Gelukkig heb ik ook een man die me weer helemaal kan opfleuren! Heb je af en toe echt nodig!
Ze zeggen ook wel eens dat zoiets ingrijpends óf je relatie versterkt óf dat het juist mis gaat. Bij ons (en zo te lezen ook bij jullie) is toch wel het eerste het geval gelukkig! We zijn echt nog meer naar elkaar toegegroeid en redden het samen wel!
Slaappillen heb ik niet gehad, maar ik heb dan ook niet lang in het ziekenhuis gelegen en geen babygeluiden om me heen gehoord. Wij waren ’s avonds alweer thuis en hebben verbazingwekkend goed geslapen. We dachten echt: dit worden slapeloze nachten, maar dat viel dus heel erg mee. Emoties maken je ook erg moe!
Wel werden we elke nacht even wakker, dan deden we het lampje aan en konden lekker naar onze kleine meid kijken, even kletsen, huilen en toch ook genieten, en dan weer verder slapen.
Ik moet wel zeggen dat ik altijd wel makkelijk slaap, dus dat scheelt ook.
Inderdaad, fijn om er mee bezig te zijn! Wat je zegt: dit is ook weer iets wat je voor je meisje kan doen, maar ook wel voor jezelf op een of andere manier. Het is niet zo dat je bij alles wat je doet steeds weer denkt aan het verdriet/ het gemis, maar mensen denken dat vaak wel. Dat alle baby’s, zwangere vrouwen enz. je kwetsen, dat je daar niet tegen kan.
Ik heb dat dus helemaal niet, ik denk dan juist: da’s leuk, zou ik ook wel weer willen…
Er was bij mij op school een zusje (ook een baby) van een kindje overleden, ergens in november ofzo. Het prentje lag in de personeelskamer en dat had ik al gelezen, was best even confronterend, maar dat vond ik niet erg, ik wilde het toch lezen.
Zegt een collega: ik wilde het prentje eigenlijk ergens anders neerleggen, zodat je het niet hoefde te zien. Dan denk ik: je hoeft me niet te beschermen. Ik vind het niet erg om even te huilen of verdrietig te zijn. Moeilijk is het toch wel, en ik beslis zelf wel of ik iets wil zien of niet. Heb ik dus ook gezegd.
Er zijn toch nog veel mensen die bang zijn voor emoties volgens mij. Terwijl je het jezelf alleen maar makkelijker maakt als je ze toe laat en er niet te moeilijk over doet… Dan is het ook het snelst weer over!
Ik heb de afgelopen maanden veel gedichtjes gelezen en geschreven. Ik heb ze verzameld in een plakboek en er mooie kaarten, foto’s en tekeningen bijgeplakt.
Omdat je je niet zo happy voelt (aangepast voor jou):
Aan de hemel staat een sterretje
Helemaal alleen voor mij
Want dat lieve kleine sterretje
Lieve Merle, dat ben jij
Als ik verdriet heb en huilen moet
Kijk ik naar die ene ster
Hij fonkelt vrolijk heel de nacht
Ook al staat hij heel erg ver
En als hij dan zo vrolijk fonkelt
Dan weet ik dat je zegt:
Lieve mama, huil maar niet
Ik heb het hier niet slecht
Hier gaat alles goed met mij
Ik heb het naar mijn zin
Droog je tranen lieve mama
En kruip maar lekker je bedje in
Ooit zullen we weer samen zijn
Ja, ooit zijn we weer bij elkaar
Maar tot die tijd, mijn lieve Merle
Ben ik hier en jij bent daar
Het lukt ons wel om zonder jou
Weer door te gaan met leven..
Toch wou ik dat je hier weer was
Al was het maar voor even
Liefs Anita, mama van Floor*
