even voorstellen.

wat een verhaal zeg.

ik heb zelf 7 jaar geleden mijn eerste kindje een meisje verloren toen zij 5 maanden oud was.
conclusie wiegendood ze is gestopt met ademhalen in haar slaap en dat was om onbekende redenen.
ben toen 5.5  jaaar geleden weer begonnen met een 2e zwangerschap maar dat heeft tot nu toe nog niets opgeleverd inmiddels zitten we volop in de mm middels IUI
deze heeft to dusver geen resultaat opgeleverd en we moeten nu dus over op IVF ook ik ben erg bang voor een 2e zwangerschap bang dat als het kindje er is het kindje weer stopt met ademen en dat ik er weer een moet wegbrengen, desalnietemin neem ik toch het risisco weer hopelijk gaat het nu niet weer mis mocht ik uberhaupt ooit nog zwanger raken


liefs suus
mama van deaveney*
 
Hoi Suus,

Vervelend dat het nu niet wil lukken met zwanger worden! En dat dubbele gevoel is heel herkenbaar! Je wil het heel graag, maar bent er ook bang voor.
En die angst is denk ik ook logisch. Bij ons zal die al een stuk minder zijn als ons kindje geboren is, en gezond is. Maar jij hebt meegemaakt dat het ook daarna nog mis kan gaan, dat lijkt me helemaal moeilijk! Je hebt je dan al zo gehecht aan je kindje.

Ik wens je heel veel succes nog en hoop dat jullie snel van een nieuwe zwangerschap mogen genieten!

groetjes Anita, mama van Floor*
 
ha anita

inderdaad het is soms zo frustrerend je weet wat het is om mama te zijn en dan heb je een andere partner en dan lukt het niet meer en die angst is ook zo groot dat het weer mis gaat je hecht je inderdaad aan je kleine meisje en als die dan zo onverwacht en zo plotseling en zo ruw wordt weggetrokken stort je wereld in

een moeder hoort haar kinderen niet te overleven

ik ben na het overlijden van deaveney* ook compleet ingestort

gelukkig ben ik er weer met heel veel vechten bovenop gekomen

maar het is niet iets wat je vergeet

nooit


liefs suus
 
Lieve meiden,
ik wil jullie heel veel succes wensen, wat hebben jullie meegemaakt, vreselijk.
Toen ik op de kraamafdeling lag, is er ook een kindje overleden op de afdeling.
Ik zag een verpleegkundige 's avonds langs lopen met een houte wiegje. Ik vond het die avond al zo stil.... Het duurde ook veel langer voordat ze bij mij langs kwamen. Toen zag ik een kinderverpleegkundige en de kinderarts lopen en een kraamverpleegkundige kwam met handschoenen aan uit de babykamer. Toen wist ik genoeg............vreselijk. Hier was iets niet goed gegaan. Er was een verpleegkundige langs gekomen die geen dienst had en die kwam mij helpen. Aan haar vroeg ik: 'er is toch niets engs gebeurt?', 'Nee, hoor', zei ze. Toen vertelde ik wat ik had gezien en dat de sfeer zo anders was. 'Het is de bedoeling dat jij daar niets van merkt', zei ze.
Natuurlijk merk je daar wat van en ik vind het logisch dat die meiden die daar werken 'anders' doen. Maar toen mijn kindjes gingen huilen, omdat ze wilde drinken en met die verpleegkundige over de gang liepen, kwam net die mevrouw en haar man langs (ze lag in bed en haar man duwde haar). Ik zal het nooit vergeten, voelde me bijna schuldig. Dat is dan toch iets wat je niet wilt zien en horen.
echt meiden, heel veel succes!
liefs Anne.
 
@ Anne: bedankt voor je reactie!

@ Suus: Vergeten zul je het zeker nooit, maar dat zou ik ook niet willen! Want dan zou je ook je kleine meid vergeten en dat is voor mij ondenkbaar! Ze zal altijd een deel van ons leven blijven!

@ Wendy: alles goed? Ik heb vandaag de uitslag van m'n bloedonderzoek gehad en alles was goed. Fijn natuurlijk, maar ook wel raar. Weer zo'n dubbel gevoel: het is fijn dat alles goed is, maar als er nu nog iets uit was gekomen, hadden we misschien een oorzaak gehad en dat blijft nu dus  onbekend.

Baal ontzettend van dit weer. Ben daar erg gevoelig voor en voel me nu dus ook
Heb dat al een paar dagen. Ben niet echt verdrietig, maar voel eigenlijk niks. en daar hou ik niet van, dan ben ik nog liever verdrietig, dan weet ik tenminste wat er is...
Maar dit gaat ook wel weer over, da's anders ook altijd zo, dus daar wachten we dan maar weer op...

Liefs  Anita
 
Hoi,

Jeetje wat een berichten weer!!

@ Anita

Met mij gaat het goed, beetje een drukke week gehad maar wel leuk, gisteren even lekker geshopt met vriendinnen niet zoveel gekocht meer zitten kletsen in een cafetje erg gezellig!

Kan me voorstellen dat het heel dubbel is de uitslag van het bloedonderzoek aan de ene kant fijn dat er niks gevonden is maar ja waarom is het dan gebeurt he? Lijkt me erg lastig...

Ik heb dat ook wel eens hoor dat het weer niet echt meewerkt aan je gemoedsrust ik heb er nu niet echt last van, ik hoop voor je dat het snel beter weer wordt en dat het zonnetje weer gaat schijnen!!

Wat een mooi gedicht heb je weer geschreven...!

@ Petra
 
Hoe is het met je?? (Als je niet wilt reageeren is het ook goed hoor maar wou wel even laten weten dat ik aan je denk)

@ Suus

Jeetje meid wat een verhaal. Heb je nu een andere partner?? (als je het niet wilt vertellen maakt het ook niet uit hoor!) Je zult je meisje nooit vergeten ze is en blijft je eerste kind!
Ik hoop voor je dat het snel lukt om zwanger te raken en dat je er dan ook van kan genieten!!!

@ Anne

Het lijkt me heel raar ja om in het ziekenhuis te liggen en dat dan te zien gebeuren terwijl je zelf net bevallen bent! Ik heb dat ook wel eens gedacht toen ik daar lag na de bevalling van Merle*. Maar je moet je niet schuldig voelen hoor zo is het leven, helaas. (kan me wel voorstellen dat het voor jouw heel raar was)

Wij hebben gisteren een brief uit het ziekenhuis gekregen met daarin de samenvatting van het gesprek van het ergfelijkheids onderzoek raar om het zo op 2 en een half a4tje samengevat te zien.

Vanavond weer lekker linedancen (klinkt misschien een beetje duf maar is erg leuk!) ben een paar weken niet geweest i.v.m. mijn val toen het vroor maar ga het vanaaf weer proberen heb er wel weer zin in!

Xx Wendy
 
Hallo,

Dit is nu de zoveelste keer dat ik wat wil schrijven deze week. Als ik hier schrijf lijkt het op een bevestiging dat het allemaal echt gebeurt is. Eerst kon ik het gewoon niet geloven maar de laatste paar dagen heeft mijn ongeloof plaats gemaakt voor verdriet. De knoop is uit mijn maag en de tranen luchten een klein beetje op. Misschien dat ik daarom nu wel kan schrijven. 12 Januari was mijn uitgerekende datum. Op die dag heb ik zijn foto`s in een album geplakt. Het is een baby album speciaal voor overleden kindjes. Die kreeg ik van het rouwcentrum. Toen ik klaar was dacht ik dat ik er nooit meer in zou kijken maar vrijdag heb ik het album met opzet gepakt om eens goed te kunnen huilen. Vanaf dat moment is het huilen begonnen.

@ Anita,

Ik ben gewoon bevallen. Helemaal gewoon was het dit keer natuurlijk niet omdat ze het gingen opwekken. Het duurde nu ook iets langer dan normaal. Omdat ik zo moe was hebben ze mij morfine gegeven maar dat had niet de gewenste uitwerking. Het was de bedoeling dat de pijn zou verminderen en dat mijn man en ik zouden kunnen gaan slapen. Ik werd echter zo stoned als een garnaal, de weeën werden heftiger en kwamen sneller op elkaar. Ik was echter te suf om ze goed te kunnen opvangen waardoor er werd besloten om mij een ruggeprik te geven. Daarna ging het zo snel dat ik ben bevallen zonder de aanwezigheid van een gynaecoloog maar met de hulp van de nachtzuster. Xiano kwam met één wee op de wereld. Acheraf zeiden ze in het ziekenhuis dat ik onbewust mijn eigen bevalling heb liggen tegenhouden. Ik weet bijna zeker dat daar wel een kern van waarheid in zit.

Xiano is niet mijn eerste kindje. Het was mijn 8e zwangerschap en Xiano is ons 4e kindje. Ik heb 4x een miskraam gehad tussen de zwangerschappen door. Xiano heeft een grote broer van 7 jaar. Hij heeft een zus van 4 jaar en nog een broer van 2 jaar oud. Ons oudste kind is autistisch en is daarom niet altijd thuis.
 
Wij hebben heel veel reacties gehad van andere mensen. Veel kaarten met lieve woorden en gedichten maar ook veel reacties via hyves en nu lees ik hier ook weer allemaal lieve steunende woorden van mensen die ik niet eens ken. Heel erg bedankt daarvoor. Jullie weten niet half wat dat voor ons betekend, echt heel veel.

Gisteren kreeg ik nog een bloemetje van de buurvrouw en vandaag hadden we weer een kaartje op de deurmat. Het verlicht toch een beetje de pijn.

Bedankt ook namens mijn man, Liefs Petra
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan