Derde kindje????

Wat voelde ik me gister belabberd zeg!! Zo'n gigantische krampen steeds en steeds veel bloedverlies. Gisteravond was ik hartstikke beroerd en voelde me zo bleeeeh!! Vannacht ook niet zo heel goed geslapen. Maar nu gaat het weer ietsje beter... Vanmorgen lagen lekker mijn 2 meiden bij mij in bed tv te kijken en lagen lekker tegen mij aangekropen, dat was ff  heerlijk!! Ik hoop zo dat een keer dat bloedverlies stopt, want heb vannacht en vanmorgen alweer best veel verloren... Mijn mannetje had ook al wel een vermoeden dat het niet goed ging... We hadden afgesproken dat ik een smsje zou sturen over hoe en wat, want ik kon hem gisteren niet bellen...  Hij had het heel lang uitgesteld om te kijken, want hij was zo bang dat ik dus een miskraam had gekregen.  Ook hij heeft het er best moeilijk mee... Ik hoop niet dat jullie het erg vinden dat ik alles van mij aftyp??

@Chris: Gaat het een beetje met jou??

@Debby: Ik kan mij, nu zekers, heel goed voorstellen dat een miskraam een hele impact op je heeft. Dat lijkt mij ook een rare gewaarwording als je uitrekendatum dichterbij komt... Ik was uitgeteld op mijn 30ste verjaardag, dus dat zal ik ook nooit vergeten.

@Edith: Denk goed aan jezelf!! Tis niet niks wat je allemaal hebt meegemaakt!!

@Suus: Op het moment is het idd achter elkaar. Hopelijk stopt het nu en worden we allemaal gauw zwanger!! Ik gun het iedereen zo!!

En meiden die zwanger zijn, geniet er lekker van!! En ik hoop dat de rest gauw volgt!!

Dikke knuffel allemaal!!
 
@Chris: Heb net je berichtje gemist!! ;-) Ik herken mij zo in jou gevoel!! Ook ik heb op het moment ff moeilijk als ik een zwangere zie. Een vriendin van mij en een schoonzusje zijn zwanger. Mijn schoonzusje van de eerste, dus zij is helemaal blij!! Ook logisch!! Ik gun het haar ook echt van harte, maar ik kan die verhalen ff niet aanhoren!! Die vriendin zou gister komen, maar die heb ik dus afgebeld, had totaal geen zin om tegen haar zwangere buik aan te kijken...

Wat ik mij afvroeg... Hebben jullie het je omgeving verteld. Mijn ouders weten het en een hele goede vriendin van mij. Mijn schoonouders vertel ik het al absoluut niet, want die hebben altijd zo'n weinig begrip. Ik hoor vaak dat mensen weinig begrip hebben, voor vrouwen die een miskraam hebben gehad. En daar heb ik dus totaal geen zin in om het moment. Als ik een volgende keer zwanger mag zijn, dan vertellen we het wel mijn ouders. Want daar hebben wij allebei een heel close contact mee. Maar verder wacht ik de 12 weken echo af... Voordat ik het iemand vertel....

 
@Crazy: eerst wilden wij niemand vertellen van de miskraam. Ik dacht, dat vertel ik wel als ik weer zwanger ben. Maar toen verwachtte ik ook nog dat ik er met een paar dagen vanaf zou zijn. Omdat ik toch nog een curettage moest ondergaan, moest ik vrij nemen van mijn werk en een dag naar het ziekenhuis.  En toen het toch maar aan familie verteld. Nu wel blij om, want ik voel me dus al 3 weken niet fit en hoe leg je dat anders aan je omgeving uit? Ook veel steun van mijn fam.
Aan de andere kant vind ik het ook wel vervelend dat nu jan en alleman weet dat we nog een derde kindje willen.
Volgens mijn ga ik de komende maanden met ingehouden buik lopen, haha!

Aan mijn dochtertjes heb ik het iets anders uitgelegd. Ze zijn 3 en 5 en hoe leg je dan uit dat mama een baby in de buik had, die er waarschijnlijk bij zo'n vroege zw nooit echt heeft gezeten, maar dat die nu weg is???
Het verhaal naar hun is dat ik buikpijn had, een dagje naar het ziekenhuis moest en dat de dokter het beter heeft gemaakt.
Dat accepteren ze volledig! Ze hebben zelf ook wel eens buikpijn en kennen het ziekenhuis van TV.
Maarrrr, mijn dochter van 5 gaat wel opeens allemaal vragen stellen over waar de babies precies uitkomen enzo ! Dus die krijgt denk ik meer mee, dan ik denk...
Onderschat kinderen niet, he?
En ze zijn heel zorgzaam naar me, veel knuffelen enzo. Lief he?

Overigens mag je bij een volgende zwangerschap al een vroege echo bij 6-7 weken hoor! Na een miskraam doet de vk dat meestal. Dan kun je het hartje nl zien kloppen...
 
Hi Crazy,

Alleen mijn ouders wisten het dat ik zwanger was. Toch heb ik het gisteren ook aan mijn baas verteld toen ik belde dat ik niet naar het werk kwam. Het is een wat oudere en hele lieve man en hij was echt erg bezorgd en meelevend. Dat deed me wel goed. Ook mijn directe collega op mijn kamer heb ik het verteld want ik heb er geen zin in dat ik maandag weer op de zaak komt en dat ze gaat vragen wat ik nou precies had. Dat ik dan een griepje moet verzinnen ofzo  en dat ik dan in tranen uitbarst....

Toevallig belde een vriendin me op waarvan ik wist dat ze zelf een tijdje geleden ook een mk heeft gehad. Ze belde om te vragen of we vanavond iets konden gaan doen. nou nee dus.... en toen heb ik haar verteld wat er aan de hand is. Was ook fijn om met haar te praten vooral omdat ze zelf ook weet hoe het voelt.

Bij mijn vorige zwangerschappen hadden we het iedereen verteld met 8 weken. Dit keer wilde we de 12 afwachten omdat ik toch wel wat ouder bent en het risico op een mk wat groter. Nou weet je natuurlijk nooit of dat er mee te maken had maar ik realiseer me wel dat mocht ik weer zwanger mogen raken over een tijdje, het idd beter is om niet iedereen op de hoogte te brengen. Althans dat geldt dan voor mij. Ik ben achteraf blij dat bijna niemand het nog weet. Maar misschien is dat voor een ander wel anders.

Crazygirl, ik hoop dat je je lichamelijk wat beter gaat voelen! Heb je de vk nog gesproken?

Knuffel aan allemaal,
Chris

 
Voelde me toen straks weer ineens misselijk, buikpijn  enz... Kom net van de wc af, heb een heel stuk weefsel op mijn maandverband liggen... Pffff, heftig hoor!! *slik!*
 
Hi Crazy girl,

Ja idd heftig maar wel een goed teken. Als het eenmaal allemaal losgekomen is wordt het vloeien minder en knap je lichamelijk in elk geval weer wat op. Maar confronterend is het wel. Ik had het zelf ook wel even moeilijk toen het er bij mij uitkwam gisteren. maar nu is het vloeien echt een stuk minder. Had net vk op bezoek, ze vond het gunstig dat de pijn weg was en het vloeien minder. Als het met een paar dagen helemaal over is hoef ik niet voor een nacontrole. Alleen als ik blijf vloeien moet ik bellen want dan komt ze langs voor een inwendig onderzoek om te zien of er wat achtergebleven is.

Ze vertelde dat in bijna alle gevallen een vroege miskraam het gevolg is van een slechte bevruchting of genetische afwijking in de vrucht en dat ik niet bang hoef te zijn dat de kans op een miskraam de volgende keer groter is. Ook zij zei (net als de echoscopiste gister) dat ik een volgende keer gelijk mag bellen zodra ik zwanger ben en dat ik dan met 5 weken 3dgn een (inwendige) echo kan krijgen om te zien of het hartje klopt. Mag ook wachten tot 8 weken voor een uitwendige echo. Vond het heel lief van haar dat ze me dat aanbood. Verder zei ze dat ze me met een weekje nog zou bellen om te horen hoe het ging. Echt super hoe betrokken de VK hier zijn!

Liefs,
Chris



 
Ik voel me nu idd wel wat beter... Het bloedverlies is nog wel redelijk... Maar hopelijk neemt dat ook gauw af. Maar bij mijn weefsel zaten twee ronde/ovale bolletjes (sorry, voor mijn vieze praat). Is dat het vruchtje?? Of komt alles niet in één keer eruit?? Wil dat graag weten...

Hoe is het nu met jou Chris??
 
Hoi Crazy girl,

Bij een hele vroege miskraam zoals bij ons kun je vaak slecht zien wat-wat is. Wat je vooral ziet zijn bloedstolsels en baarmoederslijmvlies wat afgestoten wordt. Bij een vroege miskraam hoeft de VK ook niet het weefsel te onderzoeken of het compleet is. Als het vloeien na een dag of wat minder wordt en binnen een week stopt was de miskraam volledig. De VK zei me vanmiddag dat alleen als het niet vanzelf stopt ze een inwendig onderzoek doen. Ze voelen dan of de baarmoedermond nog open staat. Zo ja dan is de MK niet volledig en krijg je een echo om te zien of je gecuretteerd moet worden.

In mijn geval verloor ik gistermiddag een hele groot stolsel en vanochtend nog een kleine. Sindsdien is het vloeien een heel stuk minder aan het worden. Ik heb ook helemaal geen buikpijn meer en ik voel me lichamelijk eigenlijk heel gewoon. Maar tja, het is wel even wennen om niet meer zwanger te zijn. Gek eigenlijk, zolang heeft het niet eens geduurd maar nog steeds als ik wat wil eten sta ik er bij stil of dat wel mag (filet americain ofzo). Nou ja, dat zal met een paar dagen wel over zijn denk ik. De wanhoop die ik gisteren voelde toen ik nog midden in de mk zat is ook wel minder. Het heeft geholpen denk ik om er met een aantal mensen over te praten en om er over te schrijven hier op dit forum. Maar het verdriet ligt nog wel op de loer, ik hoef even niet geconfronteerd te worden met zwangerschappen en babytjes. Vanmiddag zag ik een zwangere vrouw voorbij ons huis lopen net toen ik voor het keukenraam stond. Da's dan wel even slikken....

Liefs,
Chris
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan