Bedankt bedankt bedankt voor al jullie lieve reacties! Doet me heel erg goed! Ik heb me even een paar dagen teruggetrokken en nu gaat het wel echt beter! Ik kreeg gewoon helemaal strijd om dat slapen met Jens en hij merkte mijn stemming natuurlijk haarfijn op. We zijn hier ook naar een osteopaat geweest en toch ook maar naar de huisarts, want het huilen blijft maar doorgaan. Kan inderdaad een sprongetje zijn hoor SN, alleen elke week is er wel weer iets waardoor ik toch het een en ander wil laten uitsluiten. Gelukkig vond onze huisarts dat ook een goed idee en gaan we nu even wat vervolgonderzoek doen! Waardeloos die kinderarts van jullie SN!
Mijn grote strijd is vooral het slapen, want Jens wilde eerst prima in zijn eigen bed slapen, maar nu absoluut niet meer. En hij wil ook nergens anders slapen. Niet in mijn armen, niet in de box, in de wandelwagen alleen als ik ermee loop (bij de voordeur wordt hij weer wakker), en de draagzak vindt hij ook niet fijn. Het is dan gewoon alleen maar huilen van vermoeidheid. Dinsdag heeft hij maar een uur geslapen verdeeld over de hele dag, veder alleen maar krijsen pfff. Toen ging ik zelf dus ook niet zo lekker en maar naar m'n ouders gevlucht haha, ik krijg gelukkig veel hulp! Woensdag heb ik alles geprobeerd los te laten, dan maar niet slapen. Ik had twee afspraken met vriendinnen en bij allebei viel hij in slaap in m'n armen, ik wist niet wat ik meemaakte, want dat deed hij dus ook al een tijdje niet meer! En gisteren eerst naar de osteopaat en daarna viel hij weer bij me in slaap en s middags in de wagen werd hij opeens niet meer wakker zodra we bij de voordeur stonden, maar bleef hij nog 2 uur slapen! Wat fijn was dat zeg! Ik heb dus even het ledikantje losgelaten. Ook gisteravond wilde hij daar niet in slapen en meteen mee naar beneden genomen, in de box gelegd en meneer was weg! Ik wist niet wat me overkwam! Vanochtend heb ik samen met hem op bed gelegen, hij in de co-sleeper en nu ligt mijn man met hem te slapen (die had een dag vrij genomen, ook zo fijn!). Denk dus dat Jens ook nog niet helemaal toe was aan zijn ledikant, ook al ging het eerst zo goed! Maar goed, voor nu is slapen slapen en voel ik me weer een beetje mens haha!
Zijn eerste wendag is aanstaande donderdag en ik ben echt heel benieuwd!
Mijn grote strijd is vooral het slapen, want Jens wilde eerst prima in zijn eigen bed slapen, maar nu absoluut niet meer. En hij wil ook nergens anders slapen. Niet in mijn armen, niet in de box, in de wandelwagen alleen als ik ermee loop (bij de voordeur wordt hij weer wakker), en de draagzak vindt hij ook niet fijn. Het is dan gewoon alleen maar huilen van vermoeidheid. Dinsdag heeft hij maar een uur geslapen verdeeld over de hele dag, veder alleen maar krijsen pfff. Toen ging ik zelf dus ook niet zo lekker en maar naar m'n ouders gevlucht haha, ik krijg gelukkig veel hulp! Woensdag heb ik alles geprobeerd los te laten, dan maar niet slapen. Ik had twee afspraken met vriendinnen en bij allebei viel hij in slaap in m'n armen, ik wist niet wat ik meemaakte, want dat deed hij dus ook al een tijdje niet meer! En gisteren eerst naar de osteopaat en daarna viel hij weer bij me in slaap en s middags in de wagen werd hij opeens niet meer wakker zodra we bij de voordeur stonden, maar bleef hij nog 2 uur slapen! Wat fijn was dat zeg! Ik heb dus even het ledikantje losgelaten. Ook gisteravond wilde hij daar niet in slapen en meteen mee naar beneden genomen, in de box gelegd en meneer was weg! Ik wist niet wat me overkwam! Vanochtend heb ik samen met hem op bed gelegen, hij in de co-sleeper en nu ligt mijn man met hem te slapen (die had een dag vrij genomen, ook zo fijn!). Denk dus dat Jens ook nog niet helemaal toe was aan zijn ledikant, ook al ging het eerst zo goed! Maar goed, voor nu is slapen slapen en voel ik me weer een beetje mens haha!
Zijn eerste wendag is aanstaande donderdag en ik ben echt heel benieuwd!