M'n wereldje ingestort...Slechte uitslag nekplooimeting...

heey roos

als ik mijn mening mag geven
Ik kan je goed begrijpen !!!!

als ik me in jou situatie verplaats kan ik je echt begrijpen
je hebt al 3 kids
als je kindje komt en het heeft het heeft down
dan kun je nu nog wel genoeg aandacht geven maar hij/zij wordt ook ouder
Dan heb je kans dat hij/zij uit het huis moet omdat het gewoon niet meer wil in huis
je andere kids lijden eronder
omdat hun dan niet genoeg aandacht kunnen krijgen


er is maar 1 reden waarom ik dit met zekerheid kan zeggen
ik maak het ook mee met me tante en nicht en nichtje  
die heeft ook het down syndroom
ze is nu 21 en heeft ook dat syndroom
ze is uit huis geplaatst omdat me tante het niet meer aan kon
me tante wilde voor altijd haar zelf verzorgen
2 jaar geleden is ze helemaal in elkaar gestort omdat ze het gewoon niet meer aan kon
ze heeft het 19 jaar volgehouden maar ze kon het gewoon niet meer
me andere nichtje heeft er enrom om geleden,

meis ik durf wel te zeggen dat als jullie de keuze maken om het niet te houden als het wel het down heeft
dat ik jullie heel goed begrijp!!!
Heel veel sterkte...

liefs manuela mama van tessa 01-03-2008
 
Hoi Roos,

Wat een rot reactie heb je gekregen bij je mamaclub. Het is ten eerste jullie eigen keuze die iedereen te respecteren heeft en het is makkelijk oordelen als je er zelf nooit voor hebt gestaan.
Je onderwerp heeft mij wel aan het denken gezet. Het is zo makkelijk gezegd, maar ik heb idd. nog 2 kinderen die ook aandacht nodig hebben en hoe moet het in de toekomst. Ik heb er gelukkig verder nooit over na hoeven denken en hoop dat het er ook niet van zal komen.
Ik hoop wel dat je je veilig genoeg voelt om hier je verhaal te doen als je een luisterend oor nodig hebt of steun.
 
Lieve Roos,

Ik kan me heel boos maken om somige reacties!!! Niemand kan er over oordelen, mits ze zelf in zo'n situatie zitten. En dan nog is ieders keuze verschillend. Jammer dat mensen het je nog moeilijker maken, terwijl je al in zo'n rottige situatie zit.
Ze meoten zich schamen! Ik hoop dat je hier wel je verhaal kwijt kan! Ik leef met je mee en hoop met je mee. Geniet van de afspraak met de vk.

Groetjes
 
Hoi Suno en Reisa,
Ja, het overviel me enorm, die reacties op het andere forum.
Weet je, je staat er niet zo bij stil als je een topic opent en je verhaal doet, dat er ook mensen zijn met een totaal andere mening, die je dan voor je kiezen krijgt.Op zich niets mis mee, maar ik denk dat het de combinatie is van het zwanger zijn, dus je hormoen die meespelen en de onzekerheid die je meemaakt na zo'n slechte uitslag.Dit bijelkaar gaf me echt een gevoel van...o, dit moet ik neerknallen op 't forum...hbe wat steun nodig...
Weet je, soms baal ik dat ik 'zo anders' ben dan andere moeders.Ik krijg mijn kids  bijv. niet naar een kdv, uit schuldgevoel.Nou, echt da's zo'n onzin!!!Niks mis met kdv!!!
Of 't feit dat ik altijd alles voor man en kids koop, van boodschappen tot kleding, en mezelf vergeet...Niet dat ik er als een slons bij loop, maar gewoon...kom ik thuis, ieder heeft z'n spulletjes weer (shampoo etc) en vervolgens vergeet ik zo ongeveer alles voor mezelf.Dat soort stomzinnige dingen.
En nu dus mijn blijkbaar afwijkinede mening over het laten eghalen van ons kindje als het Down zou hebben...Ik zou zo graag het 'wel willen aan kunnen', maar nou ja, het is niet zo, dat voel ik heeeeel sterk.

Het voorbeeld  wat 1 van jullie net heeft beschreven, daar ben ik zo bang voor, als mijn kindje Down heeft zou ik ook van tevoren al meteen heel definitief zeggen  dat ik daar mijn hele leven zelf voor wil zorgen, dat zit echt in me.Maar dat je het dan op een bepaald moment moet  'opgeven', omdat je het niet meer aankunt, lijkt me vreselijk.Tuurlijk goed dat er instellingen zijn, en vooral goed dat er mensen die dit werk  willen doen, maar ik wil de rest van mijn gezin  ook niet achter hoeven stellen, qua aandacht en zo.
Als ik nadenk wat het zou kunnen zijn waarom moeders  hun kindje niet eerder zouden kunnen laten komen, oftwel, weg laten halen, zoals ik dat wel kan, is denk ik door verschillende dingen die gebeurt zijn in mijn leven, mensen die ik heb moeten loslaten, zoals mijn zusje, die op 't 1e gezicht gewoon gezond leek...Ik denk dat ik heel rationeel kan kijken, zo van, wat is bij ons haalbaar en wat niet...Als een kind op t' 1e gezicht levensvatbaar is, kan het uiteindelijk nog een flinke job zijn in het leven.

Enfin, laat ik maar stoppen, kom niet echt uit mijn woorden...ik denk  alleen wel dat het heel makkelijk praten is over een Down-kindje laten komen, als je nog nooit in de situatie hebt gezeten dat je daar echt serieus over moet nadenken.Dan is 't namelijk nog net effe iets anders....
Dank voor jullie steun!!

Groetjes Roos.
 
 
Roos toch....
Natuurlijk is het vervelend, dat soort reacties. Hoe je het went of keert, het raakt je toch! ( En laten we dan vooral die schijt-hormonen de schuld geven, hihihi!) Maar lieverd, probeer ze naast je neer te leggen, hoe makkelijk dat ook klinkt. Probeer inderdaad kracht te putten uit alle lieve reacties. ( Ik vind dit zo'n lief topic onder elkaar dat ik alles maar lees, WHAHHAH!)
Ongeacht wat mijn keus zou zijn, bewonder ik jullie keus!! Zo dapper, en eerlijk naar dit kindje en naar jezelf toe. Zoals ik eerder al schreef, ik weet een beetje waar ik het over heb...
Heel veel sterkte woensdag! ( Was toch woensdag? Ook rothormonen, grumbl!)

Liefs, marieke
 
Hoi miss mama,

Zoals ik snel even heb proberen te lezen, was de nekplooi weer goed en is het verder afwachten?
Zal wel vervelende weken zijn.
Ik heb ook even je verhaal over andere topic gelezen. Wat vervelend dat je zo'n reactie kreeg zeg!
Nogmaals ik begrijp je beslissing volkomen, als je helaas hier toch over moet beslissen.
Ik vind je keuze ook wel doordacht en zeker ook duidelijk verwoord.
En mijn mening over de keuze is hierin niet belangrijk. Het gaat om jou en je gezin en hoe jullie je hierbij voelen. Ik hoop dat je toch je verhaal hier lekker van je af blijft schrijven, want dat lucht enorm op en geeft weer een beetje ruimte aan al je gedachten en angsten.

Liefs en veel sterkte en succes de komende weken

Reneke
 
Lieve Roos,

Fijn te lezen dat het wat beter gaar met jullie, tenminste ik bedoel eigenlijk dat je wat meer rust hebt gevonden, voor zover dat kan dan he.

En ik kan me heel goed voorstellen dat de reacties je raken, dat is toch ook logisch ? Het gaat om een heel gevoelig en dierbaar iets en als anderen je dan zo gemakkelijk verwijten of veroordelen, dan word je daar door geraakt.

Ik hoop dat het voor jullie meevalt en ik duim nog steeds !!

Liefs, Sophie

( ik heb eigenlijk niet heel veel zinnigs te zeggen geloof ik , maar wilde alleen ff laten weten dat ik aan je denk )
 
Hai Roos, je hebt helemaal gelijk: een ander kan niet oordelen over jouw situatie, niemand weet waar je precies in zit en het zou zo fijn zijn als anderen hun 'mening' bij zichzelf lieten. Het zijn zulke makkelijke woorden: "ik zou....", maar geloof me, je hele wereld staat op z'n kop als je een slechte uitslag krijgt en alles waar je ooit voor stond, komt dan op losse schroeven te staan.
Ik wil je sterkte wensen de komende wachtweken, wat moeilijk voor je. Ondertussen schopt de kleine steeds harder natuurlijk. 20 april, wat een lange tijd nog te gaan. En dan nog die weken wachten daarna op de uitslag. Kan je nog wel een beetje genieten van het minimensje in je buik of ben je bang nu om je te hechten, uit vrees om afscheid te moeten nemen? Ik duim voor je dat je bij die 199 hoort! Dat heb je verdiend.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan