Januari 2023

Hallo allemaal! ??
Ik lees even mee. Ik kan nog niet zeggen dat ik zwanger ben, maar dat hoop ik heel erg: wij hebben namelijk gister een 11-cellig embryo teruggeplaatst gekregen en we moeten nu wachten tot 17/5 totdat we mogen testen.
Wij hebben al een dochter van 2,5 die er ook is dankzij IVF, dus we weten dat het kan! Dikke duimen draaien de komende dagen dus. Als het goed mag gaan, zou ik rond 23/01/2023 uitgerekend zijn...
Dus, als jullie het goed vinden, spiek ik een beetje mee en kan ik hopelijk over een goede anderhalve week echt aanhaken.
En voor alle zwangere dames: gefeliciteerd en geniet ervan! ? 
 
Oh heel Spannend allemaal MamavanIJ!
Hoop voor jullie dat straks de 17de goed nieuws is! Is dit de eerste ronde IVF om zwanger te worden van je tweede kindje?

Hebben de andere dames al een voorgevoel wat het geslacht van het kindje zou zijn?
Ik had dit bij mijn zoon toen echt heel erg. Ik had toen nog niet eens getest maar zou dat die ochtend doen. En toen had ik gedroomd over een jongen.
En nu heb ik werkelijk geen flauw idee?
 
Wauw MamavanIJ dat is spannend! Succes met wachten nog.
Tikanw, ik heb dus heel erg het gevoel dat het een jongen is. Eigenlijk exact wat jij beschrijft al voordat ik zwanger werd had ik dat idee al. Beetje vreemd! Dat zou wat zijn als het nu een meisje is :D lol
Wie weet is het dan nu bij jou een meisje!
 
Jaaaaa hier ook (eindelijk) weer een positieve test in handen. 6 april eerste dag laatste menstruatie, 20 april ovulatie en vanmorgen positieve test in handen. Uitgerekende datum staat op 11 januari 2023.
Vind het nog wel lastig om heel blij te zijn, aangezien ik vorig jaar twee miskramen heb gehad, beiden rond de 6,5 week zwangerschap. Ben heel bang dat het nu weer fout gaat.. We hebben nog geen kinderen en zijn ook niet super jong meer (ik 31 en mijn man 34).
Bij de eerste zwangerschap had ik tot de test helemaal geen klachten, de tweede wist ik het al voor ik testte, maar deze zwangerschappen zijn dus in miskramen geëindigd. Na de tweede MK was mijn lichaam compleet van slag (8+
weken bloedverlies gehad), onderzoeken gehad bij de gyna maar geen verklaring gevonden.
Nu wist ik het eigenlijk ook al voor de tijd: ik was moe en af en toe echt misselijk. Ook had ik 9 dagen na de ovulatie echt wat buikkrampen, dus rond de innesteling. Lijkt trouwens wel nu ik de positieve test in handen heb, alle klachten erger worden (maar dat is vast mentaal haha).

Qua wie vertellen vind ik ook heel lastig. Ik kan moeilijk dingen geheim houden. Mijn goede vrienden weten bijv van de MK af, maar de familie weer niet. Ik neig ernaar om de eerste echo af te wachten voor we het iemand vertellen, die afspraak moeten we nog maken. Daar ga ik binnenkort over bellen, proberen of we snel langs kunnen komen. Maar of ik dit vol houdt.. waarschijnlijk niet haha. 


Voor nu allemaal een goede en gezonde zwangerschap gewenst! Ik duim voor gezonde kindjes!
 
 
 
MAMAVANIJ we duimen heel hard met jullie mee ?
TIKANW Hier een voorgevoel voor een meisje…. Maar misschien komt dat doordat we allemaal stiekem een klein beetje hopen op een meisje..
Ik kijk automatisch naar meisjes spulletjes.
Bij de jongens keek ik automatisch naar de jongens kleren.
Wat het ook is ik ben ontzettend dankbaar dat ik dit allemaal nog voor een laatste keer mee mag maken. Na 3,5 jaar niet meer verwacht dat mijn man alsnog overstag zou gaan. En dan ook nog na de eerste maand een positieve test in handen.
 
Ojeee… gisteren negatieven test, beetje bloed. Vanmorgen weer een negatieve test en meer bloed. Dus helaas… het is hier niet blijven groeien.

Veel plezier en succes voor alle zwangeren. Hopelijk ben ik binnenkort weer zwanger.

 
Wij hebben het vandaag aan de moeders verteld!
Moeder van mijn man werd er emotioneel van. En kon er bijna niet van praten. Echt zei ze alleen maar. Vond het dus echt heel leuk.
En mijn moeder had dit niet zien aankomen. Maar vond het wel echt heel leuk.
We hebben het trouwens niet op een speciale manier gedaan zoals de eerste keer. Meer meegedeeld ? Omdat we nu onze zoon hebben, en we nog niet willen dat hij het weet is even een privé praatje toch moeilijker.

Ik zit er ook aan te denken om het aan mijn collega's te vertellen. Ik werk in de gehandicaptenzorg. Met wat lichamelijk gehandicapten er tussen en daar heb je soms best wat tilkracht bij nodig. Ook al werk je nog zo ergonomisch.
Maar aan de andere kant wil ik even wachten tot de echo!

Wat doen jullie qua werk en met vertellen?

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan