Hoe overleef je een onrustige/huilbaby

Hoi lepeltjelepeltje, wat vervelend om te lezen dat het zo zwaar is met je kleintje! Het roept ook een hoop herkenning op, wij hadden ook te maken met een huilbaby. Dit werd ook rond de 3 weken duidelijk en ik ben met hem naar de chiropractor geweest. Daar bleek dat het nekje helemaal vast zat, hier is hij voor behandeld en het werd een stuk beter. Hij was niet meer zo gespannen en krampachtig, ook de reflux werd minder. Het huilen werd nog niet direct minder en we hebben hoogtijdagen gehad met meer dan 3 uur huilen per dag, soms wel 5. Ik heb ook huilend bij de huisarts gezeten en stuitte ook op onbegrip bij familie (zo erg is het toch niet? laat hem maar even huilen). Ik ben dwars tegen dat soort 'goedbedoelde tips' in gegaan, heb mn kleintje eindeloos in de draagzak gehad, veel gewandeld, geknuffeld, ingebakerd (pacco hielp goed en nu heel tevreden over puckababy). Ook dit hielp weer kleine beetjes.
Op een gegeven moment werd me ook duidelijk dat ik een prikkelzoekende maar oververmoeide baby had, waarbij de vermoeidheidssignalen niet heel duidelijk waren. Ik ben hem dus maar "op de klok" naar bed gaan brengen - ik heb gekeken naar de maximale wakkertijd van zijn leeftijd en daar vaar ik op. 
Rond 8 tot 10 weken was het ergste echt wel voorbij, gelukkig. Ik schaamde me ook op een gegeven moment, wilde niemand laten oppassen, wilde nergens naartoe. De huisarts heeft me eigenlijk gepusht dit wel te gaan doen, omdat je zelf ook in een neerwaartse spiraal terecht komt en dit weer zijn weerslag heeft op je kleintje. Dus, breng hem gerust bij iemand die je goed vertrouwt en ga eventjes een paar uur bijtanken. Of neem hem mee naar iemand die het begrijpt en het oke vindt om met jou te kletsen terwijl er een huilende baby op je schoot ligt ;) 
Tot slot, ons motto was "volgende week is het beter", dit heeft ons echt op de been gehouden. We zijn nu heel gelukkig met een baby van 3,5 maand die ontzettend goed slaapt, erg vrolijk is en gezond is. Het komt uiteindelijk echt goed. 
 
Nou meiden, ik moet toegeven dat het toch ook fijn is om te lezen dat ik niet de enige ben met een huilbaby.. mijn vriendinnen herkennen het niet. Er was hier overigens geen reden voor het gehuil.. Voor degenen die inmiddels de huilperiode voorbij zijn: merken jullie ook dat je kindje temperamentvol blijft? Als in: veeleisend en aanwezig? Mijn dochter van 9.5 mnd is nog steeds een uhhh.. karaktervolle meid :)
 
Als ik al jullie  verhalen lees krijg ik steeds meer respect voor jullie en voor het moederschap. 
Ik heb zelf na een zware zwangerschap met veel misselijkheid en overgeven een dochter van 3 weken oud. Ze is wel 3.5 week te vroeg geboren, Maar door haar willetje is ze goed gestart ( ze hoefde niet op de warmte tafel of couveuse), Maar heb nou het gevoel dat ze ook iets heeft.. tenminste dat zegt mijn innerlijke gevoel.. ze wil in de nacht alleen slapen op mijn buik en niet in de co sleeper. Overdag is ze veel onrustig en slaapt ze nauwelijks.  Meer van die hazenslaapjes. Ze heeft daarbij ontzettend last van darmkrampjes. We gebruiken hiervoor infacol, wat maar een beetje helpt. Ze is ook al heel beweeglijk met haar nek , die vliegt soms alle kanten op.. Ik zit nu te twijfelen wat ik moet doen..  na de voeding heeft ze ook altijd veel last van de hik. Zou ze ook last hebben van een verborgen reflux?
 
 
@stephW. Ik herken wel dat er een behoorlijk eigen willetje in zit. En dat hij goed zijn stem laat luiden als hij in de box ligt te kraaien. Dus ik vermoed wel een temperamentvol kindje. Maar geeft niet, heb zelf ook een aardig karakter dus dat komt wel goed uiteindelijk 
 
[quote quote=10236570]Hoi lepeltjelepeltje, wat vervelend om te lezen dat het zo zwaar is met je kleintje! Het roept ook een hoop herkenning op, wij hadden ook te maken met een huilbaby. Dit werd ook rond de 3 weken duidelijk en ik ben met hem naar de chiropractor geweest. Daar bleek dat het nekje helemaal vast zat, hier is hij voor behandeld en het werd een stuk beter. Hij was niet meer zo gespannen en krampachtig, ook de reflux werd minder. Het huilen werd nog niet direct minder en we hebben hoogtijdagen gehad met meer dan 3 uur huilen per dag, soms wel 5. Ik heb ook huilend bij de huisarts gezeten en stuitte ook op onbegrip bij familie (zo erg is het toch niet? laat hem maar even huilen). Ik ben dwars tegen dat soort ‘goedbedoelde tips’ in gegaan, heb mn kleintje eindeloos in de draagzak gehad, veel gewandeld, geknuffeld, ingebakerd (pacco hielp goed en nu heel tevreden over puckababy). Ook dit hielp weer kleine beetjes. Op een gegeven moment werd me ook duidelijk dat ik een prikkelzoekende maar oververmoeide baby had, waarbij de vermoeidheidssignalen niet heel duidelijk waren. Ik ben hem dus maar “op de klok” naar bed gaan brengen – ik heb gekeken naar de maximale wakkertijd van zijn leeftijd en daar vaar ik op. Rond 8 tot 10 weken was het ergste echt wel voorbij, gelukkig. Ik schaamde me ook op een gegeven moment, wilde niemand laten oppassen, wilde nergens naartoe. De huisarts heeft me eigenlijk gepusht dit wel te gaan doen, omdat je zelf ook in een neerwaartse spiraal terecht komt en dit weer zijn weerslag heeft op je kleintje. Dus, breng hem gerust bij iemand die je goed vertrouwt en ga eventjes een paar uur bijtanken. Of neem hem mee naar iemand die het begrijpt en het oke vindt om met jou te kletsen terwijl er een huilende baby op je schoot ligt Tot slot, ons motto was “volgende week is het beter”, dit heeft ons echt op de been gehouden. We zijn nu heel gelukkig met een baby van 3,5 maand die ontzettend goed slaapt, erg vrolijk is en gezond is. Het komt uiteindelijk echt goed.[/quote]
Herkenbaar van de schaamte en het terugtrekken, probeer dat tij nu ook te keren nav jullie advies en ook de dokter inderdaad. Ga vandaag naar de osteopaat, ben benieuwd of dat wat uithaalt! En dat motto passen wij ook toe, de piek schijnt nu te zijn met 6-8 weken... even doorbijten dus
 
 
[quote quote=10236719]Als ik al jullie verhalen lees krijg ik steeds meer respect voor jullie en voor het moederschap. Ik heb zelf na een zware zwangerschap met veel misselijkheid en overgeven een dochter van 3 weken oud. Ze is wel 3.5 week te vroeg geboren, Maar door haar willetje is ze goed gestart ( ze hoefde niet op de warmte tafel of couveuse), Maar heb nou het gevoel dat ze ook iets heeft.. tenminste dat zegt mijn innerlijke gevoel.. ze wil in de nacht alleen slapen op mijn buik en niet in de co sleeper. Overdag is ze veel onrustig en slaapt ze nauwelijks. Meer van die hazenslaapjes. Ze heeft daarbij ontzettend last van darmkrampjes. We gebruiken hiervoor infacol, wat maar een beetje helpt. Ze is ook al heel beweeglijk met haar nek , die vliegt soms alle kanten op.. Ik zit nu te twijfelen wat ik moet doen.. na de voeding heeft ze ook altijd veel last van de hik. Zou ze ook last hebben van een verborgen reflux?[/quote]
Klinkt heel herkenbaar. Je kunt even langs de huisarts gaan en als hij/zij iets medisch uitsluit kun je een kinderfysio raadplegen, die komt bij je thuis en helpt met slaapritme. Houd goed een slaapdagboek bij, dat is handig.
en een osteopaat of chiropracter kun je proberen, zoals hier vaak geadviseerd wordt! 
Als het verborgen reflux is of als je dat vermoed kun je dit proberen (hoef je niet te overleggen met een arts):
Je kindje wat rechter op voeden en 45 minuten na de voeding omhoog houden voor je haar weglegt
Het hoofdeind van het bedje rechterop zetten.
Johannesbroodpitmeel toevoegen aan de voeding. Let op: je hebt hier een andere speen voor nodig.
 
[quote quote=10236614]Nou meiden, ik moet toegeven dat het toch ook fijn is om te lezen dat ik niet de enige ben met een huilbaby.. mijn vriendinnen herkennen het niet. Er was hier overigens geen reden voor het gehuil.. Voor degenen die inmiddels de huilperiode voorbij zijn: merken jullie ook dat je kindje temperamentvol blijft? Als in: veeleisend en aanwezig? Mijn dochter van 9.5 mnd is nog steeds een uhhh.. karaktervolle meid [/quote]
Hier was ik ook al benieuwd naar! Mn zoon kan zo fel kijken, wordt vast een pittig jongetje! Terwijl wij wat introvert zijn. Wanneer werd het huilen beter bij jullie? En kon je je neerleggen bij geen medische oorzaak? Ik denk dat die er bij ons ook niet is, maar door alle adviezen en ook door gevoel van onmacht blijf je toch zoeken.
 
Hier een moeder van een dochter van inmiddels 19 maanden. En wat herken ik jullie verhalen. Zo pittig dat het was. Mijn dochter had (gelukkig) niks van kma of reflux maar heeft ook heel veel uren gehuild. Ons dochtertje had niet genoeg aan de borstvoeding maar ook niet aan de flesvoeding. Pas toen we forte voeding ging gebruiken ging t langzaam beterder. En wat betreft t slapen werkte bij ons de Zazu knuffel heel goed, daarop zit een hartklop geluidje op waar ze heel rustig van werd. Want ook zij sliep alleen maar op mijn of mijn man zijn buik. En elke keer zocht ze echt ons hart op om naar dat ritme te luisteren. Ze bleef net zo lang onrustig rommelen totdat ze met haar oor op ons hart belande.
Sterkte meiden, het word echt wel beter. Hou vol en probeer van het lichamelijk contact ook een beetje te genieten. Inmiddels is mijn dreumes zo druk dat ze amper tijd heeft om te knuffelen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan