quote: Edith38 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('11-03-2009 21:13:40&apos
);
Wat lief dat jullie zoveel aan me denken. Ik vloei nog steeds .
Nu al ruim een week! Het is niet veel, maar wel continu een lichte menstruatie. ik begin me wel brak te voelen. vorige week dinsdag (de 1e dag van de miskraam) best wel veel bloed verloren en nu nog een week lang een "normale" hoeveelheid en dan nog alle emoties erbij. Ben wel blij dat ik het aan mijn familie en ook op het werk heb verteld. Dat geeft wel rust. Voor volgende week is vervanging geregeld, mocht ik nog de curettage moeten ondergaan. Ik denk wel dat het moet gebeuren. Ik blijf doorbloeden en nog steeds geen stolsels/weefsel. Dat is dus nog steeds niet losgekomen. De vk vertelde dat het bloeden snel stopt als de miskraam compleet is. Bij mij blijft het maar doorgaan helaas. maandag de controle echo. maar als het bloeden niet gestopt is en de zw test positief blijft laat ik sowieso die curettag doen hoor! Anders stopt het bloeden voor het eerst nog niet, kan wel weken duren en dat trek ik lichamelijk niet hoor! Nu klinkt de narcose bijna aantrekkelijk. Lekker ff pitten en bijkomen. Ik ben doodop! Wel weer positief hoor.
Estelle: de twijfels over een derde blijven idd. Worden ook weer sterker na mijn miskraam Zo van: waar begin ik aan op m'n 38e?? met de miskraam als 'bewijs" dat het op deze leeftijd sneller mis kan gaan....
Maar door mijn verdriet om het verliezen van mijn kindje, zelfs pas bij 6 wkn zw schap weet ik ook heel zeker dat ik nog graag een derde wil!
ik voel me gezegend met 2 geweldige dochtertjes en denk erbij: jullie zijn zo leuk, daar wil ik er nog een van ( of een zoontje, uiteraard...).
Ik kan me goed voorstellen dat je het niet meer zo goed aan kan! Je wilt gewoon zo snel mogelijk van het bloedverlies (en dus de confrontatie) af zijn!
Ook lichamelijk. Die vermoeidheid is zo ontzettend overheersend en dan dat constante bloedverlies gaat natuurlijk je Hb niet ten goede komen.
Ik hoop toch voor je dat het voor het einde van de week vanzelf af komt. En anders maar die curretage he. Gelukkig ben je over dat vervelende idee ook heen.
Die twijfels waren er bij mij tot de positieve test. Toen waren ze als water voor de zon verdwenen. Wat was ik gelukkig en blij!
Het enige wat mij nu soms in twijfels brengt is het risico dat het een volgende keer weer mis gaat. Maar daar wil ik me niet te veel mee bezig houden.
En juist ook doordat je zwanger was, is de wens voor de 3de alleen maar groter en sterker geworden.
Ik kan echt gewoon gek worden van mezelf. Die drang om het liefst meteen weer zwanger te zijn zodra ik een eisprong heb gehad. Ik ben er nog nooit zo mee bezig geweest als nu. Zelfs niet in die 1,5 jaar dat het geduurd heeft voordat ik uberhaupt zwanger was.
Sterkte nog Edith! Het heeft echt z'n tijd nodig! En zeker als je nog steeds vloeit is het ontzettend moeilijk om het een plekje te geven.
Groetjes Suus
