Hallo allemaal,
Ik las deze topic en dacht ik hoor hier ook tussen.
Wij zijn sinds mei 2015 bezig om zwanger te worden.
Na het stoppen van de pil eenmalig ongesteld geworden en daarna niet meer.
December maar eens naar de huisarts gegaan, van haar moest ik nog 1 maand aankijken. Na die maand nog steeds niet ongesteld geworden. Dus weer terug naar de huisarts. Van haar een kuur Provera gehad om te kijken of het lichaam hiermee opgang wilde komen. Mocht er na 2 maanden nog niets veranderd zijn, dan zou ik naar het ziekenhuis gestuurd worden.
Zoals verwacht mocht ik na 2 maanden naar het ziekenhuis. Daar is alles in gang gezet. Mijn vriend is getest, hij is gelukkig helemaal gezond. Bij mij is op dat moment pcos geconstateerd.
Ik mocht starten met Provera en daarna Clomid 50mg slikken. Helaas reageerde ik hier niet op.
Wij gingen voor de 2de ronde. Ditmaal het zelfde riedeltje, alleen met Clomid 100mg. Hier kreeg ik heel wat bijwerkingen van, maar had het er voorover. Helaas reageerde ik hier verder ook niet op.
Weer aan de Provera en uiteindelijk door met Clomid 150mg. Alleen wilde de bijwerken van de 100mg. Clomid niet verdwijnen. Ik werd hier zo niet lekker van. Dus besloot tussendoor even naar het ziekenhuis om te overleggen. Dit was voordat ik begon met de Clomid 150mg. Eenmaal met de gynaecoloog overlegd, kon ik starten met het spuiten van Gonal-f en de Ovitrelle.
Na 10 dagen Provera slikken, mocht ik beginnen met Gonal-f 50. Dit 9 dagen gespoten met resultaat, op dag 13 mocht ik Ovitrelle spuiten.
Wij waren erg blij! We waren eindelijk een stap verder. Nadat we voldoende 'geklust' hadden en 2 weken in spanning hadden zitten wachten. Mochten we eindelijk een test doen en die was positief!
Helaas kreeg ik in mijn 6de week een miskraam. Een aantal dagen wat bloed verloren. Na een controle echo bij de verloskundige gehad te hebben kreeg ik helaas toch echt te horen dat er niets meer in mijn buik groeide. We waren erg verdrietig. Maar ik wilde zo snel mogelijk weer door.
Na wat rare gesprekken met het ziekenhuis via de telefoon, kreeg ik eindelijk weer een afspraak om te beginnen met de volgende ronde.
Na de beginecho kreeg ik te horen dat alles schoon was en ik mocht weer beginnen met Provera en Gonal-f.
Gister weer voor een echo naar het ziekenhuis geweest. En helaas op dag 10 was er nog niets te zien. Ik was erg verbaasde, aangezien er de vorige keer al wel iets te zien was. Nu mag ik aanstaande donderdag op dag 13 weer komen om te kijken. Ik hoop dat er iets te zien is!!
Sorry voor het lange verhaal. Maar het is wel fijn om dit alles even van je af te schrijven. Al dat wachten en die onzekerheden vergen veel geduld. En dat geduld is soms erg moeilijk op te brengen.
Ik ben inmiddels bijna 26, dus heb nog wel even te tijd. Maar ik denk dat als je eenmaal besloten hebt om zwanger te worden, dat dat niet snel genoeg mag gebeuren.
Liefs