Onrust en krampen

Hoi Marieke.

Wat raar dat de huisarts niets voor jullie kan doen!
Zij kan toch ook gewoon medicijnen voorschrijven?
(Dat hebben wij vandaag ook gekregen voor de reflux van Finn en een doorverwijzing naar de kinderarts.)

Wat zielig dat Gabriel ontroostbaar was nadat hij heeft gespuugd. Lijkt wel of zijn slokdarm ondertussen flink geïrriteerd is door het maagzuur wat daar steeds langs komt.

Kan me goed indenken dat je vriend helemaal chagarijnig word, je wordt er zo hopeloos van!
Weet helaas presies hoe jullie je voelen. Mijn man kan er ook minder goed tegen dan ik en wil Finn dan gewoon maar even laten, wat ik dan niet kan en hem maar weer oppak:)

Ik wil je wel 1 ding meegeven als het echt niet meer gaat en de pijn echt te erg wordt voor Garbiel. Of jullie het echt niet meer aankunnen!
(Woensdag is nog best ver weg!)
Ga gewoon naar de huisartsenpost en zet hem daar maar op de balie neer. Dat hebben wij ook gedaan met onze oudste. Klinkt misschien hard maar wij hebben toen ook gezegd we nemen hem niet mee naar huis voordat jullie hem onderzocht hebben en er iets aan doen! (Mijn hart brak op dat moment wel hoor).
Bij de huisartsenpost zagen ze op dat moment ook wel dat het echt niet ging, Roan gilde de longen uit zijn lijf en mijn man en ik stonden er ook bij te huilen.

Ze hebben Roan toen gelijk opgenomen, hoe moeilijk dat voor ons ook was! Er werd wel iets aan gedaan!

Heel veel succes en ik hoop echt dat het heel snel beter gaat met Gabriel!

Fijne jaarwisseling! Liefs Danielle
 
Lieve Mariek,

Wat moeten jullie je moedeloos voelen zeg. Ik heb zoveel bewondering voor jullie, wat een pittige tijden zijn dit zeg! Ik kan alleen maar hopen dat het nu echt snel beter wordt. En zoals Danielle al zegt: als je het niet trekt tot woensdag (wat nog erg ver weg is), gewoon eerder aan de bel trekken.
En in de tussentijd lekker op het forum blijven spuien hoor! Wij slepen jullie er op afstand wel een beetje doorheen, voor zover dat mogelijk is.

Dikke kus, Marieke
 
Ik denk dat we morgen anders maar naar de spoed in het ziekenhuis moeten gaan. Ik trek het gewoon niet zo en mijn vriend waarschijnlijk ook niet tot woensdag. Ik zit er alweer doorheen, gisteren 1 dag niet gehuild en vandaag is het gewoon weer raak. Ik moet gewoon huilen van de pijn die hij heeft en ik kan er ook niet van slapen, als ik die kans al krijg.

Ik weet het niet... Stel ik me aan? Ik voel me altijd zo'n aansteller ofzo, weet niet goed waarom...

Liefs, Marieke
 
Meid je stelt je echt niet aan!
Het is zo verschrikkelijk om te zien dat je kleine mannetje zoveel pijn heeft!
En al dat slaap gebrek doet je ook zeker niet goed!
Maar een aansteller ben je echt niet.
Het is heel logisch dat je het allemaal niet meer trekt op dit moment!
Ga gewoon morgen naar de spoedpost, ik neem aan dat ze daar ook wel zien dat jullie het niet meer aankunnen op dit moment en dat jullie ventje zoveel pijn heeft!

Succes meid,

Liefs Danielle
 
Lieverd, als iemand zich niet aanstelt dan bij jij het. Je bent een supergoede mama die zich heel veel zorgen maakt over haar ventje en daar heel verdrietig over is. Dit sloopt jullie zo enorm... Meis, ik zou zeggen: ga overal maar flink veel stampij maken en zorg dat jullie z.s.m. echt geholpen worden!
Jullie verdienen samen een heel mooie, goede, relaxte en vooral pijnvrije start van 2012!

Dikke knuffel, Marieke
 
We zijn vannacht naar het ziekenhuis geweest en er weer weggestuurd. Gabriël is kort onderzocht (oren gekeken, longetjes en hartje geluisterd en temperatuur gemeten) en de arts wenste ons toen succes met onze gezonde huilbaby...
Zucht...

Ik heb met heel veel moeite Gabriël toch zo'n 5-6 uur in zijn wagen in slaap gekregen (niet achter elkaar natuurlijk) en hij is nu natuurlijk weer wakker, aan het slikken en hikken en moeilijk aan het doen.

Gelukkig komt er zo een nicht van mijn moeder langs met haar vriendin die cranio-sacraal therapeute is. Ik hoop dat ze wat voor Gabriël (en dus ook ons) kunnen betekenen.

Ik hou jullie up-to-date.
Veel liefs, Marieke
 
Misschien klinkt het zweverig voor sommigen, maar ik dacht al dat er iets zou zijn met hem (en mij) m.b.t. de laatste weken van de zwangerschap, de bevalling en ziekenhuis periode. Niet alleen ik heb geen mogelijkheid tot 'normale' rust gekregen, maar hij ook niet. Ik en Gabriël zitten dus een beetje in hetzelfde schuitje. We zijn overspannen en oververmoeid.
We gaan hem anders vasthouden en masseren waardoor hij rustiger zou moeten worden en zich eindelijk kan gaan aanpassen aan het leven buiten de veilige buik van mama. Ook ga ik anders en vaker eten, mijn lichaam geeft verkeerde signalen, het wil snelle energie terwijl het daar eigenlijk geen behoefte aan heeft.
Woensdag gaan we wel al het medische laten uitsluiten door de kinderarts, al is het alleen maar voor onze geruststelling.
En als alles goed gaat kunnen we dan toch het nieuwe jaar gelukkig en fris beginnen!

Heel veel liefs en een spetterende jaarwisseling voor iedereen!
Marieke & mannen
 
Ha lieve Marieke,

Volgens mij gaan jullie de negatieve spiraal doorbreken op deze manier. Ik geloof zó in een wisselwerking tussen een kindje en de ouders. Ik vind die Derik Ogilvie echt een eng en naar mannetje ;-), maar ik geloof wel dat hij gelijk heeft. Kinderen zijn, hoe klein ze ook zijn, zo gevoelig voor hun omgeving. En dan vooral voor papa en mama. Ze pikken al zoveel op.
Als jij lekkerder in je vel zit, zowel mentaal als fysiek, dan pikt hij dat ook op en wordt hij vast rustiger. Dat samen met de andere tips zorgt vast voor veel positiviteit!

Meis, ik wens jullie een geweldige jaarwisseling toe! En een rustig begin van 2012 voor jullie drietjes!

Veel liefs van ons drietjes!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan