Hoi meiden,
wat een dagje zeg! Het leek eerst zo'n heerlijk weer te worden maar we zijn zo'n beetje uit onze tuinstoelen gewaaid.
We hebben wel nog buiten gebarbequed maar wel met een vest aan!
En nu zitten we lekker binnen. Ruben ligt weer in zijn eigen bedje en dat is toch ook wel weer lekker.
Ik merkte trouwens vandaag dat mijn afscheiding draderig en trekkerig is, volgens de site zou dat kunnen betekenen dat ik nu mijn eisprong heb.... We gaan proberen te klussen vanavond maar ik weet niet of dat gaat lukken want Vincent heeft enorme last van buikloop.... Dan hebben die krampen van woensdag mss toch niets betekend. Maar ik vind het moeilijk om op de afscheiding te letten, want in de klusweek is die altijd anders dan anders. We hebben de laatste keer geklust op donderdag, dus het is slim om het vanavond toch te proberen. Ik ben wel weer blij als het 'moeten' voorbij is. Het kost me dan toch meer moeite om gewoon te genieten. Vooral omdat ik meestal vrij vochtig ben, dat maakt de boel er voor Vincent niet makkelijker op.
Ik vind het moeilijk om op commando te vrijen. Wij zijn sowieso een koppel dat niet meer dagelijks de lakens liet wapperen. We zitten toch met een lichamelijke beperking en het gezin, huis en werk vragen al veel energie. We doen 'het' gemiddeld zo'n 2-3 keer per maand, dus deze frequentie is pittig voor ons.
Toch maken we het zo leuk en lekker mogelijk.
Pff, nou wat een ontboezemingen allemaal. Maar het is wel iets dat me bezig houdt.
Ik ga maar eens een rondje reageren voordat ik nog meer het forum op slinger
@Romaty, ik zit hier helemaal te blozen van je lieve compliment, dankjewel! Ik doe dat met heel veel plezier. Ben een mens dat graag om anderen geeft. Het is leuk om zo eens terug te horen dat dat op prijs gesteld wordt. Moet me wel van het hart dat ik over jou precies hetzelfde denk, Je bent een lief en warm mens! Toevallig kreeg ik deze week op school een soortgelijk compliment van onze intern begeleider op school. En dat is iemand die normaal niet zo gauw met complimentjes strooit.
Maar deze vind ik extra bijzonder omdat we elkaar allemaal nog maar zo kort kennen en het hier zoveel dieper gaat dan op een werkplek, we hebben iets dat ons verbind met elkaar. Jullie staan me zo enorm na aan het hart.... Ik moet vaak aan jullie denken en ben iedere keer blij om jullie berichtjes te lezen en voel me verdrietig van berichtjes als die van Orchi. Ik gun iedereen een mooie zwangerschap en een prachtig kindje toe. Mijn gevoelens gaan gewoon heel diep, ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven.
Wat lekker dat je tuin nu op orde is, laat het grote genieten nu maar beginnen!
Enne, zo'n omgevallen mandje zou aan mij ook een grote stroom vloekwoorden onttrekken ben ik bang... Ik ben sowieso iemand die als iets misgaat nogal eens een lekkere vloek de lucht in wil gooien, of ik ga lopen mopperen. Maar ja ik woon en werk met kinderen dus moet me dan toch inhouden. Dan 'chipsen en tukken' we maar!
Hoogstwaarschijnlijk heb je het al verteld, maar wat doet je vriend voor zijn werk?
@linda: wat zul je geschrokken zijn toen Max in het water viel en bleef liggen. Het schijnt een soort schrikreactie te zijn waardoor ze verstijven, ik heb er al eerder van gehoord.
Oh, wat heerlijk, een poetsvrouw, ik zou er ook wel een willen, maar vind het moeilijk een goed, betrouwbaar en betaalbaar persoon te vinden. We hopen via de verzekering een deel vergoed te kunnen krijgen, daar zijn we nu via de reuma-consulente mee bezig.
ik zie dat je ook zo lang bent, ik ben 1.86 m, dus ik ken je verhaal.
De tip van Durlinger kan ik je echt geven, dat is toch een landelijke keten of niet? Verder heeft van Haren soms grote maten maar dat zijn meestal hakkenschoenen en die zijn dan zó spits dat je er volgens mij met maatje 40 nog niet in komt!
Nelson is een zaak (of keten) die ik niet ken. De speciaalzaak hier in de buurt heeft hele modieuze schoenen, helaas hangen daar ook modieuze prijskaartjes aan.....
Over de borstvoeding, ik ben er niet eens aan begonnen. Zowel mijn moeder als mijn zus hebben er zoveel ellende mee gehad, hun borstmelk bevatte niet voldoende voeding met als gevolg afvallende, huilende baby's en een hoop ellende. Toen ik dit met mijn vk besprak adviseerde ze me er niet aan te beginnen. Dit probleem is mogelijk erfelijk en dat wilde ik Ruben toch echt niet aan doen. Gelukkig deed Ruben het prima op flesvoeding en was ik een geruste mamma.
Wat ik wel tot op de dag van vandaag vreselijk vind is zijn allereerste voeding. Ik lag toen nog met Ruben in het ziekenhuis een een heel ongeduldige verpleegster kwam me leren flesvoeding geven. Ik had de speen nog niet in zijn mond of kind en fles werden letterlijk uit mijn handen gerukt. Ik deed het niet efficiënt genoeg. Het duurde allemaal te lang. Haar letterlijke woorden waren: 'voeding is een noodzaak, geen tut-momentje tussen moeder en kind'. Ik was op dat moment met stomheid geslagen maar heb hier later wel een klacht over ingediend (nooit meer iets van gehoord overigens...). Deze mooie eerste voeding, dit intieme moment, is me gewoon bruut afgepakt, dit zal me beslist niet nog eens gebeuren!
@jansske: lief dat je naar het lijnen vraagt. Dat gaat goed, mijn honger naar suiker ben ik kwijt. Helaas ben ik deze week niets afgevallen, wel zitten mijn broeken niet meer strak, en dat is ook fijn!
Wat een heftig verhaal van je collega! Een collega van ons is ook eens met een ambulance afgevoerd, achteraf bleek het een hyperventilatie aanval te zijn.
En ik heb vorig jaar met Vincent een heftige week achter de rug.
Hij zag al een tijdje dubbel bij het naar rechts kijken. De ha ontdekte dat zijn rechteroog niet meer bewoog, wat Vincent ook deed, dat oog keek recht vorouit, heel akelig om te zien. Daarnaast begon ook zijn gezicht aan de rechter kant verlammingen te vertonen. Binnen een week konden we bij de neuroloog terecht, die vertrouwde het ook niet. Terwijl Vin zich weer aan stond te kleden hoorde ik haar mompelen: 'er zit daar iets wat er niet thuishoort'. Ik schrok me kapot.
De wachttijd voor de scan was drie weken! Maar na een paar dagen ging Vincent steeds slechter zien en zijn gezicht zakte verder omlaag. Toch ging hij die maandag werken ('ja, mijn kinderen hebben CITO-toets&apos
. Meteen na school heb ik hem naar de EHBO gebracht waar hij gezien werd door de neuroloog, hij mocht niet meer naar huis. Hij werd opgenomen met het vermoeden van een hersentumor. Vier dagen hebben we in onzekerheid gezeten, toen kwam het verlossende woord: op de scan was niets te zien. Toen kwam het vermoeden van MS. Dus moest erg een ruggeprik gedaan worden. Na 25 minuten en 5 prikpogingen kón Vincent niet meer en moesten ze stoppen. Door de reuma bleek zijn ruggegraat verkalkt.
De dag erna hebben ze het door de radioloog laten doen, die zat bij de tweede prik goed.
Twee dagen later mocht hij naar huis om een week later terug te komen voor de uitslag. Hij bleek uiteindelijk een hersenvliesontsteking rond de hersenstam te hebben. Deze zorgde ervoor dat zijn gezicht zo aangetast raakte. Er werd even gevreesd dat een deel van de verlammingen permanent zouden zijn maar met drie maanden volledige rust is hij er weer helemaal bovenop gekomen.
Al met al duurde deze periode maar een kleine maand, maar o wat was die tijd zwaar. Sindsdien tellen we onze zegeningen!
@wendy, mijn kraamweek was idd super dankzij een superfijne kraamhulp. Daar kun je idd mee boffen of pech mee hebben. En ik had geboft!
Jij bent volgens mij een hele fijne kraamhulp. Het lijkt me wel dat het soms ook moeilijk hebt, zeker gezien Merle* en je kinderwens. Ik neem m'n petje voor je af hoor! Het lijkt me verder een geweldig beroep.
Moet je er dan ook wel eens 's nachts uit of doe je echt de daghulp?
Hoe was het concert? Geniet lekker van je weekend! Dat doet een mens altijd goed!
@Audrey, ik kan me voorstellen dat je ongerust was. Als je het niet vertrouwd, vk bellen hè, daar zijn ze voor!
En wat lief van Ruben, die bloemen, ligt vast aan de naam dat hij zo lief is.
@Loks: morgen is de dag, ga jij de 2e ronde vertegenwoordigen in de lijst van de zwangeren?
Ik zie nog een paar NOD's staan, hoe is het jullie dames? Zonnetje 4, Denys (moet er ook weer aankomen, of ben je al zwanger?)
Zo, ik ga eens afronden en een colaatje inschenken.
Meiden, heel veel liefs en tot morgen!
Dikke kus,
Maud
