Juli 2018 uitgerekend

Wat een leuk forum!
Voor mij is alles zo nieuw! Ik ben uitgerekend rond 25 juli 2018! :)
Van de eerste! Heel spannend! Deze weken zijn nogal 'saai' omdat we het nieuws nog niet met iedereen hebben kunnen/willen delen.
Alles is nog een beeetje geheim! Nadat we het bekend gaan maken in Januari gaan we helemaal los! :)

Zomerkindjes!
 
Natuurlijk allen nog gefeliciteerd,
als ik nu ook het bovenstaande bericht lees vraag ik mij af of ik de enige ben die bang is dat het nog mis gaat. Hebben anderen dit ook?
 
Nee hoor Dgam, ik vind het ook nog heel spannend. Woensdag wel een goede echo gehad, kindje flink zien bewegen en zelfs 2 dagen vooruit gezet, maar ik ben ook nog steeds bang dat het mis gaat. Mijn vriend wil het a.s. zaterdag al tegen de vriendengroep vertellen maar ik vind dat best al wel snel en zou het liever nog even uitstellen. Maargoed, vriendengroep gaan we wel gewoon doen, maar facebook, voor de vrienden die wat verder weg staan, doe ik denk ik pas na een tweede echo, als we het geslacht weten bijvoorbeeld.
Het blijft denk ik voor iedereen spannend tot het moment dat je je kindje kunt voelen, en daarna tot het veilig, gezond en wel ter wereld is gekomen. En waarschijnlijk wordt het nooit meer niet-spannend ;)
 
Delachasse, van harte gefeliciteerd. Fijn te horen dat ik niet de enige ben. Hoe ver ben jij nu? Ik snap je twijfel ergens maar begrijp het ook dat je vriend het wilt delen met jullie vrienden. 
Ik maak mijzelf echt continu gek. Als ik buikpijn heb, als ik geen buikpijn heb. Als mijn borsten staan te ontploffen, of zoals vandaag dat ze gewoon zacht en ontspannen zijn. Ongelofelijk hoe hyper alert ik ben op alles wat ik al dan niet voel. Ik heb afgelopen maandag ook een goede echo gehad. Hartje klopte mooi snel en de baby bewoog ook. Ik ben toen van 8+5 naar 9+1 week gegaan. Echter duurt blijdschap maar hooguit 1-2 dagen voor het weer plaats maakt voor ongerustheid. Vind dit zo jammer van mezelf maar ik kan het gewoon niet stoppen. 
 
Ik ben nu volgens de echo van woensdag 11+3, bijna het eerste trimester er al op gelukkig. Mijn misselijkheid neemt geloof ik ook langzaam iets af, hopelijk kan ik binnenkort weer een beetje aan het werk want ik wordt het thuiszitten en overgeven heel erg zat!
Heel gespitst zijn op alles wat je wel en niet voelt ben ik ook, maar het enige waar je volgens mij echt bang van zou mogen worden is echt buikkramp, die aanhoudt. 
Probeer verder toch een beetje te genieten van de fijne momenten, je de hele tijd zorgen maken schiet je niks mee op, als het mis gaat dan kun je er namelijk toch helemaal niks aan doen, hoe hard het ook klinkt. En in de meeste gevallen gaat het gewoon goed, ookal lijkt het op alle fora alsof miskramen en andere complicaties de overhand hebben. Dat komt vooral omdat mensen anoniem hun nare ervaringen willen delen op internet, maar daardoor lijkt het voor ons allemaal alsof het enorm vaak fout gaat. Als je daar gevoelig voor bent is dat natuurlijk heel stressvol!
 
Dan snap ik ook dat je vriend het wilt vertellen ja. En je hebt helemaal gelijk. Ik moet het ook echt los laten want stress is natuurlijk ook niet goed voor de kleine. Het is ook zo dat wij in september nog te horen hebben gekregen niet op de natuurlijke manier zwanger te kunnen raken. Wat nu dus, heel snel, alsnog is gebeurt. Ook dat maakt dat ik mij zorgen maak en het zo graag wil beschermen wat helaas onmogelijk kan. Tijd om een beetje te gaan geloven in het wondertje in mijn buik. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan