Hallo meiden,
Afgelopen week even niet meer mee gelezen. Hier gaat nog alles goed (denk ik haha). Momenteel 5+5, ben enorm moe, gevoelige borsten, opgeblazen rommelende buik en af en toe vleugjes misselijkheid. Ik las dat een aantal van jullie zich zorgen maken over een mk en of alles wel goed gaat. Ik probeer hier zelf niet meer mee bezig te zijn, ben wellicht wat nuchter hierin. Ik probeer te genieten van iedere dag en hoop natuurlijk dat alles goed gaat. Maar ik ben er ook van overtuigd dat als het mis gaat, dat hier een reden voor is. Dan was het vruchtje ook niet goed. Overigens zal dit een mk niet gemakkelijker maken, maar deze gedachte helpt mij nu wel om het los te kunnen laten. Ik ben ook gestopt met testen om te kijken of alles nog goed zit. Ik wil gewoon genieten!
De verhalen van alcohol en hoe hiermee om te gaan herken ik gelukkig niet echt. Ik bobte al heel vaak omdat ik niet zoveel geef om alcohol. Genoeg vriendinnenavonden waar ik niks alcoholisch dronk, dus dat valt nu ook niet op. Tevens zijn vanwege corona veel dingen afgezegd, dus dat komt ook wel goed uit momenteel.
Hoe gaan (of hebben) jullie het vertellen aan de (schoon)ouders? Ik vind dit dus echt lastig. Ik wil niet iets super cliches... maar wil ook niet gewoon zeggen dat ik zwanger ben, ik wil er toch een moment van maken. Zeker omdat het het eerste kleinkind voor mijn ouders wordt. Tips?