Niet willen eten

Na het lezen weer wat hoop gekregen.
Onze zoon Hessel is bijna 4 jaar en heeft al 2 jaar geen warm eten gegeten.... van alles geprobeerd maar zonder resultaat. Terwijl hij wel goed at tijdens de "potjesperiode".
Gelukkig eet hij s'morgens pap met molenaar en vaak nog een boterham (zonder beleg). Tussen de middag en s'avonds eet hij een boterham met alleen chocopasta. Ander beleg lust hij niet. Wel krijgen we overdag fruit naar binnen, vers geperst sinasappelspa en yoki drink.
Maar warm eten...no way! We hebben als al geprobeerd, belonen, straffen, enz. Niks helpt.
Op zaterdag eten we frietjes en kipnuggets, maar geef je hem dat op dinsdag dan eet hij er niks van! Wel meld hij dan even "dat eten we toch alleen op zaterdag".
Snoepen doet hij ook nauwelijks, alleen chocolade.
Verder proberen we van alles en dit lust hij dan wel : kroepoek gaat goed, honeyhitters (gepofte tarwekorelles in honing), yoghurt en vla, kaas en pannekoeken (volkorenmeel)
Alles wat hij niet kent zegt hij bij voorbaat al "dat lust ik niet".
Als hij ook maar merkt dat er ergens vitamines o.i.d. aan toegevoegd zijn dan eet of drinkt tie het al niet meer. Dus dat gaat zoveel mogelijk zonder smaakje en stiekem.
En maar hopen dat het beter wordt.

Onze oudste eet (eindelijk) wel goed. Alhoewel hij wel altijd alles geproefd heeft of hele kleine beetjes nam. En de jonste 1,5 gaat ook aaridg goed (tot nu toe)
Rene


 
Ha Catharina, harstikke bedankt voor jou tip. Ik dacht gelijk dat moet ik ook proberen. We hebben wel een biologisch groenteabonnement en alleen een balkon, maar als ze daardoor wel zouden gaan eten zou dat toch wel fijn zijn. Al had ik me allang bij het niwet eten neergelegd. En raad eens. Vanaf het moment van samen zaaien en besproeien is mijn kleine tuinier (3 1/2 jaar) goed groente  en aandappels en rijst gaan eten.  Wauw, zo'n snel resultaat had ik echt niet verwacht. Doet ie nu al zo'n twee maanden, het is dus niet eens een korte bevlieging.
 
HE, HALLO!
Ik heb ook een dochter van net 3 die het regelmatig vertikt om te eten, ze lust alles wel, maar is zo druk met van alles en nog wat dat niet toe komt aan het eten. Ze treuzelt, speelt met het eten, zit te kletsen, liedjes te zingen, even is dat grappig, maar elke avond een uur aan tafel zitten en alleen mopperen, daar word ik niet blij van....Nu hoorde ik ook van de tip om een kookwekker neer te zetten en dat gaat een stuk beter! Als ik haar 3x heb gezegt dat ze moet gaat eten, zet ik de kookwekker bij haar neer  (dat is meestal rond de tijd dat ik mijn eten bijna op heb) en zet de wekker op 10 minuten (hoewel ik denk dat dat nog te lang is, voor een kind is 10 minuten een eeuwigheid). In het begin vond ze die wekker wel leuk, nu niet meer. Maar ze snapt heel goed dat het eten weg gaat als het belletje gaat.Voor haar dus heel duidelijk! Voor mij heel rustig, want vanaf dat moment stop ik met mopperen en ligt de verantwoordelijkheid van het eten bij haar. Als ze geen honger heeft, is dat prima en dan gaat het eten dus zonder problemen bij haar weg, anders heeft ze het binnen die tijd echt wel op! Maar ik zit dus niet meer tot sint juttemus aan tafel me te ergeren aan het gerteuzel het is daardoor een stuk  gezelliger gevorden aan tafel! Dat vind ik nl wel heel belangrijk!
 
quote: lenje reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('19-03-2005 17:23:45'));

Hallo allemaal,

Het is inderdaad allemaal erg herkenbaar, helaas is het bij ons de verkeerde kant op gegaan. Ons zoontje van bijna 2 heeft nooit warm gegeten, vanaf zijn baby tijd moest hij overgeven. Het fruit ging moeizaam maar hij at wel wat, dit geldt ook voor brood.
Toen hij 1,5 was zijn we gestart met honger-provocatie, onder begeleiding van een verpleegkundige van het consultatieburo, we zijn drie maanden bezig geweest. De sfeer aan tafel is toen duidelijk veranderd omdat we maar twee maal zijn eten aanbieden, als hij niet wil zetten we het weg. Even leek het te gaan lukken, hij proefde voor het eerst aan warm eten! De afspraak is wel dat je dan niks anders geeft, dus alleen een klein toetje en met een lege maag naar bed, erg moeilijk voor de ouders. Na een week ging hij iets beter brood eten (ongeveer 1 boterham per dag), dat was al een hele vooruitgang. Toch is het de laatste 5 maanden niet goed gegaan met hem. Op dit moment eet hij niks meer, hij proeft hooguit 1 stukje brood en likt soms langs een koekje. Over 2 weken kunnen we bij de kinderarts terecht, om medische oorzaken uit te sluiten. Op dit moment krijgt hij i.o.m. de dietist 500 ml volle melk aangevuld met fantomalt (maaltijd verrijker) en een scheutje koffiemelk er door heen. Gelukkig drink hij wel goed. Hoe dit verder moet weten we niet. De laatste 12 maanden is hij niks in gewicht aangekomen, weegt nog net zoveel als op zijn 1e verjaardag, in lengte groeit hij wel iets maar zit op de onderrand van de groeilijn. We zijn lid geworden van de vereniging nee-eten (website), hierop staat veel verhalen van kinderen die echt niet eten/drinken, helaas kom ik bijna geen mensen tegen die een soort gelijk verhaal hebben als wij, veel kinderen zijn na de geboorte gestart met sondevoeding en komen er niet meer vanaf om allerlei redenen.
Herkend iemand dit???
Lenje


Dag Lenje,

Ik woon in België en heb er onlangs wel wat over gehoord via een vriendin hoe men hier met zoiets omgaat. Die honger-provocatie past men hier ook toe maar dan wel in het ziekenhuis en onder begeleiding van arts en een psycholoog (kinder gedragstherapeut). Weet niet of je ver van België vandaan woont, maar je zou eens kunnen informeren.
 
Hai allemaal,

Als ik het zo lees en ook van vriendinnen hoor dan zijn wij gezegend met een kind dat altijd goed eet. Je kunt het zo gek niet bedenken of het gaat naar binnen.
Het eten varieert van Mexicaanse burrito's tot hutspot en van nasi tot macaroni. Ook spruitjes en witlof gaan zonder moeite naar binnen.
Alleen leverpastei......je stopt het er in en het komt er net zo weer hard uit (met de overige inhoud van zijn maag). Dit is iets wat hij puur van zijn vader meegekregen heeft. Alles waar lever inzit, komt er weer uit. Dus dat geven we hem gewoon niet meer.
IJs is hij ook niet zo kapot van, of het moet al even staan. Dan is de ergste kou er vanaf.

Hoe het komt dat wij nooit problemen hebben met eten? Eerlijk gezegd heb ik geen idee. Waarschijnlijk ook heel veel geluk. Aan de andere kant denk ik soms ook dat het komt omdat wij vanaf dat hij is begonnen met eten heel vrschillende dingen gegeven hebben en aan tafel voor deze tijd misschien wel strenge regels hebben.
Ik vergelijk dit dan met onze vriendenkring. Ze zijn veel losser met de regels aan tafel waardoor een kind ook de gelegenhied krijgt om te emmeren. Zelf ben ik van mening dat een kind de hele dag van alles kan doen en dat half uur aan tafel dan maar doet wat wij willen.
Na 16.00 uur wordt er niet meer "gesnoept" en iedereen blijft zitten totdat een ander ook klaar is met eten.
Er wordt bij ons eigenlijk nooit veel tussendoor gegeten, omdat ik het gewoon vergeet, want ik eet zelf ook weinig tussendoor.

Onze zoon eet 's morgens een bord pap. Rond een uur of 11 krijgt hij 2 liga koeken en een beker drinken. Rond half 1 gaan er 2 bruine boterhammen met worst naar binnen met een beker melk. Vervolgens gaat hij naar bed en als hij uit bed komt, krijgt hij fruit en een beker drinken. Tussen 5 en 6 uur eten we. Hij eet dan 2 grote aardappels, 2 groentelepels groente en een stukje vlees. We sluiten altijd af met een toetje. Bakje vla of yoghurt. Een half uur voordat hij naar bed gaat krijgt hij de laatste limonade, want we zijn bezig met de zindelijkheidstraining.

Hij slaapt van kwart over 7 tot 9 uur de volgende ochtend door en 's middags slaapt hij ook bijna 3 uur.

Toch heeft hij ook last gehad van de peuterpubertijd, maar op een andere manier. Hij is eigenwijs. Als ik links zeg, dan gaat hij naar rechts. Maar hij weet dat we 2x waarschuwen en de derde keer heeft hij een probleem. Hij weet het precies, want het blijft ook meestal tot die 2x. Ik sla nooit en hij heeft nog maar 1x apart gestaan, want ik vind hem nog te jong om echt te begrijpen wat straf is. Tot nu toe gaat het in de winkels ook prima (even afkloppen) en hebben we echt geen klagen.
De ondeugd straalt er vanaf en hij verzint ze ter plekke, maar op een hele leuke manier. Ik geniet dan ook met volle teugen, want ik ben me er heel goed van bewust dat als er een 2e zou komen, dit kind wel eens het toaal tegenovergestelde kan zijn.

groet,

Caroline
 
Ook hier klink dit herkenbaar. Onze oudste van nu net 2 jaar heeft ook van die momenten. Omdat ik toen ze rond de 17 maanden   hoog zwanger was met bekkeninstabiliteit ( nog) en ze   erg goed at mocht ze haar brood 's morgens en 's middag voor op eten al dan niet met de tv aan. 's avond heeft ze eigenlijk op een paar weken na goed gegeten. Ook hier eten we er gevarieerd en als ze niet wil negeren we haar. Ik maak bijna nooit iets anders voor haar klaar. Wel krijgt ze altijd een toetje omdat ik zuivel erg belangrijk vind ( ze wil niet altijd melk drinken). Maar een aantal weken terug wou mevrouw geen brood meer eten ( wel lekkers koekjes snoepjes enz) toen zijn we haar weer in de kinderstoel gaan zetten en nu gaat het met het brood weer veel beter. OOk ben ik gestopt met haar tussendoortjes te geven. ( 's morgens 1ding en 's middags 1ding) Het gaat nu heel goed.

Hoppelijk blijft het zo.

Heel veel succes en ik hou jullie tips in mijn gedachten
 
anoukje is over een paar weken 2 en zij wilde ook niet eten savonds. mijn tips zijn: te vriend houden, extra lief tegen je kindje zijn, kant en klare potjes geven zonder stukjes erin (die van mij had een hekel aan stukjes en ze wilde niet kauwen dus als ze een hapje kreeg van mij zat ze er een half uur mee in haar mond) niet zelf laten eten maar voeren want een peuter houd heel erg van aandacht, zelf gaan eten wanneer je peuter klaar is anders wordt je eigen eten koud, absoluut niet boos worden want daar heeft je peuter schijt aan ( negatieve aandacht is ook aandacht denkt ie dan), vaker de dingen geven die je kindje wel lekker vind maar vooral ook dingen proberen die  het minder lekker vind, als het een hapje heeft doorgeslikt belonen met een applaus en een kusje en een knuffel en veel enthousiasme en trots.( het liefst van iedereen die er op dat moment bij is).  het is veel werk in het begin  maar wel de moeite waard want anoukje eet steeds beter en sneller.ik denk dat negeren alleen maar averechts werkt omdat je kindje dan niet eet en hij moet weten wie de baas is en gewoon leren eten. als het nu een avond echt niet lukt en je hebt alles geprobeerd dan kun je het beter wel opgeven voor een keertje omdat je anders misschien boos gaat worden  maar dat moet je niet te vaak doen want dan weet je peuter snel gnoeg waar je zwakke plek is. probeer het eens een tijdje met mijn tips misschien dat het helpt want het is een hele andere aanpak dan de meeste ouders hebben.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan