Nog steeds bloedverlies. Minder daan dinsdag en woensdag. Woensdag ook nog een echo gehad en hartje klopte nog steeds. Het heeft nog steeds niet goed doorgezet. Verlies nu ook geen stolsels meer. En ik klink misschien sterk, maar zo voelt het nu helemaal niet. Heb vreselijk gehuild en de vraag "waarom ik weer" blijft door mijn hoofd spoken. Even als de hoop dat ze het verkeerd gezien hebben. Helaas bestaat er google en kom je dingen zoals een diapauze tegen. En woensdag zei de gyn (andere dan mijn eigen) dat de theorie en praktijk lang niet altijd samen gaan. Ook hij zei wel dat het hoogst waarschijnlijk niet goed zou gaan en dat ik maandag echt nuchter moet komen ivm eventuele curettage. Maar ja dat kleine stemmetje in je achterhoofd..... dat zegt dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn en waarbij mijn geloof ook zegt dat het niet in mijn handen ligt, maar in de Zijne. In mijn gebeden smeek ik ongeveer of ik dit kindje alstublieft levend op de wereld mag zetten. En de zin, niet mijn maar Uw wil geschiedde is dan toch wel heel moeilijk.
