Hoi dames, ik lees al dagen met jullie mee dus dacht weetje ik ga ook mee schrijven.
@Kimkim ik begrjip je frustatie helemaal.. het is zo moeilijk.
Hierbij mijn (stukje) verhaal.. het volledig verhaal is erg lang.. is deze post Mijn verhaal, iemand tips? Advies? | Ouders van Nu
Ik zit inmiddels op cyclusdag 42 en ben nog steeds niet ongesteld. NOD was 13-04. Op dat moment had ik eerst een euforisch gevoel, misschien ben ik wel zwanger!Meerdere testen gedaan, allemaal negatief op early van kruidvat na met een heeeel licht streepje. (uiteindelijk vals positief) Hierdoor kreeg ik weer hoop, misschien late innesteling, laag HCG? Geduld hebben, wachten… 4 dagen overtijd weer testen, OMO-wit. Huh? Hoe kan dit nou, ik heb alle symptomen, ben niet ongesteld en had toch een licht positief streepje?? Vervolgens 6 dagen overtijd weer testen, weer wit. Hierbij kreeg ik een emotionele instorting. Ik was zó intens verdrietig. Wat gebeurd er? Dit klopt niet, de gyneacoloog had toch gezegd dat ik ongesteld moest worden? En hoe kan dit dan? Ben ik dan toch zwanger? He-le-maal gek werd ik ervan.Gister was ik 8 dagen over tijd en deed ik de laatste test. Weer wit. Ik trok het niet meer. Heb mijn huisarts gebeld en gevraagd om een bloedtest met uitleg van het verhaal. Dat mocht.
Vanochtend de uitslag van de bloedtest; HCG 1.9 (duidelijk niet zwanger dus)LH 0.91FSH 2.6 (wat betekent dat eisprong wel al is geweest).En nu voel ik me verslagen. Compleet verslagen. Wat is er met mijn lijf aan de hand, wordt mijn angst realiteit? Werkt mijn lichaam niet naar behoren? Kan ik geen kinderen krijgen? Wanneer wordt ik in godsnaam ongesteld zodat ik verder kan en weer een poging kan doen? 9 f*cking dagen overtijd (excuses) en t voelt mentaal als een maand. Gek wordt ik er van. Waarom eerst 2 super mooie cyclussen van 33 en 34 dagen, en nu dit?? Wat betekent dit dan?En ik weet dat er heel veel vrouwen zijn die al veel en veel langer aan het proberen zijn, en geloof me ik heb de wereld aan respect voor jullie. Maar wij mogen maar 6 maanden natuurlijk proberen voor we een traject in gaan omdat het risico dat mijn lichaam weer te beschadigd raakt door de endometriose te groot is.
Ik hoopte zo, ik was zo blij. En nu ben ik zo verdrietig. Sorry voor het lange verhaal.. misschien hebben jullie tips? Ik weet gewoon niet meer wat ik nu moet doen..