Dank jullie voor de lieve reacties! Ik ga denk ik zo nog ff naar mijn ouders.
Ik zal ff wat meer uitleg geven. Ik heb in maart vorig jaar auto ongeluk gehad waarvan ik nog dagelijks de gevolgen van heb. Ik heb er namelijk post traumatische whilpash aan over gehouden. Veel zullen denken oh dat is met je nek toch? Ja dat klopt, maar daarnaast nog veel meer, waar ik ook nooit van wist. Ik zit met mijn concentratie, geheugen, duizelingen (met vlagen) hoofdpijn en nog meer dingen. Doordat ik al een medisch verleden heb komt alles dubbelhard aan. Ik heb epifysiolyse aan mijn heup, hypermobiteit en chronische pijnklachten. Door dit alles zit ik gedeeltelijk in rolstoel. Ik rij aangepaste automaat, rij met handbediening dus gas en rem aan het stuur. Hebben f1 coureurs ook, dus ben eigenlijk heel stoer, hahah.
Ik ging met de taxi naar school, dat liep echt in de honderde euro's per dag voor het UWV. Heb er 3 jaar voor gevochten om hun duidelijk te maken dat voor hun een lease auto veel voordeliger is. En dat is uiteindelijkkkk gelukt. Hiermee kon ik dan naar school en toekomstige werk. Na mijn opleiding kreeg ik half jaar contract bij mijn stage. In oktober raakte ik vanwege mijn whiplash in de ziektewet. Hierdoor raakte ik mijn baan kwijt, en was allemaal geen leuke tijd en geen leuke manier waarop ik daar weg ben gekomen. Uiteindelijk dus zelf geregeld dat ik bij het zwembad de kans kreeg om achter te komen wat ik nog wel en niet kan op werkgebied. Wil daar graag reintergreren. UWV ziet de 3 maanden als proefplaatsen en zegt dat hun nu maar moeten weten wat ze met me willen (okay daar hebben ze gelijk in) Maar dat ze me niet beter willen helpen met een baan en als klap op de vuurpijl ook nog ff gemeld word dat ik mijn auto waarschijnlijk kwijt raak. Omdat er gekeken word of ik mijn auto nodig heb om op mijn werk te komen. Heb ik geen werk, word ie afgenomen! Krijg ik werk bij het zwembad, word ie afgenomen omdat het hier in het dorp is en ik dus maar met rolstoel moet doen. Tenzij ik ergens ga werken wat ik dus niet wil, die sociale werkplaats. Kweet niet eens of daar wel plek is. Dus dan zit ik weer thuis en dus conclusie auto kwijt. Kortom weinig hoop!
Ik heb op dit moment gewoon heel veel verdriet en voel me zo machteloos. Ben door dat domme ongeluk zoveel kwijt geraakt!
Maar positiviteit heeft me al ver gebracht in het leventje. Misschien zit er wel klein lichtpuntje in mijn buik. Maar het voelt nu wel beetje anders. Vanmiddag werk ik gewoon helemaal gek van alles, net of er een deel van mij geknapt is van binnen, stukje gevoel, net wat ik net al omschreef.
Dank jullie voor het luisterd oor!
Liefs Nathalie
P.s. ik ga nu ff naar mijn ouders, spreek jullie later vanavond!
Ik zal ff wat meer uitleg geven. Ik heb in maart vorig jaar auto ongeluk gehad waarvan ik nog dagelijks de gevolgen van heb. Ik heb er namelijk post traumatische whilpash aan over gehouden. Veel zullen denken oh dat is met je nek toch? Ja dat klopt, maar daarnaast nog veel meer, waar ik ook nooit van wist. Ik zit met mijn concentratie, geheugen, duizelingen (met vlagen) hoofdpijn en nog meer dingen. Doordat ik al een medisch verleden heb komt alles dubbelhard aan. Ik heb epifysiolyse aan mijn heup, hypermobiteit en chronische pijnklachten. Door dit alles zit ik gedeeltelijk in rolstoel. Ik rij aangepaste automaat, rij met handbediening dus gas en rem aan het stuur. Hebben f1 coureurs ook, dus ben eigenlijk heel stoer, hahah.
Ik ging met de taxi naar school, dat liep echt in de honderde euro's per dag voor het UWV. Heb er 3 jaar voor gevochten om hun duidelijk te maken dat voor hun een lease auto veel voordeliger is. En dat is uiteindelijkkkk gelukt. Hiermee kon ik dan naar school en toekomstige werk. Na mijn opleiding kreeg ik half jaar contract bij mijn stage. In oktober raakte ik vanwege mijn whiplash in de ziektewet. Hierdoor raakte ik mijn baan kwijt, en was allemaal geen leuke tijd en geen leuke manier waarop ik daar weg ben gekomen. Uiteindelijk dus zelf geregeld dat ik bij het zwembad de kans kreeg om achter te komen wat ik nog wel en niet kan op werkgebied. Wil daar graag reintergreren. UWV ziet de 3 maanden als proefplaatsen en zegt dat hun nu maar moeten weten wat ze met me willen (okay daar hebben ze gelijk in) Maar dat ze me niet beter willen helpen met een baan en als klap op de vuurpijl ook nog ff gemeld word dat ik mijn auto waarschijnlijk kwijt raak. Omdat er gekeken word of ik mijn auto nodig heb om op mijn werk te komen. Heb ik geen werk, word ie afgenomen! Krijg ik werk bij het zwembad, word ie afgenomen omdat het hier in het dorp is en ik dus maar met rolstoel moet doen. Tenzij ik ergens ga werken wat ik dus niet wil, die sociale werkplaats. Kweet niet eens of daar wel plek is. Dus dan zit ik weer thuis en dus conclusie auto kwijt. Kortom weinig hoop!
Ik heb op dit moment gewoon heel veel verdriet en voel me zo machteloos. Ben door dat domme ongeluk zoveel kwijt geraakt!
Maar positiviteit heeft me al ver gebracht in het leventje. Misschien zit er wel klein lichtpuntje in mijn buik. Maar het voelt nu wel beetje anders. Vanmiddag werk ik gewoon helemaal gek van alles, net of er een deel van mij geknapt is van binnen, stukje gevoel, net wat ik net al omschreef.
Dank jullie voor het luisterd oor!
Liefs Nathalie
P.s. ik ga nu ff naar mijn ouders, spreek jullie later vanavond!