Hi allemaal! Ik ben nieuw hier en op zoek naar lotgenoten met PCOS. Mijn naam is Eva ben 28 jaar. Ik heb de afgelopen 3 maanden teruggelezen en sluit me graag aan bij jullie gesprekken.
PCOS is bij mij een half jaar geleden vastgesteld na het stoppen met de pil. We willen graag een eerste kindje.
Ik heb nu 2 rondes Letrozol gehad. Eerste keer 2,5 mg maar helaas geen eisprong. Nu 2e rond 5 mg. De 1e echo afgelopen vrijdag (cd 14) gehad waarop follikels waren te zien van 11 en 15 mm.
Nu net (maandag, cd 17) weer voor een echo geweest maar nu nog maar 1 follikel te zien van 11mm. Dus de rest was verdwenen. De arts dacht niet dat deze nog ging groeien, zag wel goed slijmvlies, en dacht ook dat deze wellicht al gesprongen was en het dus een leeg hulsje was... maar kon het niet goed zien. Nu vrijdag bloedprikken om het uit te sluiten. Ik had donderdag nog een ovulatie test gedaan, die negatief was. Daarna dacht ik dat het even geen zin had aangezien 15 mm nog niet mega groot was. Afgelopen zondag wel weer een ovulatietest gedaan en die was ook negatief. Ik ben nu dus even in spanning of ik wellicht de eisprong heb gemist door vrijdag en zaterdag niet te testen (Gelukkig wel gezellig weekend gehad
), maar dan zou de 15 mm follikel wel 3 mm per dag ongeveer moeten zijn gaan groeien... is misschien ook niet realistisch. Wat denken jullie?
Vrijdag in ieder geval meer duidelijk. Anders moet ik door naar 7,5 mg letrozol..
Ik zag ook het onderwerp alcohol; ik probeer dit zelf te minderen maar wil ook gewoon kunnen leuke dingen kunnen doen met vriendinnen, waar af en toe wel een wijntje op tafel komt. Ik vind deze periode van onzekerheid ook zwaarder dan ik had gedacht en wil me dus ook focussen op andere gezelligen activiteiten... Ik heb het ook met weinig vriendinnen gedeeld aangezien de meesten hier totaal nog niet mee bezig zijn (wat eigenlijk heel fijn is voor mij ook), maar ik merk wel dat ik dat af en toe lastig vind. Het is bij mij wel het onderwerp waar ik het eerste aan denk als ik wakker word en het verlangen is de laatste tijd wel altijd op de achtergrond in mijn hoofd. Ik wil er ook graag over praten maar wil ook niet mijn vriend hier constant mee belasten en ook positief naar hem toe blijven. Het komt in the end sowieso goed, maar ik heb wel veel verdrietige gevoelens ook de laatste tijd. Andere mooie dingen in het leven hebben nu toch iets minder glans ofzo.. Hebben jullie hier ook last van?
Succes iedereen die nu aan het wachten is en houd vooral hoop!! In the end is het het traject sowieso waard.
Liefs, Eva