A
Anoniem
Guest
Goedemorgen allemaal,
Wat een verhalen weer zeg, iedereen weer in de lucht ...hihi.
En Karin, nog steeds de baby aan boord. Je klinkt wel een stuk positiever in je berichtjes. Dus volgens mij heb je je erbij neergelegd. Maar, wat kan dat lang duren he?
Wachten wachten, ik weet er alles van, marijn is precies op 42 weken geboren, Thomas op 41+4. Dus geduld is inderdaad een schone zaak, maar wel rot als je er middenin zit.
Bloemetje, wat erg dat de pijn steeds erger wordt. Pijn de hele dag is echt zo vermoeiend. Ik heb het alleen ervaren bij mijn voorhoofdholte onsteking van weken terug. De hele dag hoofdpijn, je wordt er zo uitgeput van. Dat zal voor jou ook gelden. En het gevoel aan huis gekluisterd te zijn helpt ook niet natuurlijk. Ik zou willen dat ik iets kon doen, maar ik weet ook niet wat. Je hart blijven luchten hier en kletsen, dan kun je je misschien wat teleurstelling en stress van je afschrijven.
Mooie dromen nog lekker keukenkastjes aan het schoonmaken. HAHAHA wat een heerlijke energie en positiviteit komt toch iedere keer van je af. Heerlijk!!
Ik hoop dat het voor jou ook opschiet allemaal.
En wensvoor3, had jij nou 2 jongens al? Of een jongen en een meisje? Ben het even vergeten. Ik snap wel dat jouw zoon een broertje wenst. Maar of het nou helemaal reeel is? Marijn was heel duidelijk vanaf het begin, een meisjesbaby! en Thomas wilde nog een broertje zoals Marijn ... hahaha lief he? Ja je krijgt van je krijgt he?
Vanmorgen heb ik gebeld naar het ziekenhuis voor de uitslag van de glucosetest, deze was wel binnen, maar de arts moest deze met mij overleggen. Dus de assistente kon de uitslag niet doorgeven. Mmmmm denk ik dan meteen, dan zal het wel niet goed zijn... Maar dat was niet het geval vertelde de assistente mij, de uitslagen moeten geinterpreteerd worden door de gyn en die belt mij vanmiddag terug. Het was razend druk dus hoe laat wist ze ook niet ( wat is nieuw aan dit bericht???)
Dus ik weet nog niets, ik hoop en denk nog steeds eigenlijk dat het allemaal wel goed is, maar het kan zomaar van niet natuurlijk.
Ja ik denk dat ook, wat gaan ze die laatste 5 weekjes dan nog doen? ( of 2 in een heel gunstig geval ... keep on dreaming ...... bevallen op 37 weken)
Maar ja, ik hou jullie op de hoogte, ik hoop vanmiddag iets te horen.
fijne dag allemaal
liefs mama van marijn
Wat een verhalen weer zeg, iedereen weer in de lucht ...hihi.
En Karin, nog steeds de baby aan boord. Je klinkt wel een stuk positiever in je berichtjes. Dus volgens mij heb je je erbij neergelegd. Maar, wat kan dat lang duren he?
Wachten wachten, ik weet er alles van, marijn is precies op 42 weken geboren, Thomas op 41+4. Dus geduld is inderdaad een schone zaak, maar wel rot als je er middenin zit.
Bloemetje, wat erg dat de pijn steeds erger wordt. Pijn de hele dag is echt zo vermoeiend. Ik heb het alleen ervaren bij mijn voorhoofdholte onsteking van weken terug. De hele dag hoofdpijn, je wordt er zo uitgeput van. Dat zal voor jou ook gelden. En het gevoel aan huis gekluisterd te zijn helpt ook niet natuurlijk. Ik zou willen dat ik iets kon doen, maar ik weet ook niet wat. Je hart blijven luchten hier en kletsen, dan kun je je misschien wat teleurstelling en stress van je afschrijven.
Mooie dromen nog lekker keukenkastjes aan het schoonmaken. HAHAHA wat een heerlijke energie en positiviteit komt toch iedere keer van je af. Heerlijk!!
Ik hoop dat het voor jou ook opschiet allemaal.
En wensvoor3, had jij nou 2 jongens al? Of een jongen en een meisje? Ben het even vergeten. Ik snap wel dat jouw zoon een broertje wenst. Maar of het nou helemaal reeel is? Marijn was heel duidelijk vanaf het begin, een meisjesbaby! en Thomas wilde nog een broertje zoals Marijn ... hahaha lief he? Ja je krijgt van je krijgt he?
Vanmorgen heb ik gebeld naar het ziekenhuis voor de uitslag van de glucosetest, deze was wel binnen, maar de arts moest deze met mij overleggen. Dus de assistente kon de uitslag niet doorgeven. Mmmmm denk ik dan meteen, dan zal het wel niet goed zijn... Maar dat was niet het geval vertelde de assistente mij, de uitslagen moeten geinterpreteerd worden door de gyn en die belt mij vanmiddag terug. Het was razend druk dus hoe laat wist ze ook niet ( wat is nieuw aan dit bericht???)
Dus ik weet nog niets, ik hoop en denk nog steeds eigenlijk dat het allemaal wel goed is, maar het kan zomaar van niet natuurlijk.
Ja ik denk dat ook, wat gaan ze die laatste 5 weekjes dan nog doen? ( of 2 in een heel gunstig geval ... keep on dreaming ...... bevallen op 37 weken)
Maar ja, ik hou jullie op de hoogte, ik hoop vanmiddag iets te horen.
fijne dag allemaal
liefs mama van marijn