@datkomtlaterwel. Welkom terug?. Ik heb ook een tijdje gehad dat ik helemaal niets mee las. In de periode nadat duidelijk was dat het spuiten niets ging worden. En we moesten wachten op IVF. Soms is even afstand ook goed. Maar er over kunnen praten, veilig vanachter je beeldschermpje, met andere meiden die precies weten wat je bedoeld en ervaart, is ook wel heel fijn?. Succes met de utrogestan. Ik vond dat niet heel prettig dat spul. Ik ging er heel erg van dromen en daar beneden voelde het er niet beter op. Ik krijg nu Crinone. Hopelijk daar minder last van. Succes!
@Anneke, ik weet weinig van ovulatie testen. Maar weet wel dat die dingen icm PCOS niet heel betrouwbaar zijn. Ik heb dat uit interesse eens besproken met m'n arts. Maar ik lees dat de andere meiden je beter advies hierin geven. Dus ik hou m'n mond verder, hihi. Ik had m'n vriend mee vandaag. Maar vanwege covid willen ze het liefst dat je alleen komt, mits er belangrijke afspraken zijn. Zo'n echo kan ik wel alleen. Dus hij heeft op de parkeerplaats gewacht. Ik heb in m'n eentje op die bekende stoel al zoveel 'klappen' te verwerken gehad. Die van vandaag had er ook nog wel bijgekund. Maar vandaag was het gelukkig goed!!
@Lieke, super balen! Ik herken je gevoel zo. Tis een traject waar je een heeeele lange adem moet hebben. En steeds jezelf weer bij elkaar raapt om weer door te gaan. Maar wij vrouwen hebben een oerkracht die op momenten komt dat je het niet verwacht. En dan ga je gewoon door. Maaaar, baal momenten mogen er ook zijn. Soort verwerking denk ik dan maar. Ik ga je volgen, ? succes!
@Niesss, dankjewel! Lief!! We zijn dr nog niet.. maar.. Dit is een goede stap! Ben ook steeds een beetje nerveus nu. En dan denk ik: rustig aan! Niet te druk maken. Maar tis nogal wat allemaal?.
@Xbo: hoe is het met jou? Hoe voel je je? Wat lief dat je aan me gedacht hebt! Zo bizar dat t gewoon nu goed was. Ik ga serieus voor t eerst in al die tijd volgens t schema nu. Terwijl ik altijd overal de uitzondering was. Ik was niet echt nerveus vanochtend. Ik zei van het weekend al: als het niet goed is woensdag, dan zit ik er echt goed naast. Maar eenmaal in die wachtkamer en op de welbekende stoel, waren ze er toch ineens weer. Die zenuwen. Was erna ineens ook ff moe. Zo'n dip. Dus stiekem onbewust misschien toch druk gemaakt. Ik vindt t ook zo'n gekke gewaarwording. Over een week heb ik gewoon een embryo in m'n buik zitten. Ik hoop zo dat t blijft plakken. Nogal een open deur. I know. Nu ga ik lekker slapen. Even bijkomen. Gekke periode zo?