Ongepland zwanger
- Onderwerp starter Gebruiker10396449
- Startdatum
Heel veel sterkte wat je beslissing ook was. Liefs
Lieve allen..
sorry voor deze erg late reactie.
Ik ben nog steeds uit mijn doen.
het merendeel zal wel schrikken denk ik..ik ben namelijk toch voor abortus gegaan en het was vreselijk..
tot aan de dag van de behandeling getwijfeld. Ik moest er een uur over doen om de pillen in te nemen die je baarmoedermond verweken en kan het nu, een week nadien, nog steeds niet begrijpen.
waarom ik het heb gedaan? Erg veel schuldgevoelens.. Ik wilde het niet alleen, ik was bang dat ik het moederschap dan niet aankon. Ik vind het vreselijk als het kind een vader heeft die er niets mee te maken wil hebben. Ik probeer op die manier te relativeren maar ik kijk anders tegen mijn vriend aan sinds het gebeuren. Hij is de hoofdreden van mijn abortus, zo voelt het, en ik ben daarom bang voor spijt... ik denk dat ik dat al heb.. en beiden kwijt ga raken ..
de kinderwens blijft.. ik geef dit een maand om te kijken of ik het een plek kan geven en verder kan met de relatie, maar als ik me dan nog zo voel kies ik voor mezelf, en hoop ik dat ik de kans nog mag krijgen om dit met een ander te realiseren
nog nooit heb ik mij zo vreselijk en leeg gevoeld..
liefs, een verslagen vrouw
sorry voor deze erg late reactie.
Ik ben nog steeds uit mijn doen.
het merendeel zal wel schrikken denk ik..ik ben namelijk toch voor abortus gegaan en het was vreselijk..
tot aan de dag van de behandeling getwijfeld. Ik moest er een uur over doen om de pillen in te nemen die je baarmoedermond verweken en kan het nu, een week nadien, nog steeds niet begrijpen.
waarom ik het heb gedaan? Erg veel schuldgevoelens.. Ik wilde het niet alleen, ik was bang dat ik het moederschap dan niet aankon. Ik vind het vreselijk als het kind een vader heeft die er niets mee te maken wil hebben. Ik probeer op die manier te relativeren maar ik kijk anders tegen mijn vriend aan sinds het gebeuren. Hij is de hoofdreden van mijn abortus, zo voelt het, en ik ben daarom bang voor spijt... ik denk dat ik dat al heb.. en beiden kwijt ga raken ..
de kinderwens blijft.. ik geef dit een maand om te kijken of ik het een plek kan geven en verder kan met de relatie, maar als ik me dan nog zo voel kies ik voor mezelf, en hoop ik dat ik de kans nog mag krijgen om dit met een ander te realiseren
nog nooit heb ik mij zo vreselijk en leeg gevoeld..
liefs, een verslagen vrouw
Hey, wat een moeilijke keuze! Fijn dat je ons een update geeft, denk dat velen zich toch afvroegen hoe het met je zou gaan.
Ik weet zeker dat je op een later moment een hele fijne partner tegen het lijf loopt waarmee jouw kinderwens vervuld kan worden!
Kies alsjeblieft voor jezelf en weet wat je waard bent, je hebt nog een heel leven voor je
Ik weet zeker dat je op een later moment een hele fijne partner tegen het lijf loopt waarmee jouw kinderwens vervuld kan worden!
Kies alsjeblieft voor jezelf en weet wat je waard bent, je hebt nog een heel leven voor je
Hey,
Knap dat je het nog aan ons terugkoppelt. Hopelijk komen er niet allemaal rot reacties van de moeder maffia.
Verdrietig dat het zo is gelopen en je je zo voelt. Ik wil je veel sterkte wensen. Je hebt je denk ik echt heel machteloos gevoeld. Niemand zou dit mogen ervaren met zo'n groot onderwerp.
Ik hoop dat het je gegunt is toch ooit nog zwanger te raken. Eventueel als bewust alleenstaande mama.
Ik vind het trouwens wel apart dat zo'n kliniek jou toch behandeld heeft. Zij hadden hier beter op moeten screenen vind ik. Heftige ingreep lijkt me ook, gezien het aantal weken je was.
En je vriend,..... Minimaal een beetje jeukpoeder in z'n werkkleding zou denk ik niet misstaan.
Denk aan jezelf. Voor altijd! Kop omhoog!
En als jullie uit elkaar gaan, ga je richten op een leuk huisje en hoe je het gaat inrichten etc. Fantaseer over een leuke toekomst. Misschien met baby. Liefdes verdriet kom je toch wel overheen.
Liefs & knuffel ♡♡
Knap dat je het nog aan ons terugkoppelt. Hopelijk komen er niet allemaal rot reacties van de moeder maffia.
Verdrietig dat het zo is gelopen en je je zo voelt. Ik wil je veel sterkte wensen. Je hebt je denk ik echt heel machteloos gevoeld. Niemand zou dit mogen ervaren met zo'n groot onderwerp.
Ik hoop dat het je gegunt is toch ooit nog zwanger te raken. Eventueel als bewust alleenstaande mama.
Ik vind het trouwens wel apart dat zo'n kliniek jou toch behandeld heeft. Zij hadden hier beter op moeten screenen vind ik. Heftige ingreep lijkt me ook, gezien het aantal weken je was.
En je vriend,..... Minimaal een beetje jeukpoeder in z'n werkkleding zou denk ik niet misstaan.
Denk aan jezelf. Voor altijd! Kop omhoog!
En als jullie uit elkaar gaan, ga je richten op een leuk huisje en hoe je het gaat inrichten etc. Fantaseer over een leuke toekomst. Misschien met baby. Liefdes verdriet kom je toch wel overheen.
Liefs & knuffel ♡♡
Hele dikke knuffel!