ik zag dat er meer meiden zwanger zijn van de derde!!!!

Hallo allemaal

weer eens een berichtje van mij. Het gaat nog steeds niet zo heel goed met de misselijkheid. Ben zo spugerig. Niet normaal gewoon. Het vergalt de hele dag zo'n beetje. Ik ben dan ook nog niet zo blij en opgetogen over deze zwangerschap. En dat vind ik van mezelf heel ondankbaar, maar ik voel het gewoon zo. Ik ben zo ziek overdag dat werk, gezin, huishouden en vrienden er gewoon helemaal bij in schieten.
Maar goed, ik probeer me er echt over heen te zetten, maar het duurt nu al zo lang, ik merk dat ik langzaamaan niet meer goed uit dat negatieve gevoel kom.

En nee, ook ik heb nog helemaal niets gekocht voor deze baby.
En wat grappig Annerobe dat je bloemetjesrompertjes de vorige keer heb gekocht. Haha, dan zie je maar hoe intuitie je toch af en toe in de steek kan laten toch?
maandag gelukkig voor jou wat meer zekerheid over de stand van je baarmoeder. heb je er last van? Of niet?

Verder hier alles prima, maandag kan ik bellen voor de uitslag van de nekplooimeting en eigenlijk direct een afspraak maken voor de week erna voor de vruchtwaterpunctie. Zal blij zijn als dat achter de rug is.

Ik maak me een beetje zorgen om mijn negatieve instelling momenteel. ben zo bang dat de baby er iets van mee krijgt. Maar ik kom de dagen maar mondjesmaat door, da's echt heel vervelend. Maar goed, kop op zeg ik dan tegen mezelf... doorgaan..

liefs mama van marijn
 
Hallo meiden!

Hier even een berichtje voor de mama van Marijn: ik kan me voorstellen dat je zwangerschap zo niet echt leuk is! Ik heb bij alledrie de zwangerschappen alleen de 1e 4 maanden last gehad van misselijkheid en gelukkig niet spugen. Maar ik zou er ook van balen als het wel zo was! Ik wil je dus even heel veel sterkte wensen en ik zal voor je duimen dat het alsnog snel over is met de kwaaltjes!

Liefs Wendy
(maam van Noah en Danio en 16 weken zwanger van nummertje 3)
 
He Jenny

Joh ik had helemaal niet door dat je je zo rot voelt...
Ik heb echt met je te doen.

Ik weet nog hoe ik me voelde de eerste 12 weken van mijn zwangerschap, ik heb toen echt wel eens gedacht "waar ben ik aan begonnen"   Gelukkig voel ik me nu echt super goed, wel moe af en toe maar goed dat komt meer omdat ik nog te veel wil...

Ik ben heel erg benieuwd naar je uitslag van de combitest.
Wat is er nu uit gekomen en hebben jullie besloten om toch een punctie te doen.
Ik hoop dat je met goed nieuws komt!!

Zelf ben ik maandag bij de gyn. geweest en zij vertelde me dat ze dus gewoon door de placenta heen snijden als dat moet.
Dat schijnt wel heel bloederig te zijn zo vertelde zij. Daarom zal ik dan onder algehele narcose moeten.
Dat lijkt me dus echt vreselijk!! Dan zie ik mijn kindje voor t eerst met kleren aan wanneer het al een paar uur oud is....lijkt me niet echt bevorderend voor mijn mama gevoelens.
Ik vond een keizersnede met ruggenprik al erg voor mijn moeder gevoelens, maar goed dan heb ik tenminste nog een glimp op kunnen vangen van mijn kindje wanneer hij of zij uit de buik komt.......Wat vinden jullie???

Volgende week maandag heb ik mijn eerste uitgebreide echo, ik doe mee aan een onderzoek op t ziekenhuis en krijg vanaf die week wekelijks een uitgebreide
(20 weken) echo. Ik geloof 8 keer ofzo. Aan het einde van de reeks moeten ze toch wel hebben gezien wat t zal gaan worden, een broertje voor mijn mannetjes of toch een zusje...?

Jenny, ik hoop dat je je echt snel beter voelt en met goed nieuws komt
En natuurlijk  Wendy gezellig dat je even mee komt kletsen!!

Liefs Femke (annerobe)
 
Hallo allemaal

even een kort berichtje van mij.
De uitslag van de nekplooimeting was 1:1000.
Dus op zich een prima uitslag.
Wij hadden echter al besloten om een vruchtwaterpunctie te laten doen.
Deze is nu gepland op maandag 13 oktober. Na 5 dagen krijg ik de uitslag al, dat vind ik zo fijn, de vorige keer duurde het 3 weken!!
Nu weet je in week 16 van de zwangerschap al hoe het zit met de chromosomen.
Ben ik echt opgelucht om.
Dus laat het maar snel 13 oktober worden, dan is het tenminste achter de rug.
Want het voelt als een enorme mijlpaal in de zwangerschap. Dat was de vorige ook zo, alsof je daarna pas weer kan genieten ofzo als de uitslag goed is.

Ik voel me ietsje beter de laatste dagen. Maar het houdt niet over!
En weet wat nu zo gek is, ik heb de afgelopen maanden gedacht dat het een meisje zou zijn, omdat ik dat heel sterk voelde. Nu denk ik sinds het weekend dat het een jongen wordt. Tja wat moet je daar nu mee?

En ja Femke, over die narcose, dat kan ik me heel goed voorstellen dat je er zo in staat. Lijkt me ook heel raar, maar ja het is het beste voor jou en het kindje denk ik zo, dus maar aan het idee wennen ... hoe moeilijk dat ook is, troost is dat je man het wel direct ziet toch??

liefs Jenny
 
Hoi meisjes,

Hee Jenny, dat klinkt als een goede uitslag. Nu de punctie nog. Toch nog even spannend lijkt me. Ik blijf voor je duimen. Heb ook erg met je te doen dat je je zo beroerd voelt. WAt ik ik eerder al zei is dat ik me er niet eens een voorstelling van kan maken hoe zwaar het moet zijn om bijna niet te kunnen eten en zo misselijk te zijn. Ik hoop zo voor je dat het snel beter wordt.

Ik heb zelf gelukkig geen last meer van misselijkheid e.d. Wel van een heel lage bloeddruk, waardoor ik veel flauwtes heb (soms zelfs echt flauwval) en een verschrikkelijk slecht uithoudingsvermogen. Een keer traplopen voelt als een 100 meter sprint of zo...

Waar ik me veel meer zorgen over maak momenteel is mijn geestelijke gezondheid. Dat ongeluk van mijn vriend heeft er meer ingehakt dan ik kon vermoeden. Sinds het gebeurd is, slaap ik slecht, voel me vaak heel onrustig, heb voortdurend pijn in mijn nek en rug,  en kan ik slecht genieten van dingen. Zo was ik vorige week een paar dagen er tussen uit met m'n vriend (zonder kinderen) naar een stad, maar ik vond alles te druk en te veel en kwam slecht tot rust. Ik heb echt het gevoel dat ik een enorme duw heb gekregen en dat ik niet goed meer kan opstaan, zoiets. Nu weet ik wel dat ik gevoeliger ben voor allerlei prikkels als ik zwanger ben, maar relaxed is anders.
Donderdag zie ik de VK weer, ik zal haar 'ns om raad vragen.

Grappig trouwens dat je nu weer een sterk jongensgevoel hebt Jenny. Ik denk zelf ook dat het weer een jongen is. We hebben inmiddels al wel een naam voor weer een jongen die we allebei helemaal goed vinden. Dat was nog best even zoeken. Voor een meisje blijft gewoon staan wat we de vorige keren al hadden als optie.

Zo dat wazzut weer even,
Tot gauw.

X Roosmarijn



 
Hoi Roosmarijn en alle andere mamas

even een klein berichtje van mij.
Ik kan me goed voorstellen Roosmarijn dat je je zo voelt. Ineens komt het feit dat iedereen sterfelijk is wel heel dicht bij. Je bouwt zo je leven en je gezin rondom jezelf en dat van je man op, dat wanneer ineens zo'n ongeluk je ogen opent dat het zomaar in één moment anders kan worden.
Zeker nu je zwanger bent en de hormonen door je lijf gieren zie je alles veel duidelijker, helderder en groter. Ik merk dat ook aan mezelf, ik kan zo slecht genieten, ben echt aan het tobben, ben zelfs een beetje down. Vraag me heel vaak af: waar ben ik aan begonnen? Ik weet dat ik deze onzekerheden ook bij de 1e en 2e had, maar ik heb ze nu veel sterker.
Het zal ook wel liggen aan de vruchtwaterpunctie die volgende week maandag gepland staat, als dat maar achter de rug is.
Maar goed, dan de uitslag nog ;)

Tja, ik weet het ook niet. Ik denk dat het goed is om met je vk te praten Roosmarijn. Ik moet er morgenavond heen en ik zal haar ook informeren over mijn down-buien. Ben benieuwd of ze me advies kan geven.

Verder hier alles rustig. Misselijkheid is iets minder geworden. Het is meer nu met vlagen, drukke dag gehad, volgende dag moe en misselijk. Dus ik probeer er echt rekening mee te houden.

En dat uithoudingsvermogen, tja, dat is bij mij echt nul!!
Heb zonet de zomerkleren boven op zolder gelegd en de winterkleding in de kasten ingeruimd. Stond echt te hijgen als een molenpaard van 2 keer heen en weer naar boven lopen.
Jaja, ook al zie je nog niet veel ( althans bij mij niet), er is vanalles gaande in de buik.

fijne dag nog
mama van marijn
 
Jenny
Oh wat super zeg die uitslag!!!! wat moet je opgelucht geweest zijn.
Toch kan ik me voorstellen dat je over gaat tot die punctie, zeker omdat je m al eens hebt gedaan. Ik denk dat het je drempel wel lager maakt. En nu je het van te voren besloten had was het ook geen overweging meer, heel goed van je!
 
Misschien zou ik het nu dan ook gedaan hebben.
Al is het alleen maar om je even dat gevoel te geven dat t allemaal zeker goed is.
Maar goed je moet dan vanaf nu nog wel iets minder dan 2 weken wachten, oh ik kan me voorstellen dat je soms down bent hoor!!
Enne dat jongens gevoel krijg ik nu ook ineens heel sterk, hihi. Misschien toch een kleine incalculering voor jezelf als t straks toch een jongen blijkt te zijn. Dat heb ik nu heel sterk. En dat ontdanks ik altijd tegen iedereen geroepen heb dat t bij mij toch een jongen wordt. Maar goed wij hebben dus nu nog steeds geen jongensnaam....meisjesnaam natuurlijk al vanaf dat ik zwanger was van juul.
Ik heb woensdagavond mijn 20 weken echo, wij gaan het niet aan de omgeving vertellen maar ik wil het zelf wel weten hoor!! (stiekem....)

Roosmarijn
Ik schrik toch wel weer van je verhaaltje zeg, heb echt met je te doen.
Heb je wel mensen in je omgeving die je helpen en van je gevoel afweten?
Ik kan het me ook heel goed voorstellen hoor, dat hakt er zeker in!
Ik merk ook nu ik zwanger ben dat ik voor die dingen (heb nu in 1 wk tijd 2 begrafenissen gehad, waaronder vandaag de vader van mijn schoonzusje) dus super gevoelig ben. Ik ga steeds maar zitten malen en peikeren over het leven. Het staat ook allemaal zo dicht bij elkaar. Brr.
Wel super dat je tijd voor je zelf hebt genomen, ik zou dat zeker meer gaan doen. Misschien een tijdje niet werken maar gewoon even zonder kinderen thuis. Ik heb dat zelfde als jij voor mijn zwangerschap ook gehad en toen een tijdje thuis gezeten van mijn werk. Alleen het tot rust komen in mijn eentje heeft me geholpen.
Ik denk zeker dat de vk je verhaal begrijpt. Demk goed aan je zelf, zeker nu want je vriend zal je misschien even vergeten nu hij zelf ook nog thuis zit.

Ik laat jullie snel horen hoe het woensdag bij de echo was, of ze zien dat het helemaal gezond is. Ik heb vrijdag nog een 20 weken echo. Ik doe mee aan een onderzoek voor verloskundigen uit de omgeving met een echo opleiding op t ziekenhuis en krijg dan elke week een 20 weken echo, ik geloof in totaal iets van 8 keer. Dan moeten ze toch wel zien wat t gaat worden denk ik!!! haha
Ben heel benieuwd!!

Kus Fem (annerobe), tot snel xxx
 
Hee lieve mama's,

Dank je wel voor jullie lieve reacties, dat geeft echt steun. Ik heb idd besloten om even thuis te blijven van werk om tot rust te komen. Gewoon een beetje rommelen en slapen, tijd voor mezelf.
Dat doe ik normaal echt niet snel maar ik voel  nu dat het nodig is. Voor mezelf en onze kleine muppet natuurlijk. Ik heb normaal gesproken wel support (bijv. schoonouders)  in mijn directe omgeving, (om bij te springen met oppassen e.d.)maar toevallig zijn deze mensen de komende maand-anderhalve maand op reis naar ver weggistan. Bad bad timing kan je wel zeggen.  Mijn eigen ouders wonen helaas erg ver weg (2 uur rijden). Ze weten wel dat ik ff een dip heb en steunen me waar ze kunnen. Wat ik nog het moeilijkst vind is dat ik niet volledig op mijn vriend kan leunen. Hij is ook maar een mens natuurlijk en heeft door dat ongeluk nog maar weinig energie en veerkracht op het moment. Het kost hem veel om te herstellen waardoor hij er niet 100% voor me kan zijn. Daar voelt ie zich dan weer schuldig over etc etc en voor je het weet zit je samen te kniezen van 'hoe moet dat nou' en 'waar zijn we aan begonnen'.

Ik baal er wel van want ik was deze zwangerschap juist zo lekker stabiel en zorgeloos begonnen. Dit itt tot mijn vorige zwangerschappen. Ik heb na mijn eerste kind nl een flinke postnatale depressie gehad. Bij mijn tweede was ik dus voortdurend bang dat ik die weer zou krijgen en dat zorgde voor veel stress. Gelukkig  kreeg ik geen pnd na  de tweede  en daarom was ik vol zelfvertrouwen toen er achter kwam dat ik weer zwanger was. Dit keer ga ik genieten en me geen zorgen meer maken was het credo. En dat valt nu dus weer flink tegen...

Maar niet alleen maar geklaag hier, want sinds een paar dagen voel ik onze nr 3 namelijk regelmatig even aankloppen daarbinnen! En dat is toch ook weer heerlijk om te voelen! wat is dat toch een mooi voorrecht van zwanger zijn. Dat jij als eerste contact hebt met je kind. Ik merk echt alweer dat als je rustig op je rug ligt en je hand op je baarmoeder legt, dat je baby daarop reageert. Super vind ik dat.

Ik ben heel benieuwd naar de 20w echos. Die van mij is over 3 weken (ben nu ruim 16 weken). Ik zit nog steeds een beetje met het dillemma of we het wel of niet gaan willen weten. Ik wel maar hij niet.   Ik denk dat ik het op ga laten schrijven voor een later moment of zo. Nouja we zien wel.

Iedere keer als ik reageer hier denk ik 'Roos, deze keer hou je het lekker kort', maar dat is dus weer niet gelukt, haha!

Dag meisjes, tot gauw weer.
X Roosmarijn
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan