Een andere mening en visie hebben is niet gelijk respectloos. Jammer vind ik dat! Als ik de reacties lees kan ik me ook in de wiek geschoten voelen. Voel ik me overigens niet, omdat ik me heel goed voel over hoe ik mijn werken inricht en dat ik mijn kind niet tekort doe. Dus als jullie je boos voelen en respectloos behandeld omdat een ander vragen stelt bij een volle werkweek dan snap ik dat niet. Je voelt je er toch prima bij?? Waarom dan boos? Is het dan toch misschien wel de gedachte dat je het niet goed doet? Dat je misschien wel meer thuis zou moeten zijn?? Vraag jezelf af waarom je niet thuis wilt zijn of meer thuis wilt zijn! Is het om het geld, omdat je het werk zelf zo fijn vind? Maar als je daarvoor kiest weet je dan ook heel zeker dat je je kinderen niet tekort doet?? Want dat moet je wel heel goed beseffen, dat je achter de keuze staat die je gemaakt hebt. En sta daar dan achter, voel je niet schuldig...
Ik wil alleen wel eens weten welke negatieve kanten er aan een kleinere baan zitten dan alleen minder inkomsten! En daar kun je naar gaan leven. Ik zie ze niet! Als je als thuisblijf moeder zorgt dat je kind onder de andere kinderen komt is dat prima lijkt me.
En het gaat er niet om wat je als werkende/bijna fulltime werkende moeder voor een ander over hebt... maar wat leer je je kinderen. als je dat in de overige 3 dagen (of minder) moet bijbrengen dan gaat er mijns inziens echt iets fout. Kinderen hebben dagelijks dezelfde sturing nodig, dezelfde regels, dezelfde normen en waarden. De drie R's zijn niet voor niets heel belangrijk tot 4 jaar en daarna ook nog. Ik denk dat we zelf niet beseffen hoe belangrijk.
Welke voorbeeld geef je je kinderen door ze bijna elke dag van de week weg te brengen? Zeker als het financieel niet nodig is. Welke uitleg geef je ze? Mama heeft het nodig? Natuurlijk moet je als moeder ook goed voor je zelf zorgen... maar heb je echt zoveel nodig? Ik ken kinderen van nabij (uit mijn groep) waarvan de ouders veel werken, veel kinderen hoor je over het feit dat ze alleen thuis komen of veel bij de buitenschoolse opvang opgevangen worden. En ik hoor dan veel negatieve geluiden. Kinderen balen er van... te veel is niet leuk meer. Als ze ziek zijn kunnen ze niet naar huis, hooguit naar oma omdat ze niet lekker zijn. Of ze moeten de hele dag op school zitten (ik ben echt niet blij met een ziek kind in mijn groep!! Een ziek kind hoort thuis te zijn bij moeder en niet getroost te worden door de juf, ik ben er om les te geven niet om kinderen op te vangen.), ik maak het regelmatig mee! Of er is iets gebeurt en je kunt de ouders niet bereiken na schooltijd, laat staan dat het kind zijn/haar verhaal dan kwijt kan omdat de ouders nog niet thuis zijn. Dat is niet prettig voor een kind. En het kan (als dit vaak gebeurt) zelfs negatieve gevolgen hebben, kinderen voelen zich niet gezien.... pa en ma hebben het druk, want na het werk zijn er weer andere bezigheden, Er is dan zo weinig tijd. Ik ken een kind met problemen op school, zijn ouders werken bijna elke dag... dit kind vertoonde ernstige aandachtsproblemen. Alles haalde hij uit de kast. Tot we de ouders erop aanspraken. Zij hebben toen bewust meer tijd voor hem gemaakt en daarna ging het direct beter. Gelukkig waren zij in de positie dat dit kon, zij hadden een eigen zaak en zij kon tijd maken om hem van school op te halen en 's middags thuis te zijn. Maar daarvoor werd ie door zijn oudere zus opgevangen... fout fout!
dan nog een feit is voor mij: mijn kind komt altijd moe thuis na een dag oppas en dat zal zeker ook voor velen gelden. Alleen dat al vind ik een reden om mijn kind niet meer dan 2 dagen weg te brengen... het is volgens mij niet goed als je kind dag in dag uit moe thuis komt. Zeker niet de kleinen onder de 4 jaar. En mijn mening is het een drukte van belang als de werkdag voorbij is, er gegeten moet worden, gebadderd en alles weer voorbereid moet worden voor de volgende dag. Er is dan weinig tijd om met je kind door te brengen, of doen jullie dat anders?!
Maar goed, ik wil de moeders die veel werken niet aanvallen maar ik het is wel goed denk ik om heel goed na te denken over of het wel goed is zoals het allemaal gaat. Wij zijn natuurlijk hopeloss ouderwets, maar het gezin staat in deze maatschappij allang niet meer op nr 1. Geld geld, dat is het belangrijkste. Doordat de vrouwen meer zijn gaan werken, zijn de huizenprijzen gestegen waardoor nu veel vrouwen MOETEN werken, al is het maar een beetje! Ik vind dat ouders een keuze moeten hebben... kinderen zijn geen knuffels die we even parkeren, maar levende wezens met gevoel die veel liefde tijd en aandacht van ons nodig hebben. Als ze die niet krijgen kunnen ze zich niet goed vormen, zo simpel werkt dat!
