Ongepland zwanger

Hallo lieve allemaal,
sorry sorry sorry voor mijn enorm late reactie. Mijn hoofd zat vol de afgelopen week, excuses!
@Cvdpluijm bedankt voor het delen van het verhaal over je zus, vreselijk voor haar.
En @de anderen; ja de afspraak over geen kinderen is niet zwart/wit, ook dat klopt en besef ik mij. 
Ik lees dat velen in een dergelijke situatie gaan voor hun kindje en dat het uiteindelijk goed komt, hoe moeilijk ook. Respect daarvoor!! Ook ik hoop op een eind goed, al goed.. 
Wat inderdaad ook klopt is dat hij zichzelf had moeten laten helpen als hij het echt niet had gewild.. 
Ik ben afgelopen dinsdag naar de kliniek geweest met mijn vriend. Voor een echo en intake. Het bleek dat ik al veel verder ben dan ik had gedacht; al 10 weken zelfs. Ik heb dit niet gemerkt omdat ik mijn stopweek van de pil soms oversla. 
Ik ben erg geschrokken. Op de echo was al een hartslag en het bewoog al..
Ik heb fijne gesprekken gehad daar en gehuild. Zij zag mijn twijfels en daarom en gezien de wettelijke bedenktijd gingen zij niet behandelen. Er staat wel weer een nieuwe afspraak; dat zou dus zijn voor curretage. Dit heb ik gedaan voor m'n vriend en voor mezelf om tijd te kopen.
Mijn gevoel zegt dat ik het niet kan. Mijn vriend blijft hameren op weg laten halen en alles zou daarna weer zijn bij het oude. Hij heeft al een afspraak gemaakt voor sterilisatie inmiddels en is super lief de afgelopen tijd, liever dan ooit, maar het voelt als voorwaardelijke liefde omdat het alleen is zolang ik ga voor abortus..
als ik kies om het te houden moet ik opzoek naar een huis en raak ik hem en z'n kinderen kwijt. Hoe graag ik in m'n hart ook zou willen blijven, hij kan het niet zegt hij. 

De nieuwe afspraak staat op 15 juni. 
Op dit moment zegt m'n gevoel om het te houden...
zo zijn jullie allemaal weer even op de hoogte! 
dank voor alle lieve berichten en medeleven!! 
heeft me goed gedaan en waardeer ik enorm, 
 
Liefs,
een nog steeds wanhopige vrouw 
 
Maar jou vriend heeft dus ook de echo gezien en het hartje zien kloppen en dan toch nog zo er over denken.
Moet echt verschrikkelijk zijn voor jou.
En ik zou mij echt niet druk maken om woonruimte enz mijn zus is 3 jaar geleden gescheiden een heel ander verhaal maar die is begonnen met haar zoontje op een studio om te wonen ze zegt het is klein maar heb wel mijn kind bij mij en dat is het belangrijkste.
 
 
Wat goed dat je wat extra bedenktijd hebt gekregen/genomen. Wat ik bijzonder vind is dat jouw vriend zegt dat voor hem na de abortus alles weer het oude is. En daarbij geen rekening houdt dat dat voor jou misschien helemaal niet zo is. Zoals ik je zo hoor, denk ik dat je heel erg spijt gaat krijgen van een abortus. Zijn liefde voelt op deze manier inderdaad voorwaardelijk
 
Bedenk je ook goed hoe je relatie nog gaat zijn als je wel voor de abortus kiest. Hij denkt dat alles dan bij het oude is, maar wellicht blijf jij hem de abortus en je kans op een kindje altijd kwalijk nemen. Grote kans dat je relatie hierdoor alsnog strand.
 
Pfff omg,  10 weken al!  Ik ben maar 2 weekjes verder en het is dan echt al een baby.  Zou echt nooit mijn eigen baby vermoorden. Sorry dat ik het zeg, maar ik zag het bij 10 weken ook al zwaaien op de echo en bewegen en met voetjes trappelen.  Je doet nu net als een huis zoeken erg is, maar dat is toch niets in vergelijking met leven met de gedachte dat je je eigen kind die al leeft!!! In principe laat sterven. Het leeft gewoon,  ga dan het opgeven voor adoptie of iets als je het niet wilt, maar zou mijzelf nooit vergeven als ik mijn kindje liet sterven doordat mijn partner hem niet wil.  En als je al moest huilen, weet je zelf ook wel dat je het niet weg kan halen. Anders had je het inmiddels allang gedaan.  Je kunt je kindje zelf opvoeden, weet niet waar je woont maar ik weet zeker dat als je een oproepje plaatst er genoeg mensen zijn die je gratis spullen willen geven en alles wat je nodig hebt. Je staat er niet alleen voor. Sluit je aan bij een facebook groep uitgerekend in december 2022. En iedereen zal je helpen. Kies voor jezelf!!! En niet voor je partner die blijkbaar ineens de liefste ooit is omdat hij wil dat je de keuze maakt die hij wil. 
 
Ach jeetje, ik ben oprecht blij iets van je te horen! Logisch dat dat even duurde.

Én heel fijn dat het kindje er nog zit. Ik heb me echt zo vaak afgevraagd deze week wat je gedaan zou hebben.

Het klinkt alsof je het kindje wil houden, maar inderdaad grote beren op de weg wegens relatie & huis. Ik adviseer je zeker te kiezen voor het kindje :)

(Nogmaals, ik heb ook tot week 10/11 gelopen met de gedachte dat het mij een hoop stress zou schelen als ik het kindje weg laat halen. Nu week 18 en super trots en blij dat ik haar bij me heb, dat mijn buik groeit en ik voel haar kietelen in mijn buik)

Ik hoop dat je in je omgeving steun kunt vinden, hulp kunt krijgen qua huis etc. Al is het maar emotionele steun. Er zullen echt veel mensen voor je klaar staan, en idd in zo'n Facebook groep zullen er vast zelfs vreemden voor je klaar staan.

En ik ga het toch gewoon zeggen, omdat ik er echt in geloof dat het goed gaat komen met jou en de baby: Gefeliciteerd met de zwangerschap ?

Heel veel kracht en knuffels toegewenst!!
 
Ik zou het idd wel tegen meer mensen gaan zeggen vooral voor de steun en mensen die je willen helpen en ook tegen ze vertellen hoe je vriend er nu over denkt.
Heel veel sterkte.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan