November 2022
- Onderwerp starter AvAnDp
- Startdatum
Hoi Dames,
Ik meld me hier ook graag aan. Ik heb maandag positief getest en zou nu (naar rekening van mijn laatste ongesteldheid) 4 weken en 5 dagen zwanger zijn!! Ik vind het nog wel mega spannend! Hoop dat alles goed blijft gaan. 4 april mag ik voor het eerst naar de verloskundige en krijg ik een echo. Naar berekening van de laatste menstruatie zou ik op 19 november uitgerekend zijn!!
Hopelijk gaat alles goed bij iedereen!
Ik meld me hier ook graag aan. Ik heb maandag positief getest en zou nu (naar rekening van mijn laatste ongesteldheid) 4 weken en 5 dagen zwanger zijn!! Ik vind het nog wel mega spannend! Hoop dat alles goed blijft gaan. 4 april mag ik voor het eerst naar de verloskundige en krijg ik een echo. Naar berekening van de laatste menstruatie zou ik op 19 november uitgerekend zijn!!
Hopelijk gaat alles goed bij iedereen!
Hallo Dames, gefeliciteerd allemaal met jullie zwangerschappen! Hoop dat we allemaal een mooie tijd gaan meemaken.Graag sluit ik ook bij jullie aan.
Wat info
it is mijn 2e zwangerschap, ik ben 7 november 2022 uitgerekend (volgens eigen berekening). Dat is precies 4,5 jaar na de geboorte van onze zoon. Ik zit eigenlijk op een grijze wolk en hoop dat het Ok is om dat met jullie te delen.
Ik kwam er 3 maart achter dat ik zwanger ben, omdat ik toen met ongelooflijke buikpijn bij de huisartsenpost zat. Om een (buitenbaarmoederlijke) zwangerschap uit te sluiten, werd ook mijn HCG gehalte bepaalt. Dat bleek 500 te zijn, 4 weken zwanger dus. Op de echo bij de gyneacoloog bleek er een vruchtzakje te zien. Ik viel van m'n stoel. Manlief is bijna 44 en ik bijna 42 en we vinden het ouderschap eindelijk wat makkelijker worden met een bijna kleuter in huis. Manlief roept al lang dat hij 1 kind genoeg vindt, hij vindt zichzelf ook te oud voor nog een baby, is 50 als deze kleine 6 is. En ik had me sinds een jaar ook bij neergelegd dat we 'one and done' zijn. We zijn beiden best perfectionisctisch van aard en ik weet niet of ik genoeg energie heb voor 2 kids.
Het voelt een beetje alsof je een mooi feest gegeven hebt, moe en voldaan alles aan het afbouwen en opruimen bent en eropeens nog iemand aanklopt en vraagt of je ook voor haar nog een feestje wilt organiseren.
Ik heb direct na de 1e echo nog kort daarna bloedafnames gehad om het HCG gehalte te bepalen en 2 echo's. HCG bleef stijgen zoals verwacht, het was even onduidelijk of het vruchtzakje ook bleef groeien, maar dat bleek uiteindelijk ook goed te zijn.
Na de aanvankelijke schok en ontkenning, voel ik me bij deze zwangerschap ook anders dan bij de 1e (was toen 9 maanden op een grote roze wolk). Heb het steeds heel koud, de buikpijn is niet weg (oorzaak nog niet gevonden). We kregen ook nog corona. En ik heb constant honger en eet de raarste combinaties (nu net spekjes, bonbons, sla en worteltjes).
Ik heb eerlijk gezegd nagedacht over abortus, omdat ons leven eigenlijk heel mooi is en we beiden bang zijn voor een gehandicapt kind. Daarnaast gaan we volgend jaar naar een nieuwbouwhuis, moeten we dit huis verkopen en de verhuizing regelen etc. Ook hebben we alle babyspullen en kleertjes etc allang weer doorgegeven. Veel praktische bezwaren, waardoor ik eigenlijk nog niet mijn armen en hart voor dit kindje kan openen.
(Ik besef dat dit hele rare bezwaren zijn voor wie ook zwanger is en miskramen heeft gehad of in een lang medisch traject heeft gezeten, en nu eindelijk zwanger is.)
Ook heb ik heb ik een rare angst dat we ons gaan vergalloperen aan het grootbrengen van nog een kind, onze eerste is behoorlijk intens en mijn man heeft de afgelopen paar jaar 2x een burn out gehad en ik vaak migraine. Onze zoon is net zindelijk en slaapt sinds een jaar door, we zijn eindelijk een beetje op adem aan het komen. Ik ben bang dat mijn man aan een 2e echt helemaal onderdoor gaat. Of dat we helemaal uit elkaar groeien doordat we weer alleen met de kleine bezig zijn.
Voor ons zoontje maak ik me niet zo'n zorgen. We hebben een goede band en hij is lief met andere kinderen. Hij scheelt straks 4,5 jaar met baby2, dat is volgens mij ook een mooi leeftijdsverschil.
Aan de andere kant, veel mensen om ons heen zeggen dat een 2e makkelijker is omdat je zelf meer ervaring hebt. We gaan naar een groter huis verhuizen. De gyneacoloog maakt zich weinig zorgen, ik ben verder gezond en op deze leeftijd spontaan zwanger geworden. Daarnaast ging de vorige zwangerschap en bevalling heel goed. Vorige week (met 8 weken) hebben we een kloppend hartje gezien en het kleintje zit op een perfecte plek. We gaan wel alle tests (NIPT en 13 weken echo) doen om zoveel mogelijk ziektes uit te sluiten.
Het is vooral even wennen dat we na 4,5 jaar weer terug gaan naar het eerste honk (klein babietje) en ook onze directe toekomstplannen wat moeten veranderen. Verder ben ik benieuwd of mijn lichaam het gaat trekken (vanwege de rare buikpijn.)
En ben ik ook wel benieuwd naar dit kindje dat op de valreep voor ons als gezin gekozen heeft.
Lang verhaal. Ik hoop dat ik de komende tijd ook wat leukere / vrolijkere berichtjes met jullie kan delen en vind het fijn om hier een anonieme uitlaatklep te hebben.
Wat info
it is mijn 2e zwangerschap, ik ben 7 november 2022 uitgerekend (volgens eigen berekening). Dat is precies 4,5 jaar na de geboorte van onze zoon. Ik zit eigenlijk op een grijze wolk en hoop dat het Ok is om dat met jullie te delen. Ik kwam er 3 maart achter dat ik zwanger ben, omdat ik toen met ongelooflijke buikpijn bij de huisartsenpost zat. Om een (buitenbaarmoederlijke) zwangerschap uit te sluiten, werd ook mijn HCG gehalte bepaalt. Dat bleek 500 te zijn, 4 weken zwanger dus. Op de echo bij de gyneacoloog bleek er een vruchtzakje te zien. Ik viel van m'n stoel. Manlief is bijna 44 en ik bijna 42 en we vinden het ouderschap eindelijk wat makkelijker worden met een bijna kleuter in huis. Manlief roept al lang dat hij 1 kind genoeg vindt, hij vindt zichzelf ook te oud voor nog een baby, is 50 als deze kleine 6 is. En ik had me sinds een jaar ook bij neergelegd dat we 'one and done' zijn. We zijn beiden best perfectionisctisch van aard en ik weet niet of ik genoeg energie heb voor 2 kids.
Het voelt een beetje alsof je een mooi feest gegeven hebt, moe en voldaan alles aan het afbouwen en opruimen bent en eropeens nog iemand aanklopt en vraagt of je ook voor haar nog een feestje wilt organiseren.
Ik heb direct na de 1e echo nog kort daarna bloedafnames gehad om het HCG gehalte te bepalen en 2 echo's. HCG bleef stijgen zoals verwacht, het was even onduidelijk of het vruchtzakje ook bleef groeien, maar dat bleek uiteindelijk ook goed te zijn.
Na de aanvankelijke schok en ontkenning, voel ik me bij deze zwangerschap ook anders dan bij de 1e (was toen 9 maanden op een grote roze wolk). Heb het steeds heel koud, de buikpijn is niet weg (oorzaak nog niet gevonden). We kregen ook nog corona. En ik heb constant honger en eet de raarste combinaties (nu net spekjes, bonbons, sla en worteltjes).
Ik heb eerlijk gezegd nagedacht over abortus, omdat ons leven eigenlijk heel mooi is en we beiden bang zijn voor een gehandicapt kind. Daarnaast gaan we volgend jaar naar een nieuwbouwhuis, moeten we dit huis verkopen en de verhuizing regelen etc. Ook hebben we alle babyspullen en kleertjes etc allang weer doorgegeven. Veel praktische bezwaren, waardoor ik eigenlijk nog niet mijn armen en hart voor dit kindje kan openen.
(Ik besef dat dit hele rare bezwaren zijn voor wie ook zwanger is en miskramen heeft gehad of in een lang medisch traject heeft gezeten, en nu eindelijk zwanger is.)
Ook heb ik heb ik een rare angst dat we ons gaan vergalloperen aan het grootbrengen van nog een kind, onze eerste is behoorlijk intens en mijn man heeft de afgelopen paar jaar 2x een burn out gehad en ik vaak migraine. Onze zoon is net zindelijk en slaapt sinds een jaar door, we zijn eindelijk een beetje op adem aan het komen. Ik ben bang dat mijn man aan een 2e echt helemaal onderdoor gaat. Of dat we helemaal uit elkaar groeien doordat we weer alleen met de kleine bezig zijn.
Voor ons zoontje maak ik me niet zo'n zorgen. We hebben een goede band en hij is lief met andere kinderen. Hij scheelt straks 4,5 jaar met baby2, dat is volgens mij ook een mooi leeftijdsverschil.
Aan de andere kant, veel mensen om ons heen zeggen dat een 2e makkelijker is omdat je zelf meer ervaring hebt. We gaan naar een groter huis verhuizen. De gyneacoloog maakt zich weinig zorgen, ik ben verder gezond en op deze leeftijd spontaan zwanger geworden. Daarnaast ging de vorige zwangerschap en bevalling heel goed. Vorige week (met 8 weken) hebben we een kloppend hartje gezien en het kleintje zit op een perfecte plek. We gaan wel alle tests (NIPT en 13 weken echo) doen om zoveel mogelijk ziektes uit te sluiten.
Het is vooral even wennen dat we na 4,5 jaar weer terug gaan naar het eerste honk (klein babietje) en ook onze directe toekomstplannen wat moeten veranderen. Verder ben ik benieuwd of mijn lichaam het gaat trekken (vanwege de rare buikpijn.)
En ben ik ook wel benieuwd naar dit kindje dat op de valreep voor ons als gezin gekozen heeft.
Lang verhaal. Ik hoop dat ik de komende tijd ook wat leukere / vrolijkere berichtjes met jullie kan delen en vind het fijn om hier een anonieme uitlaatklep te hebben.
Hier vorige week de eerste echo gehad met 7 weken. Hierbij hebben we een kloppend hartje gezien en helaas ook een vruchtje zonder kloppend hartje (waarschijnlijk een vanishing twin). Volgende week heb ik een herhaal echo om te controleren hoe het verloop is. Sinds gisteren heb ik ineens minder symptomen en ik vind het allemaal erg spannend! Hopelijk volgende week dinsdag weer een goede echo!
@MrsM hopelijk ga je een beetje de rust vinden de komende periode en voel je je snel wat beter!
@MrsM hopelijk ga je een beetje de rust vinden de komende periode en voel je je snel wat beter!