Ik sluit me bij Lisa aan. Vind het ook behoorlijk irritant.
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
discussie.....
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Ook ik ben het er niet mee eens. Wij hebben een miskraam gehad bij 13 weken wat een hele impact op ons leven was, en afgelopen aug. hebben we een kindje verloren bij een zwagerschap van 25 weken. Hij heeft zelfs nog 45 min. geleefd. Dit is echt het ergste wat me tot nog toe is overkomen. Tjonge wat een verdriet voel ik nog dagelijks.Ik heb gewoon heimwee naar ons kleine kereltje. Echt, met geen pen te beschrijven.
Fieke
Fieke
ik met het ermee eens, en marjon en lisa als jullie niet tegen zo'n stelling kunnen, wat doen jullie hier dan?! Ik vindt het prima als iemand dat hier komt vragen! Dat moet toch kunnen! lees anders er overheen en geef geen reactie als je er niet tegen kunt!!
nou ik vindt er wel wat voor te zeggen hoor! en ik kan het weten. Ik ben 6 jr geleden bij 17 weken zwangerschap een tweeling verloren. Ik ben daar vreselijk kapot van geweest, da's waar. Nu heb ik afgelopen december een dochtertje gekregen en laatst zei ik nog tegen mijn vriend: ik zou er nu echt niet meer aan moeten denken dat haar wat zou overkomen. Nu heb ik zoveel mooie momenten met haar gehad en zo. Dus ik vindt het wel wat uitmaken.
Het is niet te vergelijken misschien en natuurlijk is het vreselijk als je in je zwangerschap een kindje verliest, dan is je droom net zo goed voorbij, maar als je zoals ik net als beschreef al van alles met je kindje hebt meegemaakt, pff. Maar ja je kan en mag het niet vergelijken, elk verdriet is een verdriet op zich, als je het wel gaat vergelijken krijg je zoiets van: wie heeft er meer verdriet, jij of ik en natuurlijk reageert ieder daar op zijn manier op.
gr sandra
Het is niet te vergelijken misschien en natuurlijk is het vreselijk als je in je zwangerschap een kindje verliest, dan is je droom net zo goed voorbij, maar als je zoals ik net als beschreef al van alles met je kindje hebt meegemaakt, pff. Maar ja je kan en mag het niet vergelijken, elk verdriet is een verdriet op zich, als je het wel gaat vergelijken krijg je zoiets van: wie heeft er meer verdriet, jij of ik en natuurlijk reageert ieder daar op zijn manier op.
gr sandra
Ik denk inderdaad dat het voor iedereen anders voelt, maar voor mij zou gelden dat hoe verder een zwangerschap gevorderd is (en eventueel het kindje geboren), hoe zwaarder de verwerking zal zijn. Ik heb "alleen maar miskramen" gehad en nooit een kindje verloren gelukkig, maar als ik daar aan denk... Brrrr! Misschien komt het omdat we al een zoontje hebben. Als met hem iets zou gebeuren, dan mogen ze me opsluiten hoor. Daar zou ik nooit meer overheen komen!!!
ik denk niet dat je het zo kunt stellen. Het is verschillend. Het is onvoorstelbaar hoeveel je al van je kindje houdt als het nog niet geboren is. Dat ervaar je pas als het fout gaat. Het is dan zo'n groot gat. Als je het kindje hebt gezien, als het geleefd heeft heb je foto's en misschien een grafje, dat lijkt me voor de verwerking beter. Wij hadden alleen een vaag echofotootje. Maar ook het verdriet van een kindje dat je verliest na de geboorte wil ik niet onderschatten. Ik denk dat het voor iedereen heel verschillend is maar dat het eigen verdriet het zwaarst weegt. Waarom moet je dat vergelijken?
ik was zwanger, en het was niet gepland, iedereen was tegen ons kind en wij hebben heel hard moeten knokken om zijn plaats te verdienen in de familie. ik was 20 en mijn vriend 22. wij hebben op 12 weken een levende baby op echo gezien en op 16 weken heeft de gyn ontdekt dat ons perfecte kindje dood was. voor mij was en is hij mijn kind. ik heb nu een zoon van 14 maanden maar ik denk na 2.5 jaar nog elke dag aan mijn kind. ik weet niet of het erger is om je kind bij de geboorte of vlak erna te verliezen, ik heb het andere gelukkig niet meegemaakt, ik denk dat zelfs een zwangerschap van een paar weken hard is om te verliezen.
ik vind het goed dat je met zo een vraag naar voor komt want als iedereen er maar over blijft zwijgen, komt er nooit degelijke hulp. ik ben een belgische meid en ik schaam mij dat er in belgië geen site is waar je kan praten met anderen. daar moet je er eerst depressief van worden voor men je helpt. heel erg fijn om op deze manier alles een beetje beter aan te kunne. veel sterkte aan iedereen
groetjes
ik vind het goed dat je met zo een vraag naar voor komt want als iedereen er maar over blijft zwijgen, komt er nooit degelijke hulp. ik ben een belgische meid en ik schaam mij dat er in belgië geen site is waar je kan praten met anderen. daar moet je er eerst depressief van worden voor men je helpt. heel erg fijn om op deze manier alles een beetje beter aan te kunne. veel sterkte aan iedereen
groetjes
Hallo,
Een kind verliezen is erg, of je het nu al gekend hebt of niet, het is je kind en je bent er verdrietig om Ik ben zelf ons kindje met 18 weken zwangerschap verloren, en was en ben daar nog erg verdrietig om. Maar toen ik het hoorde had ik wel zoiets van: als ik er dan toch een kwijt moet raken, dan liever het kindje dat iknog niet gekend heb, dan 1 van onze 3 andere kinderen. Ik denk dat het verdriet anders is. Als je een kind in de zwangerschap verliest blijft altijd de vraag hoe het geweest zou zijn, op wie het zou lijken en hoe het karakter was, je zult het nooit weten en dat doet heel veel pijn. Een kind dat al geleefd heeft, dat heb je mogen leren kennen, je weet op wie het lijkt, kent het karakter... Maar juist daardoor mis je het kind supererg, en knu je bijna niet door met je eigen leven denk ik. Mijn mening is dat een kind verliezen hoe dan ook hardstikke erg is, dat wens je niemand toe.
Helaas vindt de buitenwereld wel dat er verschil in moet zitten. Om een kind dat geleefd heeft mag je rouwen, om een miskraam of een levenloze geboorte mag je even verdrietig zijn, maar al snel moet je verder... Maar iedereen ervaart het op zijn eigen manier.
Een kind verliezen is erg, of je het nu al gekend hebt of niet, het is je kind en je bent er verdrietig om Ik ben zelf ons kindje met 18 weken zwangerschap verloren, en was en ben daar nog erg verdrietig om. Maar toen ik het hoorde had ik wel zoiets van: als ik er dan toch een kwijt moet raken, dan liever het kindje dat iknog niet gekend heb, dan 1 van onze 3 andere kinderen. Ik denk dat het verdriet anders is. Als je een kind in de zwangerschap verliest blijft altijd de vraag hoe het geweest zou zijn, op wie het zou lijken en hoe het karakter was, je zult het nooit weten en dat doet heel veel pijn. Een kind dat al geleefd heeft, dat heb je mogen leren kennen, je weet op wie het lijkt, kent het karakter... Maar juist daardoor mis je het kind supererg, en knu je bijna niet door met je eigen leven denk ik. Mijn mening is dat een kind verliezen hoe dan ook hardstikke erg is, dat wens je niemand toe.
Helaas vindt de buitenwereld wel dat er verschil in moet zitten. Om een kind dat geleefd heeft mag je rouwen, om een miskraam of een levenloze geboorte mag je even verdrietig zijn, maar al snel moet je verder... Maar iedereen ervaart het op zijn eigen manier.