlijk niks mee op. Probeer hoop en troost te putten uit het idee dat je schoonvader van boven meekijkt en misschien wel een handje helpt om jullie droom waar te maken!
Heeeel veel sterkte de komende tijd.
Esther
